> Το «δημοψήφισμα» της Ευρωβουλής εκτόπισε την ευρωπαϊκή υπόθεση απολύτως από την ύλη των ίδιων των ευρωεκλογών σε εθνικό επίπεδο, επειδή είχαν ωριμάσει οι συνθήκες για μια ολιστική σύγκρουση Τσίπρα- Μητσοτάκη και των επιμέρους στρατευμάτων.
> Αν η διαφορά ΝΔ- ΣΥΡΙΖΑ ήταν πιο μικρή και ο Α. Τσίπρας δεν είχε υποχρεωθεί να επιλέξει τις εθνικές κάλπες (τις οποίες και πάλι μπορεί να επέλεγε εάν η διαφορά ήταν μικρή), σήμερα στην Αχαϊα θα μιλούσαμε μάλλον αποκλειστικά για το 40% του Κώστα Πελετίδη και την πρωτιά του Νεκτάριου Φαρμάκη.
> Που όμως σε τελευταία ανάλυση δεν αποσβόλωσαν κανέναν γιατί οι όροι που τους παρήγαγαν ήταν ευδιάκριτοι, κάτι που η «Π» είχε εμμέσως ή και πιο ανοιχτά επισημάνει σε αναλύσεις και σχόλια των τελευταίων εβδομάδων.
> Ο Ν. Φαρμάκης φάνηκε ότι εκμεταλλεύθηκε μαεστρικά τις ρωγμές του αντιπάλου του και το ίδιο το ρεύμα υπέρ της ΝΔ, αξιοποιώντας τον ενθουσιασμό υπέρ του, αλλά χωρίς να φανατίσει αντισυσπειρώνοντας. Φαίνεται ότι σε ένα κρίσιμο τάιμινγκ πέτυχε να αξιολογηθεί πολιτικά ή συμβολικά σαν μια φρέσκια, ανανεωτική πρόταση.
> Την ίδια στιγμή, ο Απ. Κατσιφάρας, ενώ έπαιζε το χαρτί της εγγυημένης εξουσιαστικής λύσης, εκτέθηκε εν τέλει ως καθεστω-ποιημένη δύναμη, κάτι που θα έχει ως πρόβλημα και στον β’ γύρο. Ολοι ξέρουμε τώρα ότι η στήριξη από τον ΣΥΡΙΖΑ προκάλεσε ένα ζημιογόνο μούδιασμα στις τάξεις των δυνάμεων του ΚΙΝΑΛ και του παλιού ΠΑΣΟΚ. Αλλά χωρίς αυτή τη στήριξη, ποιος μας λέει ότι θα ήταν καλύτερα τα πράγματα;
> Ο Κώστας Σπηλιόπουλος δεν πήγε άσχημα: Ενα 12,7% δεν είναι αμελητέα επίδοση. Αλλά ο ίδιος έτρεφε πολύ πιο φιλόδοξες προσδοκίες. Πιθανότατα θα ευελπιστούσε σε μια πλαδαρή κάθοδο της μετά- Κατσανιώτη νεοδημοκρατικής εκδοχής στην Περιφέρεια, αλλά τα πράγματα εξελίχθηκαν διαφορετικά.
ΤΟΥ ΚΩΝ. ΜΑΓΝΗ
Διαβάστε αναλυτικά στην “Π”
