Το πασχαλινό τραπέζι του Δήμου Πατρέων στρώθηκε και φέτος στις εργατικές κατοικίες Ταραμπούρα, στα Ζαρουχλέικα, παρουσία του δημάρχου Κώστα Πελετίδη, ο οποίος παραβρέθηκε τη Μεγάλη Παρασκευή για την περιφορά του Επιταφίου στα Προσφυγικά. Εκεί όπου έσπευσε να πανηγυρίσει και τη νίκη του στις προηγούμενες δημοτικές εκλογές.
Καλώς ή κακώς, η «Λαϊκή Συσπείρωση» θεωρεί τις προαναφερόμενες περιοχές προνομιακές για την ίδια, εκτιμώντας ότι απ’ αυτές αντλεί το μεγαλύτερο μέρος της δύναμης της.
Ομως, ακόμη κι αν αποδεχθούμε ως βάσιμη τη συγκεκριμένη προσέγγιση, ας υπενθυμίσει κάποιος στον κ. Πελετίδη ότι λαϊκές και κατ’ επέκταση υποβαθμισμένες συνοικίες υπάρχουν, δυστυχώς, κι αλλού στην Πάτρα. Ουδέποτε τις τίμησε δεόντως με την παρουσία του, όπως κάνει με τα Προσφυγικά, τα οποία θεωρεί περίπου σαν την «έδρα» του.
Επιπλέον, κάποιος θα πρέπει να του εξηγήσει ότι άνθρωποι των λαϊκών στρωμάτων διαμένουν και σε κεντρικά μέρη της πόλης, σε στενόχωρα διαμερίσματα λίγων τετραγωνικών και σε πολυκατοικίες που μετράνε δεκαετίες.
Κρίνουμε απαραίτητες τις συγκεκριμένες διευκρινίσεις τώρα που πλησιάζουμε στις κάλπες των αυτοδιοικητικών εκλογών, καθώς η δημοτική αρχή θα μας «βομβαρδίσει» με τα παρωχημένα ιδεολογικοπολιτικά στερεότυπα της.
Ας μην ξεχνάμε ότι στη συντριπτική πλειονότητα τους οι κάτοικοι της αχαϊκής πρωτεύουσας είναι άνθρωποι του μόχθου, της εργασίας, του μεροκάματου, με χιλιάδες να μην έχουν πια ούτε αυτό και να το επιζητούν εναγωνίως.
Όλοι τους θέλουν να ζουν αξιοπρεπώς σε μια σύγχρονη και εξωστρεφή πόλη, εννοείται με ανθρώπινο πρόσωπο, που θα μπορεί, ωστόσο, να τους ανοίγει και προοπτικές για την εύρεση μιας εργασίας, η οποία δεν πρόκειται να έλθει σε όσα συλλαλητήρια κι αν συμμετάσχουν, όσο δυνατά κι αν φωνάξουν σ’ αυτά.
Τι γράψαμε παραπάνω; Οτι ο δήμαρχος θεωρεί πως τα Προσφυγικά είναι κάτι σαν την «έδρα» του; Ε, αν κάνεις μια βόλτα προς τα εκεί θα διαπιστώσεις ότι κι αυτά δεν άλλαξαν προς το καλύτερο, δεν αναβαθμίστηκαν ουσιαστικά επί των ημερών του.
Εξακολουθούν να παραμένουν υποβαθμισμένα, δίνοντας με την αποκαρδιωτική εικόνα που παρουσιάζουν τον απόλυτο συμβολισμό της μίζερης και αναχρονιστικής αντίληψης που διέπει μια παράταξη που είδε την ανάδειξη της στη δημοτική αρχή ως τη μεγάλη ευκαιρία για να ακολουθήσει πιστά, από θέση ισχύος, την ατζέντα του κόμματος που ανήκει.
Αλλά πιστεύουμε βάσιμα ότι ο… κυρίαρχος λαός, όπου κι αν διαμένει, δικαιούται να έχει πολύ περισσότερα απ’ αυτά που του προσφέρει το «επαναστατικό» πνεύμα της, το οποίο ανάγεται στα 1917 και μπήκε στα χρονοντούλαπα της Ιστορίας πριν από τριάντα χρόνια.
