Δήλωσε λοιπόν ο ψυχίατρος Θάνος Ασκητής ότι «οι Φιλιππινέζες έχουν εκ γενετής το στοιχείο της υποταγής και της υπηρεσίας» και έπεσαν να τον φάνε ζωντανό. Ας δούμε αυτή την «ρατσιστική» δήλωση πρώτα επί της ουσίας. Γιατί νομίζετε πως οι Αμερικανοί χρυσοπλήρωναν για αιώνες φέρνοντας μαύρους για σκλάβους και δεν έπαιρναν τους ιθαγενείς ινδιάνους που είχαν δίπλα τους κατά εκατομμύρια; Διότι όταν έβαζαν τους ινδιάνους να δουλέψουν αλυσοδεμένοι ή τους περιόριζαν στον χώρο πέθαιναν· έτσι απλά. Οι μαύροι και οι λευκοί κάνουν για δούλοι, οι ινδιάνοι, όπως και οι γύφτοι, δεν κάνουν.

Η κάθε φυλή έχει τα δικά της ψυχικά χαρακτηριστικά που την διαφοροποιούν από τις άλλες, όπως ακριβώς συμβαίνει με τα σωματικά χαρακτηριστικά. Ρατσισμός δεν είναι τι σκέφτεται κάποιος, αλλά τι πράττει λ.χ. ρατσισμός είναι όταν εμπράκτως αμφισβητούνται τα ατομικά δικαιώματα: αν δίνει a priori μικρότερο μισθό στις Φιλιππινέζες, αν απαιτεί οι μαύροι να κάθονται στα πίσω καθίσματα του λεωφορείου, αν δεν επιτρέπει στα γυφτάκια να πάνε σχολείο ― δεν είναι ρατσισμός: αν σκέφτεται πως οι μαύροι δεν είχαν ποτέ πολιτισμό, οι λευκοί είναι λαπάδες και οι ριγέ θέλουν γιαούρτωμα. Στο δυτικό νομικό πολιτισμό διώκονται πράξεις ― ποτέ σκέψεις ή λόγια που πληγώνουν τους αποδέκτες τους.

Παρ’ όλα αυτά, «το Ελληνικό Παρατηρητήριο Συμφωνιών του Ελσίνκι» για τα ατομικά δικαιώματα αντέδρασε υποβάλλοντας μηνυτήρια αναφορά, επικαλούμενο τον αντιρατσιστικό νόμο. Υπόψιν ότι ο νόμος αυτός έχει ήδη κριθεί μια φορά αντισυνταγματικός ως αντιτιθέμενος πλήρως στην ελευθερία του λόγου (Μονομελές Πλημμελειοδικείο Ρεθύμνου, δίκη του Γερμανού καθηγητή Χάινς Ρίχτερ, 2016), όπως επίσης και από το Ομοσπονδιακό Δικαστήριο των ΗΠΑ. Το τραγελαφικό είναι ότι το Ελληνικό Παρατηρητήριο Συμφωνιών του Ελσίνκι, το οποίο υποτίθεται ότι υπερασπίζεται τα δικαιώματα του ατόμου, ζητεί την παρέμβαση της δικαστικής εξουσίας για να φιμώσει τον λόγο. Προφανώς όποιος δεν συμμερίζεται τις απόψεις του δεν έχει δικαιώματα· αν δεν συνετιστεί με την ρετσινιά του ρατσιστή τον εκφοβίζει με τον αντιρατσιστικό νόμο.

Άλλοι που έχουν ταλαιπωρηθεί από το εν λόγω Παρατηρητήριο είναι ο Μητροπολίτης Πειραιώς που αγνόησε την πολιτική ορθότητα και τόλμησε να πει ότι: «η ομοφυλοφιλία είναι μια τραγωδία, μια ψυχοπαθολογική εκτροπή». Για «hate speech» είχε κατηγορηθεί και ο Μητροπολίτης Χίου, πριν λίγα χρόνια, όταν είχε τολμήσει να ξεστομίσει δημοσίως την λέξη «λαθρομετανάστης» (υπόψιν στην Γαλλία «hate speech» θεωρείται πλέον και η γνώμη που εκφράζεται δημοσίως και αντιτίθεται στην άμβλωση). Άλλες 33 μηνύσεις για ρατσισμό κατά: της «Ελληνικής Αστυνομίας» για στάθμευση οχημάτων της σε θέση για τυφλούς· της «Ανωτάτης Συνομοσπονδίας Πολυτέκνων Ελλάδος» επειδή τάχθηκε εναντίον του Συμφώνου Συμβίωσης· της δημοσιογράφου Λώρης Κέζα επειδή έγραψε άρθρο για την καταπίεση των γυναικών στο μουσουλμανικό κόσμο· της ΠΑΕ Ολυμπιακός επειδή σε ανακοίνωσή της χαρακτήρισε τον ομογενή πρόεδρο της ΠΑΕ ΠΑΟΚ, Ιβάν Σαββίδη «φιλοξενούμενο»· του Λάκη Λαζόπουλου για τη γνωστή του δήλωση εναντίον του Σόιμπλε. Δυστυχώς, δεν είναι για γέλια.

Είναι για κλάματα! Οι μηνύσεις αποτελούν διαδεδομένη διεθνής πρακτική εκφοβισμού μέσω της δικαστικής οδού, όπου μπορεί να εξαντλήσει οικονομικά και ψυχικά τον οποιοδήποτε ακόμη και αν κερδίσει, ας αφήσουμε το διασυρμό από τα ΜΜΕ. Επί παραδείγματι, όλα τα δημόσια πρόσωπα διεθνώς αποφεύγουν πλέον να κάνουν δηλώσεις για την εξωφρενική γκέη προπαγάνδα για να μην βρεθούν στα νύχια της σύγχρονης «Ιεράς Εξέτασης». Ακόμη και ομοφυλόφιλοι όπως ο Μίλος Γιαννόπουλος, που υποστηρίζει ότι αυτά που ζητάει η LGBT κοινότητα δεν είναι δυνατόν να εφαρμοστούν σε μια κοινωνία, έχει τραβήξει τα πάνδεινα. Ή ζευγάρι ομοφυλόφιλων Ιταλών μόδιστρων που δήλωσε ότι είναι κατά της υιοθεσίας τέκνων από ομοφυλόφιλους και κόντεψαν να καταστραφούν από τον Έλτον Τζον και τους όμοιούς του.

Η νίκη του Δονάλδου Τράμβιου στις Αμερικανικές εκλογές έφερε ξανά στο προσκήνιο την συζήτηση για την πολιτική ορθότητα (political correctness). Όλο και περισσότεροι πλέον πολίτες στην Δύση δηλώνουν «αντικορεκτίλες» και δεν χάνουν ευκαιρία να εκφράσουν την απέχθειά τους για αυτόν τον νεοπουριτανισμό. Άνθρωποι να γυρνάνε από άρθρο σε άρθρο και από ανάρτηση σε ανάρτηση για να εντοπίσουν τον «αμαρτωλό» που πρέπει να τον φέρουν πίσω στον δρόμο του θεού, δηλαδή της Μαντόνα και του Έλτον Τζον. Όσοι πολεμούν αυτόν τον νεοπουριτανισμό αντιμετωπίζουν το μένος των υπερμάχων του. Μια από τις χειρότερες μορφές φθόνου είναι η λύσσα για να υποκύψουν, όσοι τολμάνε να αψηφούν αυτό που συνθλίβει τους πολλούς.

Η πολιτική ορθότητα ξεκίνησε από την πουριτανική Αμερική πριν κάποιες δεκαετίες διαγράφοντας την λέξη «αράπης» από τα κλασικά μυθιστορήματα και έφτασε μέχρι να αμφισβητεί το γένος του Θεού, γιατί «ο ­Θεός» και όχι «η Θεά». Σήμερα έχει επεκταθεί σε όλη την Δύση επιβάλλοντας ένα πέπλο σιωπής και εκφοβισμού στην κοινωνία, την ίδια ώρα που αυτή βιάζεται να αλλάξει τις αξίες της, π.χ. αν αγαπάς την πατρίδα σου είσαι «φασίστας», αν αντιτίθεσαι την ακτιβιστική ομοφυλοφιλία (λ.χ. Gay Pride) είσαι «ομοφοβικός», αν λες την λέξη “λαθρομετανάστης” είσαι «ρατσιστής», αν είσαι επιφυλακτικός απέναντι στο ισλάμ είσαι «ισλαμοφοβικός», αν λες την έκφραση “φοράω παντελόνια” είσαι «σεξιστής», αν αναρωτιέσαι για τον αριθμό των μεταναστών που χωράνε στην χώρα σου είσαι «ξενοφοβικός».

Το γεγονός ότι η Δύση είναι στην διεθνή πρωτοπορία το οφείλει στην ελευθερία της έκφρασης. Αυτή της επιτρέπει να αυτο-κριτικάρεται και να αυτο-βελτιώνεται συνεχώς. Δεν υπάρχει άλλο μέρος στον κόσμο που οι διαφωνούντες να κινδυνεύουν λιγότερο. Η ελευθερία της έκφρασης κάποτε απειλήθηκε από τον φασισμό, τον ναζισμό και μετά τον σταλινισμό. Τώρα αυτές οι ιδεολογίες θεωρούνται γραφικές και δεν έχουν πλέον την δύναμη να επιβάλλουν την σιωπή. Επειδή όμως στις κοινωνίες πάντα αναπτύσσεται το αντίπαλο δέος στην ελευθερία της έκφρασης, τι έχει αναλάβει αυτόν τον ρόλο; Είναι η πολιτική ορθότητα. Ο Winston Churchill το είχε κάποτε προβλέψει: «οι φασίστες του μέλλοντος θα είναι οι σημερινοί αντιφασίστες». Η πολιτική ορθότητα είναι το νέο αυγό του φιδιού. Ενός όμως πολύ χειρότερου νέου είδους φιδιού.

Το Πανεπιστήμιο του San Francisco το 1974 μελέτησε τις Γιαπωνέζες που είχαν παντρευτεί Αμερικανούς. Αυτές μιλούσαν αγγλικά με τα παιδιά τους και με τους συζύγους τους — και ιαπωνικά μεταξύ τους. Οι ερευνητές απέδειξαν ότι οι απόψεις, που υιοθετούσαν οι γυναίκες, εξαρτιόνταν κάθε φορά από τη γλώσσα που χρησιμοποιούσαν. Για παράδειγμα, τους ζητήθηκε να συμπληρώσουν μια φράση γραμμένη και στις δύο γλώσσες: «Όταν οι επιθυμίες μου συγκρούονται με εκείνες της οικογένειάς μου …». Όταν λοιπόν αυτές έγραφαν ιαπωνικά συμπλήρωναν: «… είναι μία στιγμή μεγάλης θλίψης», ενώ όταν έγραφαν αγγλικά συμπλήρωναν: «… κάνω αυτό που θέλω». Τελικό συμπέρασμα, η γλώσσα δεν αντικατοπτρίζει απλώς τον πολιτισμό, ούτε απλώς εκφράζει την σκέψη· η γλώσσα ποιεί τον πολιτισμό και βοηθά στον σχηματισμό της σκέψης. Τώρα καταλαβαίνουμε γιατί ο Μπάρακ Ομπάμα και η Χίλαρι Κλίντον αποφεύγουν να γράψουν την λέξη «Christians» και χρησιμοποιούν τον αστείο όρο «Easter worshipers».

Ο George Orwell στο «1984» περιέγραψε μια δυστοπία· ένα καθεστώς άλλαζε τη γλώσσα και επηρέαζε τη σκέψη των πολιτών. Οι μελέτες τον επιβεβαιώνουν. Αν αναγκαστείς να μιλάς διαφορετικά, θα σκέφτεσαι και διαφορετικά. Αν απαλείψεις τις ενοχλητικές λέξεις και εκφράσεις που απαιτεί η πολιτική ορθότητα, θα απαλείψεις και τις ενοχλητικές (για την καθεστηκυία τάξη) σκέψεις. Έχει λοιπόν σημασία να λέμε: «πατρίδα» αντί για χώρα· «έθνος» αντί για λαός· «λαθρομετανάστης» αντί για “παράτυπος μετανάστης”· «μαύρος» αντί για έγχρωμος· «φοράω παντελόνια» αντί για τίποτε· «όνομα πατρός & μητρός» αντί για “όνομα γονέα Α & Β”· «ο Ευρωπαϊκός/Ελληνικός πολιτισμός πρόσφεραν περισσότερα» αντί για το “όλοι οι πολιτισμοί είναι ίδιοι”· «ισλαμική τρομοκρατία» αντί για απλώς τρομοκρατία· «Σκόπια» αντί για Μακεδονία.

Καθώς «διώκονται» λέξεις και εκφράσεις που κάθε έθνος κουβαλάει στη συλλογική του μνήμη, αποδυναμώνεται η ίδια η σημασία της κάθε εθνότητας. Και ένα είναι βέβαιο: οι άνθρωποι που δεν διαθέτουν αίσθηση του ανήκειν σε ένα συγκεκριμένο εθνικό, γλωσσικό και αξιακό σύμπαν, μένουν χωρίς ρίζες — παντοτινοί μετανάστες, όπου κι αν ζουν.

Τα κίνητρά τους δεν είναι οικονομικά ― είναι μεταφυσικά: να δημιουργήσουν τον μετα-άνθρωπο: τον άπατρη, άφυλο και απολιτίκ τύπο που θα δουλεύει για να πληρώνει λογαριασμούς.

 

ΠΗΓΗ