Η Τουρκία έχει εισβάλλει σε θαλάσσιο χώρο της Κυπριακής Δημοκρατίας, προσαρτά την Αμμόχωστο και απειλεί να εισβάλλει και στον Ελληνικό θαλάσσιο χώρο της ΑΟΖ στο Καστελόριζο. Απέναντι σε αυτή την στρατιωτική εισβολή σε χώρες μέλη της, η ΕΕ, απλώς εκδίδει φραστικές καταδίκες και τίποτα παραπάνω. Ειδικότερα η Γερμανία, η ηγέτης δηλ. της ΕΕ, ανακοίνωσε ότι δεν εμπλέκεται σε θαλάσσιες διαφορές άλλων χωρών ! Ας μην γελιόμαστε. Στην πραγματικότητα η ΕΕ καμιά ουσιαστική προστασία δε προσφέρει στην Κύπρο και στην Ελλάδα, αφού είναι σαφές ότι, δεν προτίθεται να μας παράσχει αμυντική υποστήριξη σε περίπτωση θερμού επεισοδίου.
Η Τουρκία, υποψήφια χώρα για ένταξη στην ΕΕ και με δική μας συναίνεση, αφού κατέλαβε παράνομα τη Βόρεια Κύπρο και έβαλε πόδι σε ένα μικρό ελληνικό νησί, τα Ίμια, τώρα αμφισβητεί ευθέως την εδαφική ακεραιότητα της Κύπρου και της Ελλάδας. Μας οδηγεί σε κούρσα εξοντωτικών αμυντικών εξοπλισμών, διογκώνοντας το τεράστιο χρέος μας που μεγάλο μέρος του συνδέεται με το ίδιο αίτιο. Όλο αυτό το θέατρο του παράλογου γονατίζει ακόμα περισσότερο την κατεστραμμένη ελληνική οικονομία, η οποία είναι από τις λίγες χώρες που αντεπεξέρχεται στο ακέραιο στις οικονομικές και στρατιωτικές υποχρεώσεις της στο ΝΑΤΟ.
Επισημαίνεται εδώ ότι, η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν διαθέτει ανεξάρτητη άμυνα και ασφάλεια. Αναγνωρίζει ότι η στρατιωτική της άμυνα εξαρτάται από την Βορειοατλαντική Συμμαχία, δηλαδή από το ΝΑΤΟ. Αυτό είναι καταγεγραμμένο επίσημα, τόσο μέσα στο αρχικό Σύνταγμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης που καταψηφίσθηκε από τους Γάλλους και τους Ολλανδούς το 2005 (Άρθρο Ι-41, παράγραφος 2), όσο και στην Συνθήκη για την Ευρωπαϊκή Ένωση η οποία αντικατέστησε το Σύνταγμα εκείνο, στο Άρθρο 42 (πρώην Άρθρο 17) παράγραφος 2.
H Ευρωπαϊκή Ένωση και το ΝΑΤΟ έχουν υπογράψει την «Συμφωνία του Βερολίνου+» η οποία περιλαμβάνει ειδικούς κανονισμούς στρατιωτικής συνεργασίας της ΕΕ με το ΝΑΤΟ, στις 16 Δεκεμβρίου 2002. Βάσει αυτής της συμφωνίας, το ΝΑΤΟ δίνει την δυνατότητα στην Ευρωπαϊκή Ένωση να χρησιμοποιεί το υλικό και τις δυνάμεις του ΝΑΤΟ που βρίσκονται σε Ευρωπαϊκό έδαφος, σε περίπτωση που θα ήθελε η ΕΕ να δράσει ανεξάρτητα από αυτό σε μια διεθνή κρίση, υπό τον όρο να μην επιθυμεί στην περίπτωση αυτή να δράσει το ίδιο το ΝΑΤΟ.
Όλα τα παραπάνω σημαίνουν ότι, η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει τη δυνατότητα και την κατ’ εξοχήν υποχρέωση να συνδράμει μια χώρα – μέλος της όπως η Κύπρος και η Ελλάδα σε περίπτωση στρατιωτικής απειλής ή εισβολής σε βάρος τους, αξιοποιώντας τις ένοπλες δυνάμεις υπό την ηγεσία του ΝΑΤΟ που είναι άλλωστε εγκατεστημένο και στη χώρα μας.
Παρ’ όλα αυτά, η ΕΕ της οποίας η Ελλάδα και η Κύπρος υποτίθεται ότι αποτελούν τα ανατολικά της σύνορα, δεν φαίνεται να διατίθεται να προσφέρει αμυντική βοήθεια στις έμπρακτες προκλήσεις τις Τουρκίας η οποία ξεκίνησε ήδη γεώτρηση στην ΑΟΖ της Κύπρου και καθημερινά προκαλεί και παραβιάζει τη χώρα μας με υπερπτήσεις αεροπλάνων ακόμα και πάνω από μικρά ή και μεγάλα Ελληνικά νησιά.
Αν αυτό σημαίνει Ευρωπαϊκή αλληλεγγύη, έ τότε έχει χάσει κάθε έννοια η σημασία των λέξεων. Είναι προφανές ότι, οι βασικές καταστατικές διατάξεις της ΕΕ δεν αποτελούν παρά ένα κουρελόχαρτο που εφαρμόζεται μόνο στην περίπτωση που ένα θέμα αφορά τις κυρίαρχες χώρες και ειδικότερα το μεγάλο αφεντικό , την Γερμανία. Γιατί δεν θα μπορούσαμε να φανταστούμε την περίπτωση που Ρωσικά αεροπλάνα παραβίαζαν συστηματικά τον εναέριο χώρο της Γερμανίας ή και της Πολωνίας, χωρίς συνέπειες.
ΠΗΓΗ
