ΣΥΖΗΤΗΘΗΚΕ χθες στην Πάτρα ο νέος ευρωπαϊκός μηχανισμός πολιτικής προστασίας από τις φυσικές καταστροφές.
ΕΙΝΑΙ ΜΕΡΕΙ θετικό ότι θεσπίστηκε ένας αναβαθμισμένος μηχανισμός. Αλλά είναι και αρνητικό: Αποτυπώνει δυσμενή πρόγνωση για τα επόμενα χρόνια, λόγω της κλιματικής αλλαγής. Τα ακραία φαινόμενα, τα οποία έχουν πυκνώσει τον τελευταίο καιρό, θα αποτελέσουν μόνιμη κατάσταση και πιθανόν να γίνουν συστηματικότερα και η έντασή τους να κλιμακωθεί.
Η ΣΥΓΧΡΟΝΗ τεχνολογία και τεχνογνωσία είναι ένα σημαντικό εργαλείο, όπως βέβαια και η κατάλληλη διοικητική διάρθρωση και στελέχωση. Αλλά θα πρέπει να ξεκινήσουμε από την πρόληψη. Επειδή θα ενταθούν οι σφοδρές βροχοπτώσεις, αυτό δεν σημαίνει ότι θα πρέπει να πνιγόμαστε. Επειδή θα έχουμε μεγάλες περιόδους ξηρασίας και «αφρικανοποίηση», αυτό δεν σημαίνει ότι θα πρέπει να θρηνούμε θύματα όπως πέρυσι το καλοκαίρι.
ΑΠΟ ΤΟ περυσινό καλοκαίρι, άραγε, μέχρι το επικείμενο, τι διδαχθήκαμε και πόσο προβληματιστήκαμε; Η «Π» είχε αφιερώσει χώρο σε σχετικές επισημάνσεις, πριν και μετά την τραγωδία της Αττικής. Ανεξαρτήτως αυτών -δεν θα πρέπει οι αρχές να περιμένουν δημοσιογραφικές υποδείξεις, άλλωστε, όταν έχουν χαθεί εκατό συνάνθρωποι- δεν έπεσε στην αντίληψή μας κάποια προληπτική εξέταση; Υπάρχουν περιοχές περιφερειακά της Πάτρας και στις εξοχικές-αγροτικές ζώνες της Αχαΐας που στερούνται οδών διαφυγής σε περίπτωση πύρινης απειλής;
Η ΑΛΗΘΕΙΑ είναι πως υπάρχουν. Ξέρουμε ότι δράσαμε πρωθύστερα στο ζήτημα αυτό. Πρώτα δομήθηκε η ύπαιθρος και ύστερα αναρωτηθήκαμε για τα πλάτη και την επάρκεια των δημόσιων δρόμων και παραδρόμων. Αλλά είναι οικτρό να μη δίνουμε απάντηση στο ερώτημα ούτε μετά από ολοκαυτώματα και τραγωδίες.
ΕΚΤΟΣ από μηχανισμούς, καλό είναι αναπτύσσεις και την κοινή λογική αλλά και την ευθύνη. Και όχι να κρύβεσαι πίσω από τα ζητήματα, οχυρωμένος πίσω από ασάφειες και επικαλύψεις της δικαιοδοσίας.
