Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΜΟΥΤΟΥΣΗ*
Προσπαθώντας να αναλύσει και να εξηγήσει κάποιος το αποτέλεσμα των εκλογών στην περιφέρεια Δυτικής Ελλάδος, δεν μπορεί παρά να αναρωτηθεί τα κριτήρια εκείνα που οδήγησαν την ηγεσία τόσο του ΣΥΡΙΖΑ αλλά κυρίως του ΚΙΝΑΛ στην επιλογή του κ. Κατσιφάρα ως υποψήφιο τους.
Χωρίς να θέλω να κάνω τον μετά Χριστόν προφήτη, η συγκεκριμένη επιλογή ήταν χωρίς όραμα και χωρίς προοπτική.
Ηταν μια επιλογή που στην καλύτερη των περιπτώσεων ακολούθησε την πεπατημένη.
Προτίμησε τον γνωστό, τον γνώριμο, τον «δικό» μας άνθρωπο και δυστυχώς για τον ίδιο και την παράταξη του, τον έκανε ακόμη λιγότερο ελκυστικό, προσδίδοντας του και τον χαρακτηρισμό του κυβερνητικού μετά το χρίσμα του ΣΥΡΙΖΑ.
Και ήρθε και την αποτελείωσε πολιτικά η γνωστή εσωκομματική διαμάχη Γεννηματά-Βενιζέλου που, κακά τα ψέματα, μόνο τώρα προεκλογικά δεν ξεκίνησε.
Απέναντι του ο κ. Κατσιφάρας είχε τον κ. Φαρμάκη.
Ένα πρόσωπο νέο, άφθαρτο ακόμη, που δεν έχει κουραστεί και κυρίως δεν έχει κουράσει τους πολίτες.
Ένα πρόσωπο που έχει αφήγημα και μπορεί να εμπνεύσει και να υποσχεθεί χωρίς κάποιος να μπορεί να τον αμφισβητήσει ακόμη.
Το μεγαλύτερο στοίχημα για τον κ. Φαρμάκη ήταν η διείσδυσή του στην Αχαΐα, την μεγάλη δεξαμενή ψήφων της περιφέρειας, προερχόμενος από την Αιτωλοακαρνανία. Και αυτό το πέτυχε, πέρα από την αναμφισβήτητη προσωπική του ικανότητα και γοητεία, με την κατάλληλη επιλογή υποψηφίων.
Αναφέρομαι, πέραν των υπολοίπων αξιόλογων στελεχών του ψηφοδελτίου, τόσο στο πρόσωπο του πρώτου σε σταυρούς κ. Μπονάνου, ανθρώπου άφθαρτου, με έντονη κοινωνική, διοικητική και συνδικαλιστική δράση και κυρίως με μαχητική πολιτική προσωπικότητα, όσο και του κ. Ζαΐμη που τον ακολούθησε κατά πόδας σε σταυροδοσία, ονόματος γνωστού στην κοινωνία με πλατιά και γνωστή πολιτική ιστορία.
Αυτοί οι δύο υποψήφιοι, με την απαραίτητη και καθόλου αμελητέα συνεισφορά των υπολοίπων στελεχών του ψηφοδελτίου, εξουδετέρωσαν το μειονέκτημα της «αναγνωρισιμότητας» του κ. Φαρμάκη στην Αχαΐα.
Από εκεί και πέρα, με «ηγεμονική» παρουσία στην Αιτωλοακαρνανία και με μία καλή παρουσία στην Ηλεία, την οποία ο απερχόμενος Περιφερειάρχης είχε «φροντίσει» να αφήσει χωρίς κάποιο μεγάλο έργο (βλ. ΕΟ Πατρών-Πύργου) ήταν σχεδόν δεδομένο ότι στον δεύτερο γύρο η περιφέρεια θα άλλαζε χρώμα στον χάρτη για πρώτη φορά στα χρονικά.
Και βέβαια να υπενθυμίσουμε στους υπεύθυνους των επιλογών ότι ΔΕΝ υπάρχουν πλέον κομματικοί στρατοί. Οι ίδιοι άνθρωποι που ψήφισαν τον κ. Φαρμάκη, ψήφισαν τον κ. Πελετίδη ως δήμαρχο, για άλλους λόγους φυσικά.
Και επίσης, κάποιοι άλλοι ψηφοφόροι υπερψήφισαν τους κυρίους Μώραλη-Μαρινάκη, οι κοινές δηλώσεις των οποίων το βράδυ των εκλογών δεν αφήνουν κανένα περιθώριο αμφισβήτησης περί του ποιος παίρνει τις αποφάσεις στον εν λόγω Δήμο.
Σημεία των Καιρών…
·O Γιώργος Μουτούσης είναι πρόεδρος του Οδοντιατρικού Συλλόγου Αχαΐας.
