ΞΕΚΙΝΑ η σημερινή κυβέρνηση ένα έργο που θα κληθεί να συνεχίσει και να τελειώσει η επόμενη. Με δεδομένη μια αμφιλεγόμενη παράδοση στα δημόσια έργα αλλά και εγγενείς ανωμαλίες στο επίμαχο, είναι δικαιολογημένη τουλάχιστον μια επιφυλακτικότητα. Ποιος παίρνει όρκο ότι η Πατρών-Πύργου θα τελειώσει σε 42 μήνες; Και αν ακόμα παίρνει τέτοιο όρκο ο υπουργός, δεν έχει μεγάλο νόημα: Αλλοι υπουργοί θα έχουν την ευθύνη, άλλοι υπουργοί θα πιέζονται, άλλοι θα κατηγορούνται για την όποια υπέρβαση, άλλοι θα αναζητούν λύσεις για εργολαβίες που τυχόν -πολλοί προεξοφλούν βέβαιο- δεν θα μπορούν να σηκώσουν τα βάρη των συμβάσεων.
Η ΑΡΧΗ, ωστόσο, και να μην είναι το ήμισυ του παντός, είναι θετική είδηση. Βραδυπόρησε, κάτι που έχει κριθεί πολιτικά και αξιολογείται από τους πολίτες. Μεγαλύτερη κοινωνική σημασία έχει το έργο να τρέξει με τους σωστούς ρυθμούς.
ΕΙΝΑΙ μια ευκαιρία να σημειώσουμε πως ένα στοιχείο ωρίμασης του πολιτικού συστήματος και του δημοσίου βίου είναι η απο-πολιτικοποίηση των έργων. Να μην εξαρτάται, δηλαδή, η τύχη και η πορεία τους από τις εκλογές και το αποτέλεσμά τους, να δεσμεύουν όλες τις πολιτικές και αυτοδιοικητικές δυνάμεις, να μην αποτελούν πεδίο ψευδο-συναγωνισμού (το περίφημο «επί των ημερών μας- επί των ημερών σας»), και, κυρίως, αλλά ούτε και συγκρούσεων μεταξύ αλληλένδετων, εκατέρωθεν, κομματικών και εργοληπτικών οργανισμών. Δεν ήταν αγγελικός κόσμος τα δημόσια έργα στη χώρα. Και οφείλουμε να ξεφύγουμε και από αυτό το παρελθόν, εάν θέλουμε να έχουμε μέλλον.
ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ να παραλείπουμε ότι έστω και η αμφιλεγόμενη αρχή του έργου είναι αποτέλεσμα πολύχρονων πολιτικών και κοινωνικών πιέσεων, με τη συμβολή του περιφερειακού τύπου. Μια απόδειξη ότι η εναρμόνιση και η επικέντρωση σε διεκδικήσεις, αποφέρει κάποιο κέρδος. Ηταν και είναι ένα δικαίωμα των πολιτών του δυτικού άξονα. Το έλλειμμα ασφάλειας ήταν μια μορφή ανισότητας, σε σχέση με άλλους κόμβους όπου η προστασία των πολιτών θεωρείται εδώ και δεκαετίες αυτονόητη κατάσταση.
