Γιάννης Πανταζόπουλος
Κρούσματα βίας, καταλήψεις, ξυλοδαρμοί καθηγητών, τραυματισμοί φοιτητών, εισβολή κουκουλοφόρων σε αίθουσες διδασκαλίας ή στο γραφείο του υπουργού, διάρρηξη με αλυσοπρίονο, βιασμοί, ένοπλες ληστείες, μαχαιρώματα, κλοπές, παρεμπόριο, εμπρησμοί, διακίνηση ναρκωτικών, κλειστές σχολές, προπηλακισμοί, είναι όσα συνθέτουν τη σημερινή εικόνα των πανεπιστημιακών ιδρυμάτων. Παρά τις συνεχείς εκκλήσεις των πρυτανικών αρχών και των φορέων, η κατάσταση στα πανεπιστήμια χειροτερεύει, κανείς όμως δεν έχει λάβει μέτρα αντιμετώπισης της θλιβερής απαξίωσης των πανεπιστημίων.
Πρωτιά το Αριστοτέλειο
Την πρωτιά με 113 περιστατικά έχει το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, ακολουθεί το Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών με 70, το Μετσόβιο Πολυτεχνείο με 37, το Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών με 36 και, τέλος, το Πάντειο Πανεπιστήμιο με 10 περιστατικά. Γιατί η Πολιτεία δεν θορυβείται; Τι πάει λάθος με την τριτοβάθμια εκπαίδευση; Ποιοι είναι οι λόγοι που τα πανεπιστήμια παραμένουν ανοχύρωτα και πώς μπορεί να συνεχίσουν απρόσκοπτα την εκπαιδευτική τους λειτουργία; Ο Γιώργος Μπαμπινιώτης Χαρακτηριστικά είναι όσα είχε πει στη LiFO ο καθηγητής Γλωσσολογίας και τέως πρύτανης του Πανεπιστημίου Αθηνών Γιώργος Μπαμπινιώτης: «Πρέπει να υπάρξει φύλαξη των πανεπιστημίων και να μπαίνεις σε αυτά με τη φοιτητική σου ταυτότητα. Να υπάρχει ένας έλεγχος του ασύλου από τον πρύτανη. Κάποτε είχε νόημα το άσυλο ως διαφύλαξη της διακίνησης των ιδεών. Τώρα έχουμε ξυλοδαρμούς, ναρκωτικά, εγκληματικότητα και πολλές ομάδες εξωπανεπιστημιακών».
Έρευνα του Πανεπισήμιου Μακεδονίας
Πράγματι, σύμφωνα με έρευνα του Πανεπιστημίου Μακεδονίας, κατά τη διάρκεια της εξαετίας 2011-2017 καταγράφηκαν 358 περιστατικά ανομίας σε 19 ελληνικά ιδρύματα, με τις επιθέσεις κατά πανεπιστημιακών να αποτελούν ένα σημαντικό ποσοστό. Επίσης, τα τελευταία επτά χρόνια έχουν καταγραφεί 107 παρεμποδίσεις δραστηριότητας, 96 καταλήψεις πανεπιστημιακών χώρων, 76 εισβολές, 45 απειλές κατά προσώπων, 44 καταστροφές εντός ΑΕΙ, 38 επιθέσεις και 35 προπηλακισμοί, 31 ματαιώσεις εκλογών, 30 περιστατικά διακίνησης ναρκωτικών εντός πανεπιστημίων, 2 βιασμοί, 6 διαρρήξεις, 10 εμπρησμοί και περιστατικά ηλεκτρονικής βίας, 17 περιστατικά ξυλοδαρμού και 10 ομηρίας, μία περίπτωση πυροβολισμού, ένα κρούσμα σεξουαλικής παρενόχλησης, 24 σοβαροί τραυματισμοί, ένας φόνος, 23 συλλήψεις, ενώ έχουν εντοπιστεί ακόμη και όπλα. Την πρωτιά με 113 περιστατικά έχει το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, ακολουθεί το Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών με 70, το Μετσόβιο Πολυτεχνείο με 37, το Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών με 36 και, τέλος, το Πάντειο Πανεπιστήμιο με 10 περιστατικά.
Ενδεικτική είναι η ανακοίνωση της κοσμητείας της Φιλοσοφικής Σχολής, στην οποία αναφέρεται ότι «εξωπανεπιστημιακά άτομα, τα οποία αυτοπροσδιορίζονται ως Ελληνική Σοσιαλιστική Αντίσταση (ΕΣΑ), εισήλθαν στον χώρο της σχολής, ανέγραψαν συνθήματα με την επωνυμία ΕΣΑ και σχεδίασαν αγκυλωτό σταυρό στην πόρτα και τους τοίχους της αίθουσας 516, καθώς και σε παρακείμενους χώρους. Προέβησαν, επίσης, σε ρίψη σχετικού έντυπου υλικού. 26.10.2018 Την παρέμβαση του εισαγγελέα για την κατάσταση στην ΑΣΟΕΕ ζητά ο ΔΣΑ Η κοσμητεία της Φιλοσοφικής Σχολής καταδικάζει έντονα τις συγκεκριμένες ενέργειες, οι οποίες συνδέονται με την πρόσφατη κατάληψη του εν λόγω χώρου από την αναρχική συλλογικότητα “Ρουβίκωνας”.
Με δεδομένη την παρατηρούμενη κλιμάκωση, προκαλείται μεγάλη ανησυχία για την ασφάλεια φοιτητών/φοιτητριών, εργαζομένων και υποδομών της Σχολής. Η κοσμητεία απαιτεί η αυτοαποκαλούμενη ΕΣΑ και κάθε εξωπανεπιστημιακό στοιχείο να μείνουν μακριά από τη Σχολή, η δε αναρχική συλλογικότητα “Ρουβίκωνας” να σταματήσει κάθε δραστηριότητά της εντός της Σχολής και να αποχωρήσει αμέσως από αυτήν». Όποια ώρα της ημέρας και να περάσει κάποιος από την οδό Μασσαλίας στο κέντρο θα αντικρίσει λερωμένα χαρτομάντιλα, σύριγγες και τοξικομανείς να κάνουν δημοσίως χρήση, θέτοντας σε κίνδυνο την υγεία και την ασφάλεια φοιτητών και διδασκόντων. «Από το 2012 έχουμε καταθέσει μηνυτήρια αναφορά προς τις αρμόδιες εισαγγελικές αρχές, επισημαίνοντας ότι πρόκειται για ζήτημα εξαιρετικής φύσης που πρέπει να αντιμετωπισθεί κατ’ απόλυτη προτεραιότητα. Έκτοτε, έχουμε προσφύγει με κάθε μέσο σε όλες τις αρμόδιες αρχές: καταγγελίες, επιστολές, επισκέψεις, προφορικές και έγγραφες διαμαρτυρίες στην Εισαγγελία Αρείου Πάγου (2015, 2016, 2017), στο υπουργείο Προστασίας του Πολίτη (2015), στη Διεύθυνση Ασφάλειας Αττικής (2016, 2017) και στον δήμο (2015, 2016, 2017).
Η ανταπόκριση ήταν μηδαμινή. Κλοπές, παρεμπόριο, εμπρησμοί, διακίνηση ναρκωτικών, κλειστές σχολές, προπηλακισμοί, είναι όσα συνθέτουν τη σημερινή εικόνα των πανεπιστημιακών ιδρυμάτων. Διαμαρτυρόμαστε για την ακατανόητη αδράνεια των αρμοδίων και τη διαχειριστική μετάθεση ευθυνών, ενώ το ζήτημα αφορά τα παιδιά όλων μας. Από τύχη και μόνο δεν έχουμε θρηνήσει θύματα και δεν έχουν γίνει βαρύτερες συμπλοκές ή θανατηφόρα επεισόδια σε βάρος φοιτητών μας» ανέφεραν πριν από λίγο καιρό σε οξύτατη επιστολή τους 93 καθηγητές της Νομικής Σχολής.
Νομική Σχολή Αθηνών
O Κώστας Κωστής «Μόνο μια βόλτα έξω από τη Νομική αρκεί για να διαπιστώσει ο καθένας εικόνες που αποδεικνύουν ότι δεν οδηγούμαστε απλώς στην πλήρη απαξίωση αλλά έχουμε φτάσει ήδη σε αυτό το σημείο» επισημαίνει στη LiFO ο συγγραφέας και καθηγητής Οικονομικής και Κοινωνικής Ιστορίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, Κώστας Κωστής. Σύμφωνα με τον γνωστό ιστορικό δεν πρόκειται για μεμονωμένο φαινόμενο που εντοπίζεται μόνο στα πανεπιστήμια. Όπως τονίζει: «Είναι γενικότερης φύσεως και εντοπίζεται στην απουσία συλλογικών κανόνων σε διάφορους οργανισμούς του Δημοσίου. Και το ότι δεν υπάρχει κανείς να τους επιβάλει ή έστω να τους εφαρμόσει έχει ως αποτέλεσμα να είμαστε θεατές όλης αυτής της θλιβερής κατάστασης. Έχει επικρατήσει μια λογική του τύπου “δεν ακουμπάμε τίποτα” και “δεν πρέπει να ενοχλούμε κανέναν”. Όποιος διατηρεί μια στοιχειώδη επαφή με την τριτοβάθμια εκπαίδευση θα καταλάβει ότι το μόνο που μπορεί να κάνει είναι να αδιαφορήσει. Όταν οι αρμόδιες αρχές δεν ασχολούνται με το πρόβλημα, τι να κάνουν οι φοιτητές; Όταν απέναντί σου βρίσκονται διάφοροι τραμπούκοι ή αλήτες, πώς να αντιδράσεις; Όταν οι αρμόδιες αρχές δεν ασχολούνται με το πρόβλημα, τι να κάνουν οι φοιτητές; Ότι και να λέει ο υπουργός, η λύση αυτών των προβλημάτων δεν είναι θέμα των φοιτητών. Αυτά τα ζητήματα άπτονται του κοινού ποινικού δικαίου.
Το πρόβλημα αυτό, όπως και εκείνο στην οδό Μασσαλίας, δεν υπήρχε τα προηγούμενα χρόνια. Εμφανίστηκε κάποια στιγμή όταν ξέσπασε η κρίση. Επομένως, ίσως και να μην είναι άσχετο με τα προγράμματα της μεθαδόνης και της μείωσης της χρηματοδότησής τους. Επίσης, ούτε το ότι όλοι αυτοί βρίσκονται κοντά στα πανεπιστήμια, όπου υπάρχει το δήθεν άσυλο κι έτσι πιστεύουν ότι μπορούν να προστατευτούν, είναι τυχαίο. Τα προβλήματα τα γνωρίζουμε, τις λύσεις επίσης, αλλά νομίζω ότι αρκούμαστε σε αυτό. Οι λύσεις σε καμία περίπτωση δεν θα είναι εύκολες και είναι σίγουρο ότι θα δυσαρεστήσουν πάρα πολλούς».
Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών
Στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο αντικρίσαμε ένα ίδρυμα έρημο από φοιτητές, με λουκέτα στις εισόδους και καθηγητές να φοβούνται να διασχίσουν την οδό Αντωνιάδου, η οποία ήταν γεμάτη με ημιθανείς χρήστες ναρκωτικών. Για παράδειγμα, στην επίσκεψή μας στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο αντικρίσαμε ένα ίδρυμα έρημο από φοιτητές, με λουκέτα στις εισόδους και καθηγητές να φοβούνται να διασχίσουν την οδό Αντωνιάδου, η οποία ήταν γεμάτη με ημιθανείς χρήστες ναρκωτικών. Οι φοιτητές, από τη δική τους πλευρά, εξέφραζαν παράπονα για το ότι δεν μπορούν να παρακολουθήσουν τα μαθήματα επειδή έχουν δεχτεί κατά καιρούς επιθέσεις από εξωπανεπιστημιακούς καθώς και διότι σε καθημερινή βάση δεν αισθάνονται ασφαλείς κατά την έξοδό τους από το κτίριο. Παράλληλα, πολλοί πανεπιστημιακοί υποστηρίζουν ότι, πέρα από την ανομία και τη βία, είναι προφανές πως, γενικώς, η εκπαίδευση έχει οδηγηθεί σε τέλμα.
Την ίδια στιγμή οι πρυτανικές αρχές του Οικονομικού Πανεπιστημίου έχουν αντιδράσει ουκ ολίγες φορές, σημειώνοντας ότι «η καθημερινή παρουσία των τοξικοεξαρτημένων ατόμων στο ίδρυμα δημιουργεί αυξημένους κινδύνους για την υγεία και την ασφάλεια των μελών της κοινότητας, αποθαρρύνει τους φοιτητές που δεν προσέρχονται στις αίθουσες διδασκαλίας, βλάπτει την ακαδημαϊκή εικόνα και προσβάλλει το κύρος του Πανεπιστημίου, η λειτουργία του οποίου εν τέλει καθίσταται δυσχερής έως και αδύνατη υπό τις συνθήκες αυτές».
«Οι τοξικομανείς κάνουν αγοραπωλησίες και χρήση ναρκωτικών ακόμα και με σύριγγες έξω ακριβώς από το Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών. Μερικές φορές τους συναντάμε στις τουαλέτες, στους διαδρόμους και στις σκάλες των κτιρίων» λέει στη LiFO ο καθηγητής στο Τμήμα Διεθνών και Ευρωπαϊκών Οικονομικών Σπουδών του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών, Πάνος Τσακλόγλου. «Πριν από μερικούς μήνες είχαμε ορκωμοσία και οι γονείς και οι φοιτητές που έφταναν στο πανεπιστήμιο για την τελετή βρισκόντουσαν μπροστά σε χρήστες ναρκωτικών σε διάφορα σημεία της σχολής. Η κατάσταση είναι ανεξέλεγκτη. Το πανεπιστήμιο υπάρχει για να παράγει γνώση αλλά και για να τη μεταδίδει. Πώς, όμως, μπορείς να ασκείς τα καθήκοντά σου όταν επικρατούν αυτές οι απαράδεκτες συνθήκες; Σε ώρα διαλείμματος μπήκαν σε αίθουσα και έκλεψαν από συνάδελφό μου το laptop που χρησιμοποιούσε για τη διάλεξή του. Φυσικά, τίποτα δεν εξιχνιάσθηκε.
Αναρίθμητες είναι οι φορές που ο πρύτανης έχει καλέσει την αστυνομία και δεν έρχεται. Κατά τη γνώμη μου, το πρόβλημα ξεκινά από τη λανθασμένη χρήση της έννοιας του “πανεπιστημιακού ασύλου”. Αν ανατρέξουμε στο παρελθόν θα διαπιστώσουμε ότι κατά τη διάρκεια της δικτατορίας, αλλά και νωρίτερα, η έννοια του ασύλου είχε παραβιαστεί βάναυσα: η αστυνομία μπορούσε να μπει στα πανεπιστήμια, να παρακολουθεί φοιτητές και γενικώς κυριαρχούσε ένα ανελεύθερο καθεστώς.
Αυτό που επιδιώχθηκε μεταπολιτευτικά ήταν να διαφυλαχθεί η ελευθερία της έκφρασης μέσω της κατοχύρωσης του ασύλου. Σταδιακά, όμως, στην εφαρμογή της η έννοια του ασύλου επεκτάθηκε σε διάφορους άλλους τομείς πέρα από την ελευθερία του λόγου και της έκφρασης. Αυτό το εκμεταλλεύτηκαν κάποιοι και σήμερα, κάτω από το μανδύα του ασύλου, καλύπτονται διάφορες έκνομες δραστηριότητες.
Δεν υπάρχει πολιτική βούληση
Προφανώς, αν υπήρχε η περίφημη “πολιτική βούληση”, θα μπορούσαμε να έχουμε λύσει αυτά τα προβλήματα. Άλλωστε, φαινόμενα σαν αυτά δεν παρατηρούνται σε κανένα σοβαρό, ή λιγότερο σοβαρό, πανεπιστημιακό ίδρυμα στον κόσμο. Το καλοκαίρι με επισκέφθηκε ένας δημοσιογράφος από έγκυρη βρετανική εφημερίδα, ο οποίος είδε διάφορους τοξικομανείς σε άσχημη κατάσταση γύρω αλλά και εντός του κτιρίου του πανεπιστημίου όπως και το παζάρι κλεψίτυπων προϊόντων έξω από το κτίριο του πανεπιστημίου και σοκαρίστηκε. Μου ήταν πολύ δύσκολο να του εξηγήσω την κατάσταση. Το νομικό πλαίσιο για την πάταξη αυτών των φαινομένων υπάρχει, αλλά δεν εφαρμόζεται. Άρα, το ζήτημα είναι και πολιτικό. Τα πανεπιστήμια στις ανεπτυγμένες χώρες είναι αυτοδιοικούμενα, με ειδικό σώμα επιφορτισμένο με την ασφάλεια του πανεπιστημίου και των μελών της ακαδημαϊκής κοινότητας, που συνεργάζεται στενά με την αστυνομία, χωρίς να κινδυνεύει η ελευθερία του λόγου.Άλλωστε, στις σύγχρονες δημοκρατικές κοινωνίες η ελευθερία του λόγου προστατεύεται παντού, όχι μόνο στα ακαδημαϊκά ιδρύματα. Δυστυχώς, στην περίπτωση της χώρας μας επικρατεί η άποψη ότι το άσυλο καλύπτει τα πάντα και δεν είναι μόνο άσυλο διακίνησης ιδεών. Αυτό μας έχει οδηγήσει στη σημερινή απαξίωση» προσθέτει.
Επιπλέον, σε πρόσφατη ανάρτησή της η καθηγήτρια Φιλοσοφίας του Πανεπιστημίου Αθηνών, Βάσω Κιντή, σημείωνε: «Για να σταματήσει η κάθε μορφής βία και αυθαιρεσία στα πανεπιστήμια χρειάζεται αφενός πανεπιστημιακές αρχές με σθένος και αποφασιστικότητα και αφετέρου πολιτική βούληση από την κυβέρνηση. Αυτή η στάση πρέπει να έχει βάθος, να είναι συστηματική και επίμονη, να μη γίνεται με θεατρινισμούς για ίδιον όφελος (όπως έχει συμβεί στο παρελθόν) και να υπάρχει συνεργασία.
Οι πανεπιστημιακοί θα μπορούσαν να διεκδικήσουν ένα άλλο ακαδημαϊκό περιβάλλον, σαν αυτό που βρίσκει κανείς ακόμα και σε τριτοκοσμικές χώρες, αλλά έχουν κουραστεί από τις πολλές αντιδικίες και αντιπαραθέσεις. Προσπαθούν να βρουν λίγη ησυχία για να κάνουν το καθήκον τους και, κυρίως, έχουν συμφιλιωθεί, όπως και η πλειονότητα των φοιτητών, με την παρακμή. Είναι θλιβερό, αλλά μοιρολατρικά έχουμε αποδεχτεί ότι ελάχιστα μπορούν να αλλάξουν. Πρέπει να αποκτήσουν τα πανεπιστήμια τον ρόλο που τους αξίζει, δηλαδή να είναι χώροι μάθησης, μελέτης και έρευνας, ελεύθερης διακίνησης ιδεών και συζητήσεων και όχι χώροι ανομίας, βίας και αυθαιρεσίας». Σύμφωνα με όσα καταγγέλλουν καθηγητές, οι ακραίες μορφές παραβατικότητας ενισχύονται και από την ύπαρξη ομάδων συμφερόντων, από γιάφκες που έχουν δημιουργηθεί στα ιδρύματα αλλά και κατειλημμένους χώρους που προκαλούν σημαντικές δυσκολίες στις πρυτανικές αρχές.
Παρέμβαση του Εισαγγελέα ζητά ο Δικηγορικός Σύλλογος Αθηνών
Την παρέμβαση του εισαγγελέα για την κατάσταση στην ΑΣΟΕΕ ζητά ο ΔΣΑ Ο Δικηγορικός Σύλλογος Αθηνών στρέφεται εμμέσως και κατά του υπουργού Παιδείας Κώστα Γαβρόγλου 26.10.2018 Ελλάδα Μπαμπινιώτης: Πρωτοφανής ανομία στα πανεπιστήμια – Σε εξωπραγματικό κόσμο ο Γαβρόγλου Επίθεση στον Κώστα Γαβρόγλου εξαπέλυσε, εκ νέου, ο πρώην υπουργός Παιδείας και πρώην πρύτανης του ΕΚΠΑ 26.10.2018 Ελλάδα Λέκκας: Έχω δεχθεί απειλές από φοιτητές- Τραγική η κατάσταση στα πανεπιστήμια «Υπάρχουν φοιτητές δέκα χρόνια, που έχουν περάσει 2 με 3 μαθήματα, που κάθε άλλο παρά φοιτητές είναι. Ποιος τους πληρώνει όλους αυτούς;»
Κι όμως, το υπουργείο με ευθύνη του, εμπλέκει σε αυτήν την συζήτηση το άσυλο, την ελεύθερη διακίνηση των ιδεών και την αυτοδιάθεση της ακαδημαϊκής κοινότητας, λες και έχουν όλα αυτά σχέση με το εντατικοποιημένο οργανωμένο και παγκόσμιο έγκλημα που δρα ως «υπεραγορά» και κράτος εν κράτει πλέον μέσα στο ΑΠΘ, καταπατώντας το αναφαίρετο δικαίωμα των υπολοίπων στην ασφάλεια, φοιτητών, καθηγητών, ή πολιτών που θέλουν να χρησιμοποιήσουν τους ελεύθερους χώρους του πανεπιστημίου στην καθημερινότητά τους. Η απάντηση που πρέπει να δοθεί είναι απλή και δεν χρειάζεται πολλές περιστροφές:
Στοιχειώδη δικαιώματα μιας δημοκρατικής πολιτείας δικαίου όπως η ασφάλεια ή η ελευθερία της έκφρασης, δεν νοείται να καταπατούνται ούτε στην πλατεία Χημείου ή το ΑΧΕΠΑ, ούτε βέβαια στην Ροτόντα, ή την πλατεία Αριστοτέλους: Οι αρμόδιοι φορείς πρέπει να αναλάβουν επιτέλους την ευθύνη τους, και προφανώς η αντιμετώπιση του προβλήματος δεν γίνεται με το να το μεταφέρουν εντός και πέριξ των πανεπιστημίων όπως κάνουν τα τελευταία χρόνια. Αυτά συζητούν σήμερα για τα πανεπιστήμια οι πόλεις που θέλουν να διεκδικήσουν έναν κάποιο μέλλον. Τα υπόλοιπα είναι θλιβερά θραύσματα της παρακμής μας, ενώ, οποιαδήποτε διαμάχη γύρω από το αυτονόητο, την καταπολέμηση του εντατικοποιημένου, οργανωμένου εγκλήματος μέσα στους χώρους των πανεπιστημίων, εκφράζει αυτήν ακριβώς την συλλογική μας κακομοιριά και την πολιτική ως ανακύκλωση (και μεγέθυνση) της μιζέριας μας… 27
Τι μαθαίνει κάποιος στο πανεπιστήμιο;Ότι ο δημόσιος χώρος είναι για να κάνουμε ό,τι γουστάρουμε.Μπορούμε να τον κάνουμε κατσιβελιό. Να τον βρωμίζουμε,να τον καταστρέφουμε.Να απλωνόμαστε σ’αυτόν όσο θέλουμε σαν να είναι το χωραφάκι μας αδιαφορώντας για τους άλλους.Να κάνουμε παράνομες πράξεις,αρκεί να μην μπορεί να μας πιάσει κανείς.Να είμαστε καλά κομματόσκυλα,για να πάμε μπροστά.Την αναξιοκρατία.Τη βία.Τη μισαλλοδοξία.Τον τσαμπουκά.Αυτή κατάσταση,που δεν είναι σημερινή,είναι μια πηχτή ροχάλα στη μούρη της κοινωνίας.Όλοι ξέρουμε στην Ελλάδα πόσο πασχίζουν οι οικογένειες,για να σπουδάσουν τα παιδιά τους.Ξέρουμε και τι σημαίνει διάβασμα.Για να γίνεις άνθρωπος,για να έχεις ένα εφόδιο για καλύτερη ζωή.Ξέρουμε και πώς γονατίζει ο κόσμος από τους φόρους,για να λειτουργούν ανάμεσα στα άλλα κι αυτά τα ιδρύματα.
Και ποιο είναι το αντίκρυσμα;Αυτή η εξευτελιστική,η ντροπιαστική και συχνά επικίνδυνη κατάσταση.Εκεί ακριβώς που θα έπρεπε να καθρεφτίζεται το καλύτερο κομμάτι μας και να είναι πρότυπο για όλους τους υπόλοιπους.Εκεί που υποτίθεται επενδύουμε,για να πάμε όλοι μαζί ένα βήμα πιο μπροστά. Η ειρωνεία είναι ότι οικογένειες στερούνται βασικά αγαθά για να πληρώνουν φροντιστήρια για να καταντήσει το παιδί να “σπουδάζει” σε τέτοιους παρακμιακούς χώρους. Η οδός Φυλής και οι “οίκοι” στα πέριξ είναι πιο κυριλέ από αυτά τα χάλια που βλέπω στις φωτογραφίες του άρθρου.
………………………………………………
Ο ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ Δημοσιογράφος. Σπούδασε στο Τμήμα Πολιτικής Επιστήμης και Ιστορίας του Πάντειου Πανεπιστήμιου ([email protected])
