Είναι το Ισλάμ, ηλίθιε!
Ούτε η «αμορφωσιά», αλλά ούτε και η «φτώχεια» οπλίζουν τα χέρια των μουσουλμάνων
Από τον Δημήτρη Παπαγεωργίου
Προκειμένου η Αριστερά να μπορέσει να εξηγήσει το ζήτημα της ισλαμικής τρομοκρατίας, προκειμένου να μπορέσει να δώσει μια συμβατή με τον ιστορικό υλισμό εξήγηση στο γιατί εκατοντάδες χιλιάδες μουσουλμάνοι σε όλο τον κόσμο είναι έτοιμοι να εκραγούν μέσα σε έναν μπουφέ ξενοδοχείου, αλλά και στο γιατί εκατομμύρια περισσότεροι -σύμφωνα με όσες στατιστικές έρευνες έχουν γίνει- επικροτούν αυτού του είδους τις ενέργειες και τις θεωρούν «δίκαιες», έχει καταφύγει στον σοφισμό της «αμορφωσιάς» και της «φτώχειας», που μαστίζουν τις χώρες της Ασίας και της Αφρικής.
Πρόκειται περί τεχνάσματος που βασίζεται -για μία ακόμη φορά- σε μια εντελώς αυθαίρετη ερμηνεία των γεγονότων, το οποίο κάθε φορά διαψεύδεται. Οχι, δεν είναι ούτε η αμορφωσιά, αλλά ούτε και η φτώχεια που μπορούν να πείσουν κάποιον να διαπράξει τέτοιου είδους εγκλήματα. Και αυτή τη φορά στη Σρι Λάνκα, όπως πολλές προηγούμενες φορές σε άλλες επιθέσεις σε ολόκληρο τον κόσμο, οι δράστες αυτών των φρικτών εγκλημάτων κατά αθώων ανθρώπων δεν προέρχονταν από αυτό που θα μπορούσε να χαρακτηρισθεί «λούμπεν υπόστρωμα» των μουσουλμανικών κοινωνιών.
Οι δύο αδελφοί που θεωρούνται οι εγκέφαλοι πίσω από τις βομβιστικές επιθέσεις οι οποίες συγκλόνισαν τον κόσμο στη Σρι Λάνκα, που είχαν ως αποτέλεσμα τον θάνατο κοντά 400 ανθρώπων, επιβεβαιώνουν τα παραπάνω. Ο πατέρας τους, ο Μοχάμεντ Ιμπραχίμ, είναι ένας εύπορος έμπορος μπαχαρικών και στυλοβάτης της επιχειρηματικής κοινότητας του νησιού.
Και δεν είναι μόνο αυτή η περίπτωση ή κάποια άλλη. Γενικότερα, το ριζοσπαστικό Ισλάμ, το πολιτικό Ισλάμ διαμορφώθηκε ως μονοπάτι, μέσα στα πανεπιστήμια της Αιγύπτου (κυρίως). Ο δρόμος του τζιχάντ στρώθηκε μέσα στα πανεπιστήμια του Πακιστάν από φοιτητικές νεολαίες, όπως η Τζαμάτ Αλ Ισλαμίγια. Ο ίδιος ο ιστορικός ηγέτης της Αλ Κάιντα, Μπιν Λάντεν, ανήκε στην ελίτ ολόκληρου του αραβικού κόσμου.
Τα παραδείγματα είναι πολλά. Και μας βεβαιώνουν ότι ούτε η «αμορφωσιά» ούτε η «φτώχεια» οπλίζουν τα χέρια των μουσουλμάνων. Η προσπάθεια αυτή, όμως, παραχάραξης της πραγματικότητας δεν συμβαίνει φυσικά μόνο και μόνο επειδή οι οπαδοί του μαρξισμού και του υλισμού δεν μπορούν να εξηγήσουν με συνέπεια στη θεωρία τους γιατί κάποιος μπορεί να ανατιναχθεί και να πάρει μαζί του εκατοντάδες ψυχές.
Συμβαίνει και επειδή υπάρχει άμεσο, απτό συμφέρον για κάποιους να μην αναφερθεί η ρίζα του προβλήματος. Γιατί, είτε αυτή είναι το Ισλάμ είτε -πιο σωστά- ορισμένες συγκεκριμένες ερμηνείες του Ισλάμ, καθιστούν μη επιθυμητούς τους φορείς τους για μεγάλο μέρος των πολιτών της Δύσης. Οπως ακριβώς έχουν καταστεί μη επιθυμητοί σε μεγάλο μέρος του υπόλοιπου κόσμου (βλ. Ιαπωνία και Κίνα).
Απλά εδώ θεωρούν ότι μπορεί να μας ταΐζουν κουτόχορτο και… μαρξισμό!
