ΤΟ ΝΕΟ εκλογικό σύστημα- καλώς ή κακώς- καθιστά αναπόφευκτες τις συμπράξεις παρατάξεων για να καταστεί εφικτή η λειτουργία των αυτοδιοικητικών οργανισμών.
Η ΔΗΜΟΤΙΚΗ αρχή της Πάτρας δεν έχει κουλτούρα συνεργασιών. Δεν έχει επιθυμία συνεργασιών. Η απάντηση που δίνει στο ερώτημα επιβεβαιώνει τις εκτιμήσεις που μετέφερε προ μηνών η «Π». Σε περίπτωση που ψηφιστεί ο επικεφαλής της για νέα θητεία, η κατεύθυνσή της δεν θα είναι αυτή του διαλόγου και της προγραμματικής διαπραγμάτευσης, η οποία είναι κανόνας στα σημερινά δημοκρατικά καθεστώτα. Ουσιαστικά, θα απαιτεί από τις άλλες παρατάξεις να εγκρίνουν τις επιλογές της πλειοψηφίας.
ΚΑΙ ΕΑΝ μέν το κάνουν, έχει καλώς. Εάν δεν το κάνουν, η δημοτική αρχή θα τις καταγγέλλει ως εχθρούς του λαού, αποκλειστικός αντιπρόσωπος του οποίου είναι η ίδια, αυθαιρέτως αυτοαποκληθείσα. Και ο δήμος απλώς δεν θα λειτουργεί, εκτός εάν οι παρατάξεις της μειοψηφίας διευκολύνουν, για να μην πνιγόμαστε στα κεφαλαιώδη. Αν δεν το κάνουν και ο δήμος αντιμετωπίσει βραχυκυκλώματα και εμφράγματα, υστερήσεις και οπισθοχωρήσεις, θα ξέρουμε ποιος θα φταίει: Οι άλλοι.
ΓΙΑ ΠΟΙΟ λόγο έχει αυτή τη στάση η Λαϊκή Συσπείρωση; Για να καθιστά αυτοεκπληρούμενη τη διαφορετικότητά της και να την υπερασπίζεται μέσω της τεχνητής αποστασιοποίησης, η οποία αποκτά νόημα μέσα από κατασκευές. Συμφέροντα, ολιγαρχίες, καρχαρίες που επιβουλεύονται τη δημόσια περιουσία. Και βέβαια οι αντίπαλοι δεν είναι τίποτα παραπέρα και τίποτα καλύτερο από απολογητές των εχθρών του λαού και μακριά χέρια του κατεστημένου.
ΤΟΝ ΑΛΛΟ μήνα οι δημότες θα αποφασίσουν εάν προτιμούν μια αυτοδιοικητική ζωή που θα κινείται πέρα από φαντασιώσεις και μυθεύματα. Δεν αρκεί βέβαια να απορρίπτει κανείς τη φιλοσοφία και τη στάση της δημοτικής αρχής. Πρέπει και να γοητευθεί από τις αντιπροτάσεις που μας παρουσιάζονται. Αυτό είναι το δεύτερο κλειδί των δημοτικών εκλογών για την Πάτρα, το οποίο πλέον εξαρτάται από τους ανταγωνιστές του δημάρχου και όχι από τη Λαϊκή Συσπείρωση.
Η ΤΕΛΙΚΗ ευθεία τώρα αρχίζει.
