ΠΡΟΦΑΝΩΣ δεν περιµέναµε από τον ΟΟΣΑ να µας πει ότι στην Ελλάδα τα πράγµατα για τη µεσαία τάξη είναι σκούρα. Το ξέρουµε, το βιώνουµε. ΟΜΩΣ, η πρόσφατη έκθεση του Οργανισµού Οικονοµικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης, εκτός από τους αριθµούς και τα στοιχεία που περιλαµβάνει, αναλύει και τη σηµαντική κοινωνική διάσταση που συνεπάγεται η ύπαρξη µιας ισχυρής µεσαίας τάξης, την οποία είτε αγνοούµε είτε έχουµε ξεχάσει.
«Η ΜΕΣΑΙΑ τάξη συντηρεί την κατανάλωση, οδηγεί µεγάλο µέρος των επενδύσεων στην εκπαίδευση, την υγεία και τον στεγαστικό τοµέα και παίζει έναν ρόλο – κλειδί στη στήριξη των συστηµάτων κοινωνικής προστασίας µέσω των εισφορών της στη φορολογία», τονίζει ο ΟΟΣΑ.
ΕΠΙΠΛΕΟΝ, επισηµαίνει ότι «οι κοινωνίες µε ισχυρή µεσαία τάξη έχουν χαµηλότερα ποσοστά εγκληµατικότητας, απολαµβάνουν υψηλότερα επίπεδα εµπιστοσύνης και ικανοποίησης από τη ζωή, καθώς και µεγαλύτερη πολιτική σταθερότητα».
ΕΙΝΑΙ δεδοµένο ότι µε τις διαπιστώσεις αυτές δεν συµφωνεί η Κυβέρνηση.
ΑΠΟ το 2008 έως σήµερα τα νοικοκυριά της µεσαίας τάξης είδαν να µειώνεται το εισόδηµα τους κατά 6% ετησίως.
ΩΣΤΟΣΟ, είναι κοινός τόπος ότι την τελευταία τετραετία η θέση τους επιδεινώθηκε ραγδαία ως το αποτέλεσµα µιας συνειδητής φοροµπηχτικής πολιτικής ενός κυβερνώντος κόµµατος που δεν συνάδει µε την αντίστοιχη αυτού που θέλει να του µοιάσει, να πάρει τη θέση του.
ΕΙΝΑΙ γεγονός ότι η µεσαία τάξη εδραιώθηκε τη δεκαετία του 1980 και γιγαντώθηκε την εποµένη. Ηταν η εποχή που το ΠΑΣΟΚ προχώρησε στην περιβόητη αναδιανοµή του εισοδήµατος µε µια σειρά από «φιλολαϊκά» µέτρα.
ΕΚΤΟΤΕ, οι µεσαίοι αποτέλεσαν τη ραχοκοκαλιά µιας ολόκληρης χώρας. Πάνω τους βασίζονταν πολλά, αυτοί ήταν ο κινητήριος µοχλός της, ενώ είναι µια διαφορετική κουβέντα ότι επρόκειτο για µια ευηµερία που ήταν επίπλαστη, υπό την έννοια ότι δεν ήταν η επιβράβευση µιας παραγωγικής οικονοµίας αλλά το αποτέλεσµα µιας αλόγιστης πολιτικής παροχών που στηριζόταν σε δανεικά, που δεν ήταν και αγύριστα.
ΥΠΕΝΘΥΜΙΖΕΤΑΙ ότι ως µεσαία τάξη µάθαµε να προσδιορίζουµε κυρίως τις οικογένειες εκείνες που έχουν αποκτήσει µια σεβαστή ακίνητη περιουσία, έχοντας παράλληλα την οικονοµική δυνατότητα να προβαίνουν σε αγορές σηµαντικών καταναλωτικών αγαθών, καθώς και σε αξιοσηµείωτες δαπάνες για εστίαση, ψυχαγωγία και διασκέδαση. Αυτά που λέει, δηλαδή, και ο ΟΟΣΑ στην έκθεσή του. Εξυπακούεται και εννοείται ότι πια δεν υφίστανται στο βαθµό που υπήρχαν µέχρι και το ξέσπασµα της κρίσης, η οποία αποτέλεσε και το έναυσµα για να µπουν οι λεγόµενοι νοικοκυραίοι στο στόχαστρο. Στη σηµερινή Ελλάδα, αρκούν πλέον 8.000 ευρώ ετησίως για να συγκαταλέγεται µια οικογένεια στην κατηγορία των µεσαίων.
ΚΑΤΟΠΙΝ αυτών, εκτιµούµε ότι µπορεί και να µείνει στην ιστορία η παραδοχή των Ευκλείδη Τσακαλώτου και του Γιώργου Χουλιαράκη, από του βήµατος της Βουλής, για την υπερφορολόγηση της µεσαίας τάξης.
ΘΑ ΕΛΕΓΕ κανείς ότι επρόκειτο για το «µνηµόσυνο» της, αλλά είναι βέβαιο ότι στις επικείµενες εθνικές εκλογές θα πάρει την εκδίκησή της απ’ αυτούς που έπαιξαν νταρτς πάνω της.
