Ασχολείται με τα κοινά από την οπτική του απλού παρατηρητή. Παρακολουθεί στενά τις εξελίξεις εν όψει των αυτοδιοικητικών εκλογών, ποιος είναι υποψήφιος με ποιον, ποιος μπορεί να θέσει υποψηφιότητα με ποιον, ποιος έχει πιθανότητες να εκλεγεί και ποιος όχι. Διότι έχει και άποψη, την οποία προσπαθεί να τεκμηριώνει.
Τις προάλλες, σε μια κουβέντα που κάναμε, ήταν κατηγορηματικός: «Νομίζεις ότι ο κόσμος ασχολείται με τις εκλογές; Εσύ λόγω δουλειάς, εγώ και καμιά εικοσαριά άτομα ασχολούμαστε».
Αλλά τα πράγματα δεν είναι ακριβώς έτσι. Πώς είναι δυνατόν να μην ενδιαφέρεται η τοπική κοινωνία για τις δημοτικές και περιφερειακές εκλογές, όταν έχουμε πληθώρα υποψηφίων;
Στο ερώτημα αυτό μια πειστική απάντηση ίσως να εκκινεί από τη διαπίστωση ότι η ενεργός συμμετοχή στις επερχόμενες εκλογές, υπό τη μορφή της ένταξης σε ένα ψηφοδέλτιο, δεν συνεπάγεται απαραίτητα ένα ουσιαστικό ενδιαφέρον και την απαιτούμενη γνώση για τα θέματα και τα προβλήματα της πόλης, της περιφέρειας.
Είναι θεμιτό οι επικεφαλής των ψηφοδελτίων να έχουν ως αφετηρία για την εκλογή τους, μεταξύ άλλων, και μια προσωπική φιλοδοξία, η οποία άλλωστε είναι συνυφασμένη με την ανθρώπινη φύση. Ομως, τα ψηφοδέλτια τους πρέπει να γεμίσουν, συμπεριλαμβάνοντας και τον προβλεπόμενο αριθμό γυναικών. Αλλος πονοκέφαλος κι αυτός της γυναικείας ποσόστωσης, προφανώς επιβεβλημένος, όσο η επί ίσοις όροις συμμετοχή του «ασθενούς» ή «ωραίου» φύλου στις εκλογικές αναμετρήσεις δεν θεωρείται αυτονόητη και δεδομένη.
Ετσι, για να καλυφθούν τα όποια κενά υπάρχουν, «επιστρατεύονται» συγγενείς, φίλοι, ενδεχομένως ακόμη και γείτονες. Η θεία, ο ξάδελφος, ο γνωστός της γνωστής, εύκολα ή δύσκολα, μπορεί να αποδεχθεί να μπει στον χορό, κι ας μην έχει παρακολουθήσει ποτέ συνεδρίαση του δημοτικού ή του περιφερειακού συμβουλίου, να μην ξέρει καν πού συνεδριάζει το σώμα για το οποίο θέτει υποψηφιότητα.
Στην πραγματικότητα, πρόκειται για μια διαδικασία για την οποία δεν ξέρει και πολλά, συμμετέχοντας σ’ αυτήν χωρίς ουσιαστικά να συμμετέχει.
Αλλωστε, στις περισσότερες περιπτώσεις άλλοι θα πληρώσουν το παράβολο, ενώ είναι αμφίβολο εάν η ίδια ή ο ίδιος θα τρέξει να μαζέψει ψήφους. Αντε, το πολύ πολύ να βγάλει καμιά κάρτα, την οποία θα φυλάξει αργότερα σαν ανάμνηση της συμμετοχής σε μια εκλογή από την οποία πέρασε, αλλά δεν «κόλλησε».
Ως εκ τούτου, καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι ο φίλος της στήλης κάπου έχει κι ένα δίκιο. Και να σκεφτείς ότι μολονότι ενδιαφέρεται για τα πολιτικά, όπως λέγανε παλαιότερα, δεν θα είναι υποψήφιος. Αυτό πάλι πώς το έχεις;
