Τα ηγετικά συστήματα έχουν ως βάση τους την υποχρεωτική μεγαλοπρέπεια και τη μεγαλαυχία. Ο αρχηγός αισθάνεται τον εαυτό του σαν κάτι τρανό και σπουδαίο. Αν δεν αισθανόταν, δεν θα ήταν αρχηγός. Ακριβέστερα, αισθανόταν τρανός και σπουδαίος πριν γίνει αρχηγός, γι’ αυτό και επιδίωξε να ηγηθεί. Λαός και στελέχη, από την άλλη, οφείλουν να αντιμετωπίζουν τον ηγέτη σαν κάτι διαφορετικό και ανώτερο, επέκεινα και υπεράνω των κανόνων. Πάσα αρχή παυσάτω: Ο ηγέτης είναι οι κανονισμοί, η τήρησή τους, η κατάργησή τους, η ανανέωσή τους, η αντικατάστασή τους, η σχετικότητα της ισχύος τους.
Κατά το πρόγραμμα, ο Αλέξης Τσίπρας θα μιλούσε στις 7 το απόγευμα του Σαββάτου. Ποτέ οι αρχηγοί θα εμφανίζονται την ώρα που ορίζεται εκ του προγράμματος. Αυτό είναι το βάσανο με το πρωτόκολλο του Προέδρου της Δημοκρατίας. Στην περίπτωση της Προεδρίας, όταν λέμε 7, εννοούμε 7. Μάλιστα, κατά την είσοδο του Προέδρου, πρέπει να είναι όλοι καθήμενοι και κανείς στον διάδρομο. Ζήτημα γοήτρου, κύρους, δημοκρατικής τάξης και σεβασμού στον κορυφαίο θεσμό, άρα και στην ίδια τη δημοκρατία. Ετσι, οι καλεσμένοι στις εκδηλώσεις που τιμά ο Πρόεδρος πρέπει να έχουν ολοκληρώσει προσέλευση και πηγαδακισμό- χαιρετουρισμό- ασπασμούς στις 6.55′. Αλλά αυτό δεν γίνεται ποτέ, γιατί όλοι πιστεύουν ότι, έλα μωρέ, λένε 7 αλλά εννοούν 7.30. Και το Προεδρικό όχημα κάνει βόλτες στο τετράγωνο, ενώ οι συντονιστές εκλιπαρούν τους κοστουμάτους τοπικούς άρχοντες να φερθούν σαν άρχοντες, διότι ένα στοιχείο αρχοντιάς είναι η τήρηση των ωραρίων και των πρωτοκόλλων. Αλλά τι προοδευτικοί είμαστε αν δεν αμφισβητήσουμε στην πράξη τα βασικά σύμβολα του ελιτισμού και της ολιγαρχίας που είναι η αστική ευγένεια και η προσήλωση στην τάξη και τον κανονισμό, στοιχεία τα οποία υποδηλώνουν, κατ’ αρχάς, θέση στην κοινωνική ιεραρχία;
Ο Αλέξης Τσίπρας ανέβηκε στο μικρόφωνο τουλάχιστον με μιάμιση ώρα καθυστέρηση. Σε οποιοδήποτε ραντεβού, μια υπέρβαση του χρόνου σε τέτοια έκταση, θα ήταν ανήκουστη και αδιανόητη, ενδεικτική περιφρόνησης προς τους άλλους που σε περιμένουν, και μάλιστα σε περιμένουν έπειτα από δική σου πρόσκληση. Αλλά εδώ μιλάμε για ηγέτη. Και μάλιστα ηγέτη δημοφιλή. Μόλις εμφανιστεί, θα του συγχωρηθεί η καθυστέρηση. Τι σημασία έχουν τα προσωπικά μας προγράμματα, μπροστά στην υψηλή πολιτική σκοπιμότητα και το παραταξιακό μεγαλείο, όπως αυτό εκφράζεται συμβολικά στο πρόσωπο του αρχηγού; Ο ηγέτης αποθεώνεται, βυθίζεται σε αγκαλιές ακτινοβολώντας και αντλώντας οξυγόνο και ενέργεια μέσα από την αφοσίωση του πλήθους και την πάνδημη προσοχή. Είναι ένα κλίμα γιορτινό, παραδοσιακό, μεσογειακό, ελληνικό, αλλά με χρώματα ευρωπαϊκά και ντεκόρ στιλιστικά προχωρημένο. Θα μπορούσες να μιλήσεις για ένα γενικότερο σκηνικό αφερεγγυότητας, ώρες που δεν ισχύουν, μεγαλοστομίες, κομπασμοί για αυτονόητα, αλλά δεν επιτρέπεται να αμφισβητείς το κύρος και την πιστότητα της δημοκρατίας και των πυρήνων της, γιατί οι εχθροί του πολιτεύματος καραδοκούν να επαυξήσουν, εκμεταλλευόμενοι τη ζημιά που κάνει η δημοκρατία στον εαυτό της προκειμένου να αρέσε
