Οταν πριν από μερικά χρόνια η χώρα βρέθηκε στο χείλος του γκρεμού, πορεύθηκε για ένα διάστημα με μια συγκυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας και του ΠΑΣΟΚ. Ηταν μια αναγκαία συνθήκη που υπαγορεύτηκε από τις περιστάσεις και δικαιώθηκε εκ του αποτελέσματος, όχι του εκλογικού, αλλά από την άποψη ότι η Ελλάδα έδειχνε τότε να εισέρχεται σε μια φάση κανονικότητας.
Υπενθυμίζεται ότι η πτώση της κυβέρνησης του Αντώνη Σαμαρά επήλθε τον Δεκέμβριο του 2014 λόγω αδυναμίας της Βουλής να εκλέξει Πρόεδρο Δημοκρατίας, αφού προηγουμένως είχε καταπολεμηθεί σκληρά στο πεζοδρόμιο, εκτός από τον ΣΥΡΙΖΑ, και από το ΚΚΕ.
Εάν δεν κάνουμε λάθος, έναν χρόνο πριν, το 2013, ο Νίκος Παπαδημάτος είχε αποχωρήσει από τη Νέα Δημοκρατία σε ένδειξη διαμαρτυρίας για τη συνεργασία της με το ΠΑΣΟΚ, προσχωρώντας σε ένα θνησιγενές κόμμα. ΝΕΑ ΜΕΡΑ το όνομα αυτού, θυμίζει κάπου το αντίστοιχο του κόμματος του Γιάνη Βαρουφάκη.
Η πρόσφατη επανάκαμψη του πρώην βουλευτή στην ενεργό πολιτική με την υποψηφιότητα του για τον Δήμο Πατρέων, εν μέρει, ξάφνιασε πολλούς.
Με εκπεφρασμένη τη θέση της Πειραιώς ότι θα έδινε χρίσμα μόνο στους τρεις μεγάλους δήμους, ο ίδιος προσπάθησε να λάβει τη στήριξη του Κυριάκου Μητσοτάκη, κάτι που έγινε με έναν συμβολικό τρόπο στην ομιλία του δεύτερου στην Πάτρα.
Ωστόσο, τηρώντας στάση ουδετερότητας και προτρέποντας τους ψηφοφόρους του να ψηφίσουν κατά συνείδηση ενόψει του δεύτερου γύρου των δημοτικών εκλογών, ο Νίκος Παπαδημάτος έρχεται σε πλήρη αντίθεση με την πρόθεση του Κυριάκου Μητσοτάκη για αμφίπλευρη διεύρυνση της Νέας Δημοκρατίας, κυρίως με το άνοιγμα του στο μέρος του εκλογικού σώματος που ανήκει παραδοσιακά στο ΠΑΣΟΚ. Ενα άνοιγμα που επικεντρώθηκε στη φράση: «Δεν έχουν οι νόημα οι διαφορές του παρελθόντος, και το λέω ειδικά στους ψηφοφόρους του ΠΑΣΟΚ».
Η ευθύνη της Νέας Δημοκρατίας για τον Δήμο της Πάτρας είναι προφανής και δεν μπορεί να κρυφτεί πίσω από μια «ουδετερότητα», η οποία επί της ουσίας κλείνει το μάτι στη σημερινή «κόκκινη» δημοτική αρχή.
Ακόμη κι αν η έκβαση της εκλογικής μάχης θεωρείται σε μεγάλο βαθμό προδιαγεγραμμένη, η Νέα Δημοκρατία δεν μπορεί και δεν πρέπει να συμβιβαστεί με την παραμονή του ΚΚΕ στον Δήμο της Πάτρας, δεν μπορεί και δεν πρέπει να συναινέσει στην (έμμεση, έστω) ενίσχυση μιας δημοτικής αρχής που θα τη βρει ως κυβέρνηση σύντομα απέναντι της, ανεβασμένη στα κεραμίδια.
Οσο για τον Νίκο Παπαδημάτο, θα καταλάβει το λάθος του όταν στις συνεδριάσεις του δημοτικού συμβουλίου θα προσκρούει πάνω στο τείχος των ιδεοληψιών και των αγκυλώσεων του Περισσού.
Αλλά τότε θα είναι αργά, πρωτίστως για την πόλη, που θα βιώνει επιπλέον τέσσερα χρόνια στασιμότητας και μιζέριας.
