γράφει ο Γιάννης Χ. Κουριαννίδης
Επικεφαλής δημοτικής παράταξης «Θεσσαλονίκη Πόλη Ελληνική»
Πολύς ο λόγος περί ενότητας των πατριωτικών/εθνικιστικών δυνάμεων τον τελευταίο καιρό, ειδικά μάλιστα μετά τα αποτελέσματα των πρόσφατων ευρωεκλογών, στις οποίες συμμετείχε μέγα πλήθος κομμάτων που αυτοπροσδιορίζονται ως τέτοια και τα οποία στην πλειονότητά τους καταποντίστηκαν εκλογικά.
Εξαίρεση αποτέλεσε η «Ελληνική Λύση» του Κ. Βελόπουλου, που παρά το μνημονιακό άγος που τον βαρύνει, δείχνει να απολαμβάνει ακόμη την εμπιστοσύνη σημαντικής μερίδας πατριωτών. Επίσης, η «Χρυσή Αυγή», αν και φαίνεται να οδεύει σε μία «κατακόκκινη δύση», δείχνει να διατηρεί ακόμη έναν σκληρό εκλογικό πυρήνα που της επέτρεψε την εκπροσώπηση στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Το ερώτημα που δημιουργείται τώρα είναι τι μπορεί να αλλάξει στις επικείμενες βουλευτικές εκλογές. Η πολιτική εμπειρία δείχνει τα εξής:
• Τα λεγόμενα «μικρά» κόμματα, τα οποία είναι συνήθως προσωποπαγή, αποδείχθηκε ότι όταν ξεκίνησε η εκλογική συρρίκνωση των ποσοστών τους, ποτέ δεν επανήλθαν στο προσκήνιο και κατά κανόνα εξαφανίστηκαν. Οι περιπτώσεις του ΔΗΚΚΙ, της ΕΠΕΝ, του ΛΑΟΣ, της ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗΣ ΑΝΑΝΕΩΣΗΣ, της ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΑΝΟΙΞΗΣ κ.α., είναι χαρακτηριστικές. Εξαίρεση αποτελούν κομματικοί σχηματισμοί που στηρίζονται όχι σε αρχηγούς, αλλά σε ιδεολογικές βάσεις και έχουν κινηματική φυσιογνωμία, όπως λ.χ. το ΚΚΕ.
• Όταν σε κάποιον πολιτικό χώρο δημιουργείται ένα κενό εκπροσώπησης, είναι θέμα λίγου χρόνου αυτό να καλυφθεί από όποιον εκμεταλλευθεί τις συνθήκες και αξιοποιήσει τις ευκαιρίες που του δίνονται. Το είδαμε να συμβαίνει με την απογοήτευση που δημιουργήθηκε στους πατριώτες από την επιλογή Καρατζαφέρη να συμπορευθεί με το κομματικό κατεστημένο που κατέστρεψε την πατρίδα υπογράφοντας μνημόνια και συμμετέχοντας στις προδοτικές κυβερνήσεις συνεργασίας τους, αλλά και από τον πολιτικό αριβισμό του Βορίδη που εξόργισε την εθνικιστική συνιστώσα του πατριωτικού κινήματος. Αυτά είχαν ως αποτέλεσμα την εκτίναξη των ποσοστών της Χρυσής Αυγής, η οποία επελέγη από τους ψηφοφόρους κυρίως λόγω της σταθερής πολιτικής παρουσίας της επί σειρά ετών στον πατριωτικό χώρο και όχι τόσο για το ιδεολογικό υπόβαθρό της.
• Οι εκλογείς αλλά και οι διάφοροι πολιτικοί παράγοντες ελκύονται πάντοτε από τον φορέα ή τα πρόσωπα που παρουσιάζουν μία αυξητική δυναμική. Αν λάβουμε υπ’ όψιν μας τα παραπάνω, τότε μπορούμε ίσως να δούμε ποιες προοπτικές υπάρχουν για την εφεξής θεσμική εκπροσώπηση του πατριωτικού χώρου.
Αναφορικά με τη Χ.Α., αν δεν προχωρήσει σε αλλαγή της ηγεσίας της, πιθανότατα θα ακολουθήσει την εκλογική μοίρα των υπολοίπων «μικρών» κομμάτων βλέποντας τα ποσοστά της να συρρικνώνονται ακόμη περισσότερο στις επικείμενες βουλευτικές εκλογές και διακυβεύοντας ακόμη και αυτή την εκπροσώπησή της στη νέα Βουλή. Η «Ελληνική Λύση» βιώνει έναν εκλογικό θρίαμβο, αλλά και μία μετεκλογική εισροή στελεχών. Πιθανότατα θα είναι ενισχυμένη σε ποσοστά στις 7 Ιουλίου και θα αποκτήσει μία σημαντική σε αριθμό κοινοβουλευτική ομάδα. Μένει να δούμε και την ποιότητά της… Σχετικά με τις διεργασίες ενώσεως των υπολοίπων, μένει να δούμε μερικά πράγματα, όπως ποιοι είναι αυτοί, τα κίνητρά τους και την απήχησή τους. Δεν μπορεί να αντιλέξει κανείς στο ότι υπάρχουν στην προσπάθεια αυτή σημαντικές προσωπικότητες, τόσο αναγνωρίσιμες όσο και με ποιότητα λόγου και πολιτικής παρουσίας.
Υπάρχουν όμως και πρόσωπα που βαρύνονται με μνημονιακές επιλογές και στηρίξεις, καθώς και άλλα με μηδενική πολιτική απήχηση, που έχουν αναδειχθεί σε «παράγοντες» του χώρου και ισότιμους συνομιλητές. Σε κάθε περίπτωση εκτιμώ ότι για όλους αυτούς η μεγάλη ευκαιρία χάθηκε στις ευρωεκλογές, όταν είχαν τη δυνατότητα να κάνουν αυτό που υποτίθεται πως κάνουν τώρα, δηλαδή να μπουν όλοι σε ένα κοινό ψηφοδέλτιο, ισότιμα, με σταυροδοσία, και ο ελληνικός λαός να δείξει με την προτίμησή του ποιος από αυτούς αξίζει να είναι ο αυριανός ηγέτης αυτής της ενωτικής πατριωτικής προσπάθειας.
Δεν το έκαναν και εισέπραξαν απαξιωτικά ποσοστά. Και μάλιστα (κάτι που δεν έχει επισημανθεί) οι ψηφοφόροι των κομμάτων έδωσαν ένα μήνυμα στις ηγεσίες τους, ΜΗ σταυρώνοντας τον αρχηγό τους στην συντριπτική πλειονότητά τους!
Επιβράβευσαν δηλαδή τις απόψεις και τις θέσεις των κομμάτων, αλλά ουσιαστικά μαύρισαν τις ηγεσίες τους για τη μη συμπόρευσή τους.
Παράλληλα, με το κενό και την απογοήτευση που δημιουργήθηκε, πολλοί κατευθύνθηκαν στην επιλογή Βελόπουλου. Δεν μπορώ να γνωρίζω αν θα ευδοκιμήσει έστω και τώρα η προσπάθεια συνένωσης ενόψει της 7ης Ιουλίου. Ακόμη κι αν αυτό γίνει, όμως, είναι εξαιρετικά αμφίβολο πια ότι αυτή θα έχει και τα προσδοκώμενα αποτελέσματα. Μακάρι να υπάρξει επιτυχία στο εγχείρημα και στη νέα Βουλή να υπάρχουν τρεις πατριωτικοί πόλοι, τρεις πατριωτικές κοινοβουλευτικές ομάδες, οι οποίες θα κριθούν από τη στάση και τη συνέπειά τους στο μέλλον….
