Η έμπνευση ήταν του Κώστα Λαλιώτη (ποιου άλλου;) και πέρασε στην ιστορία ως ένα από τα πιο πετυχημένα επικοινωνιακά κόλπα.
Είχε πράσινα μάτια, καστανόξανθα μακριά μαλλιά και γλυκό χαμόγελο. Σε ηλικία μόλις πεντέμισι ετών, επιλέχθηκε μεταξύ 25 κοριτσιών ως το ιδανικό παιδικό πρόσωπο για να πρωταγωνιστήσει στις αφίσες του ΠΑΣΟΚ, που θα κυκλοφορούσαν εν όψει των εκλογών τον Μάιο του 1985.
Ετσι κι έγινε, με τη μικρή Γιάννα να προτρέπει τον κόσμο να ψηφίσει το τότε κυβερνών κόμμα για ακόμη καλύτερες μέρες. Αλλά το καλύτερο ο Λαλιώτης το είχε αφήσει για το τέλος, για την κεντρική προεκλογική συγκέντρωση του Ανδρέα Παπανδρέου στην πλατεία Συντάγματος.
Μία ώρα πριν από την προγραμματισμένη έναρξη της, το κορίτσι μαζί με τον πατέρα του βρέθηκαν κοντά στην εξέδρα. Επρεπε να γίνει μια προεργασία γι’ αυτό που θα ακολουθούσε.
Τον ρόλο του ομιλητή ανέλαβε να παίξει ο Λαλιώτης. Το κοριτσάκι θα έτρεχε στην αγκαλιά του, θα του έδινε τα λουλούδια και θα τον φιλούσε. Οι πρόβες πέτυχαν και όταν ο ιδρυτής του ΠΑΣΟΚ ανέβηκε στην εξέδρα, την κατάλληλη στιγμή, η Γιάννα άκουσε να της φωνάζουν: «Τρέξε και όπως είπαμε». Εχοντας εμπεδώσει καλά τι έπρεπε να κάνει, η μικρή έκανε αυτό που της είπαν.
Ο Ανδρέας έσκυψε, πήρε το κορίτσι στην αγκαλιά του, το φίλησε και φώναξε: «Αυτό είναι το κοριτσάκι στην αφίσα. Μου έδωσε τα λουλούδια». Το πλήθος παραληρούσε βλέποντας τον αρχηγό με τη Γιάννα να το χαιρετούν και να τού δίνουν το σύνθημα της νίκης. Δεν είχε προηγούμενο, αλλά στις μέρες μας βρίσκει μιμητές.
Απρίλιος 2019. Ο Αλέξης Τσίπρας προσπαθεί να αντιγράψει τον Ανδρέα ακόμη και ως προς αυτό. Στις τελευταίες συγκεντρώσεις του ΣΥΡΙΖΑ (που διεξάγονται σε κλειστούς χώρους), όπου ο ίδιος είναι κεντρικός ομιλητής, εμφανίζεται ένα κοριτσάκι και του δίνει ένα μπουκέτο λουλούδια. Τυχαίο; Προφανώς, όχι. Συνέβη στην Καλαμάτα, έγινε το Σάββατο και στην Πάτρα.
Εχουν στερέψει οι ιδέες και δεν υπάρχει πλέον φαντασία για κάτι πρωτότυπο επικοινωνιακά; Η μήπως κι αυτή η αντιγραφή εντάσσεται στη συστηματική προσπάθεια του ΣΥΡΙΖΑ να παρουσιαστεί σαν το νέο ΠΑΣΟΚ της εποχής; Μάλλον, ισχύουν και τα δύο.
Ωστόσο, υπάρχει ένα πρόβλημα. Δεν μπορείς να ευαγγελίζεσαι ότι κομίζεις το νέο όταν για να υποστηρίξεις το εγχείρημα σου καταφεύγεις σε υλικά και συνταγές ενός ξεπερασμένου παρελθόντος, έναντι του οποίου είσαι κριτής και σκληρός επικριτής.
Της διαπίστωσης το αληθές προκύπτει και από τα πρόσωπα που προσχώρησαν στον ΣΥΡΙΖΑ και δίνουν με την παρουσία τους τον ανάλογο τόνο στον πόλο της λεγόμενης «Προοδευτικής Συμμαχίας».
