Του Γιώργου Βάμβουκα, Καθηγητή του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών (πρώην ΑΣΟΕΕ)
Μια από τις βασικές προτεραιότητες του πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη είναι η κατάργηση του “ακαδημαϊκού ασύλου” στα κρατικά Ανώτατα Εκπαιδευτικά Ιδρύματα (ΑΕΙ). Τι είναι όμως το “άσυλο”; Το άρθρο 3 του Νόμου 4485/2017, δηλαδή του Νόμου που διέπει τη λειτουργία των ελληνικών κρατικών ΑΕΙ, αναφέρεται στις Ακαδημαϊκές Ελευθερίες. Πιο συγκεκριμένα, το άρθρο 3 περί Ακαδημαϊκών Ελευθεριών αναφέρει τα εξής: «1. Στα Α.Ε.Ι. κατοχυρώνεται η ακαδημαϊκή ελευθερία στην έρευνα και στη διδασκαλία, καθώς και η ελεύθερη έκφραση και διακίνηση των ιδεών.
Το ακαδημαϊκό άσυλο αναγνωρίζεται για την κατοχύρωση των δημοκρατικών αξιών, των ακαδημαϊκών ελευθεριών στην έρευνα και στη διδασκαλία, την ελεύθερη διακίνηση των ιδεών, την προστασία του δικαιώματος στη γνώση και τη μάθηση έναντι οποιουδήποτε επιχειρεί να το καταλύσει. 2. Επέμβαση δημόσιας δύναμης σε χώρους των Α.Ε.Ι. επιτρέπεται αυτεπαγγέλτως σε περιπτώσεις κακουργημάτων, καθώς και εγκλημάτων κατά της ζωής και ύστερα από απόφαση του Πρυτανικού Συμβουλίου σε οποιαδήποτε άλλη περίπτωση. Οι ανωτέρω περιορισμοί δεν ισχύουν για επεμβάσεις του Πυροσβεστικού Σώματος και επεμβάσεις σε περιπτώσεις τροχαίων ατυχημάτων».
Η νυν κυβέρνηση πιστεύει ότι αν καταργηθεί το άρθρο 3 του Νόμου 4485/2017, αυτομάτως η αστυνομία θα μπαινοβγαίνει στα πανεπιστήμια σαν την πυροσβεστική ή το ΕΚΑΒ; Αυτονόητο είναι ότι αν ξεσπούσε φωτιά σε κάποιους από του χώρους ενός πανεπιστημιακού ιδρύματος, το τηλεφωνικό κέντρο του πανεπιστημίου αμέσως θα καλούσε την πυροσβεστική για να σβήσει τη φωτιά. Επίσης, αν κατά την διάρκεια μιας διάλεξης ενός καθηγητή σε κάποια αίθουσα του πανεπιστημίου, ξαφνικά ένας φοιτητής λιποθυμούσε, λογικό είναι ότι ο καθηγητής αμέσως θα καλούσε το ΕΚΑΒ για να παρασχεθούν οι πρώτες βοήθειες στον λιπόθυμο φοιτητή.
Ωστόσο, υπάρχουν περιπτώσεις που σχετίζονται με το Ακαδημαϊκό Άσυλο, όπου ο Πρύτανης και το Πρυτανικό Συμβούλιο, είτε λόγω αντικειμενικών δεδομένων, είτε λόγω δόλιας συγκάλυψης εγκληματικών καθηγητικών στοιχείων, είτε λόγω καιροσκοπισμού, αποφεύγουν, αδυνατούν ή φοβούνται να καλέσουν την αστυνομία ή τις εισαγγελικές διωκτικές αρχές. Με την παράθεση μερικών αληθινών περιστατικών (παραδειγμάτων) θα γίνει κατανοητή η επιχειρηματολογία μας.
Πρώτο παράδειγμα. Ας υποτεθεί ότι κάποιος καθηγητής μεταξύ 19.00 και 21.00 δίνει διάλεξη σε ένα μάθημα παρουσία 250 φοιτητών. Έστω ότι στο διάλλειμα του μαθήματος διαπιστώνει ότι πέριξ της αιθούσης υπάρχουν δύο διακινητές ναρκωτικών ουσιών και ταυτόχρονα ένα τοξικοεξαρτώμενο άτομο προετοιμάζεται για ενδοφλέβια ένεση. Ο καθηγητής ενημερώνει τον κλητήρα της βραδινής βάρδιας, ο οποίος του λέει ότι αδυνατεί να επέμβει γιατί κινδυνεύει η ζωή του. Την επόμενη μέρα ο καθηγητής ενημερώνει τον Πρύτανη και τον Αντιπρύτανη Ακαδημαϊκών Υποθέσεων, οι οποίοι του λένε ότι το Πρυτανικό φοβάται να καλέσει την αστυνομία, γιατί τα μέλη του θα θέσουν σε κίνδυνο τη ζωή την δική τους και των οικογενειών τους.
Εδώ και πολλά χρόνια τοξικοεξαρτώμενα άτομα μπαινοβγαίνουν σε συγκεκριμένο πανεπιστήμιο και οι Πρυτανικές Αρχές βαρκούλες αρμενίζουν. Σε προεκλογικές περιόδους θυμούνται το “ακαδημαϊκό άσυλο”, καταγγέλλοντας ότι το πανεπιστήμιο έγινε πιάτσα τοξικοεξαρτώμενων ατόμων, μήπως και πάρουν καμιά υπουργική ή βουλευτική καρέκλα. Η υποκρισία και ο καιροσκοπισμός τους καταδεικνύεται από το αδιάσειστο γεγονός, ότι, αν και επί σειρά ετών γνωρίζουν το όντως ακανθώδες κοινωνικό πρόβλημα της διακίνησης και της χρήσης ναρκωτικών ουσιών εκτός και εντός των χώρων του πανεπιστημίου, εντούτοις ουδέν ουσιώδες και αποτελεσματικό μέτρο έχουν εφαρμόσει για την εκρίζωση του φαινομένου.
Δεύτερο παράδειγμα. Στο πανεπιστήμιο που εννοείται ότι γίνεται διακίνηση και χρήση ναρκωτικών ουσιών, υπάρχουν καθηγητές που δέρνουν φοιτητές, λογοκλέπτουν, στήνουν χρηματοοικονομικές πυραμίδες υποσχόμενοι πολύ υψηλά κέρδη σε ανυποψίαστους πολίτες, κ.ο.κ., και παρότι οι Πρυτανικές Αρχές γνωρίζουν την εγκληματική δράση τους, όχι μόνο τους συγκαλύπτουν, αλλά διώκουν τους καθηγητές που επωνύμως καταγγέλλουν στις Εισαγγελικές Αρχές τις αξιόποινες πράξεις τους. Αξιομνημόνευτο είναι ότι ο Πρύτανης μηνύει ή στήνει πειθαρχικές διώξεις στους καθηγητές, οι οποίοι ευθαρσώς και ανιδιοτελώς καταγγέλλουν τους απατεώνες καθηγητές που διαπράττουν τις συγκεκριμένες αξιόποινες πράξεις.
Δηλαδή, ο Πρύτανης αντί να καταγγέλλει στην ελληνική δικαιοσύνη τους απατεώνες καθηγητές, αντιθέτως μηνύει ή με στημένες ΕΔΕ στέλνει στα πενταμελή πειθαρχικά συμβούλια των μελών ΔΕΠ τους έντιμους καθηγητές, που έχουν το θάρρος και την τόλμη να καταγγέλλουν δημοσίως τους παρανομούντες καθηγητές. Δηλαδή, σε επιφανές δημόσιο ΑΕΙ υπάρχει Πρύτανης που χορηγεί άσυλο σε απατεώνες καθηγητές, με νομιμοφανείς πρακτικές συγκαλύπτει την εγκληματική δράση τους και με πρωτοφανές μίσος μηνύει ή στήνει πειθαρχικές διώξεις σε έντιμους καθηγητές που υπερασπίζονται το δημόσιο συμφέρον και επωνύμως καταγγέλλουν τους παρανομούντες καθηγητές.
Αν ο Πρωθυπουργός και η νέα πολιτική ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας και θρησκευμάτων θέλουν να προασπίσουν τη φήμη των ελληνικών ΑΕΙ, το πρώτο νομοθέτημα που θα πρέπει να φέρουν στη Βουλή των Ελλήνων είναι η πάταξη των φαινομένων διαφθοράς στα ελληνικά κρατικά ΑΕΙ. Υπάρχουν οργανώσεις καθηγητών που ελέγχοντας τα θεσμικά όργανα του πανεπιστημίου, δηλαδή Πρυτανικές Αρχές, Προεδρεία Τμημάτων, κ.λπ., θεωρούν τα πανεπιστήμια τσιφλίκια τους. Καμόρες καθηγητών δεν έχουν θέση στα ελληνικά ΑΕΙ.
Δεν είναι δυνατόν μια φατρία καθηγητών, με πρακτικές αλλά Παλέρμο να ιδιοποιείται κάθε χρόνο πόρους δεκάδων εκατομμυρίων ευρώ και με νομιμοφανείς πρακτικές να εξαπατά το Ελεγκτικό Συνέδριο. Δεν είναι δυνατόν λογοκλέφτες καθηγητές να συγκαλύπτονται από τα θεσμικά όργανα του πανεπιστημίου και το οικείο Τμήμα να τους διορίζει ταυτόχρονα Διευθυντές Διδακτορικών Σπουδών. Δεν είναι δυνατόν καθηγητές πανεπιστημίου να υβρίζουν φοιτητές αποκαλώντας τους κωλόπαιδα, φασιστάκια και τσογλάνια και ο Πρύτανης αντί να τους παραπέμψει στις αρμόδιες Εισαγγελικές Αρχές, συνεργαζόμενος μαζί τους στέλνει στα πενταμελή πειθαρχικά συμβούλια τους έντιμους καθηγητές που καταγγέλλουν την ανήθικη και ανάρμοστη για καθηγητές πανεπιστημίου συμπεριφορά τους.
Η κατάργηση ή το οποιοδήποτε νέο νομοθέτημα περί Ακαδημαϊκού Ασύλου, νοείται ότι θα συντελούσε στην πάταξη των εκτεταμένων φαινομένων διαφθοράς στα κρατικά ΑΕΙ και θα συνέβαλε στην προαγωγή του κύρους και της φήμης τους. Οι Πρυτάνεις, οι Κοσμήτορες, οι Πρόεδροι Τμημάτων και οι έχοντες θεσμική θέση στα ελληνικά πανεπιστήμια δεν πρέπει να είναι εκτελεστικά και πειθήνια όργανα απατεώνων καθηγητών.
Ναι στο αυτοδιοίκητο των ΑΕΙ και την αναβάθμιση του ιδεολογικού υποβάθρου περί ακαδημαϊκού ασύλου. Όχι όμως στους απατεώνες καθηγητές που για ίδιον όφελος νέμονται ετησίως πόρους εκατομμυρίων ευρώ και με την προβιά του κοτζαμπάση με νομιμοφανείς μεθόδους διοικούν τα πανεπιστήμια. Όχι άσυλο σε παρανομούντες καθηγητές!
