Με την προσδοκία μίας συμμαχικής απάντησης στις προκλήσεις της Άγκυρας, οι εξελίξεις ξεπερνούν μονίμως την Ελλάδα και αποβαίνουν εις βάρος των εθνικών συμφερόντων
Όμως από το… τσάι και τη συμπάθεια μέχρι την ανάληψη σοβαρής ευρωπαϊκής δράσης εναντίον του νταή της γειτονίας, η απόσταση είναι πολύ μεγάλη και οι εταίροι δεν δείχνουν διατεθειμένοι να τη διανύσουν.
Δεν το έκαναν όλα τα προηγούμενα χρόνια που γκριζαρίστηκαν τα Ίμια. Δεν το έκαναν όλο το προηγούμενο διάστημα που ο Σουλτάνος Ερντογάν ανοιγοκλείνει τη στρόφιγγα του μεταναστευτικού.
Δεν το αποτόλμησαν καν όταν οι τουρκικές φρεγάτες απαγόρευσαν σε ευρωπαϊκή ναυτική δύναμη τη νηοψία φορτηγού που έσπαγε το εμπάργκο όπλων στη Λιβύη.
Ή μήπως περιμένει η ελληνική διπλωματία ότι θα συγκινηθούν οι εταίροι σήμερα, επειδή άλλα δύο ψαράδικα βρήκαν απάγκιο από τα μποφόρ έξω από τη… Μύκονο και επειδή αποφάσισε ο πρόεδρος της Τουρκίας να μετατρέψει την Αγία Σοφία σε τζαμί;
Όπως χαρακτηριστικά ειπώθηκε, το νέο-οθωμανικό όνειρο του Ερντογάν να ξεπεράσει έστω και κατ’ αντιστροφή τον «κοσμικό» Κεμάλ και να μετατρέψει την Αγία Σοφία σε μία δεύτερη Μέκκα γίνεται πράξη βήμα-βήμα. Ποια είναι η αντίδραση των φίλων, ετέρων και συμμάχων της Ελλάδας; «Η Ευρώπη κοιμάται. Η Δύση αυτοκτονεί», όπως δήλωσε παραστατικά ο πρώην πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς.
Το ζητούμενο είναι πώς μπορεί να αντιδράσει η Ελλάδα κόντρα σε στο νέο τουρκικό τετελεσμένο. Κι εδώ οι απόψεις διίστανται.
Η μία γραμμή σκέψης λέει ότι η χώρα μας δεν μπορεί μόνη της να προσδοκά πολλά, παρά μόνο τη δημιουργία ενός συμμαχικού μπλοκ πίεσης στην Άγκυρα. Η άλλη γραμμή επιμένει σε πιο δυναμικές κινήσεις κάνοντας λόγο ακόμη και για άμεση επέκταση των ελληνικών χωρικών υδάτων στα 12 ναυτικά μίλια, δικαίωμα που έτσι κι αλλιώς αντλεί η χώρα μας από το Διεθνές Δίκαιο αλλά δεν το ασκεί φοβούμενη(;) το casus belli των γειτόνων.
Αυτό που είναι βέβαιο είναι πως όσο παραμένουμε στη γραμμή της ακινησίας οι εξελίξεις μάς ξεπερνούν και αποβαίνουν εις βάρος των εθνικών συμφερόντων.
