Είναι πράγματι εντυπωσιακή η εμμονή του ΔΝΤ σε μέτρα υπονομευτικά γι’ αυτό που αποκαλείται ευρωπαϊκό κοινωνικό και εργασιακό κεκτημένο. Την ίδια στιγμή είναι μάλλον φυσιολογική η στάση όσων ακραίων Ευρωπαίων συμφωνούν μαζί του. Αλλά κρύβονται πίσω από τις θέσεις του Ταμείου. Στην ουσία πρόκειται για μια «ανίερη» συμμαχία. Με άμεσο στόχο σήμερα την αξιολόγηση και το πρόγραμμα για τους Ελληνες. Αύριο για άλλους Ευρωπαίους. Οι εξαιρέσεις και το «ξήλωμα του πουλόβερ» από κάπου αρχίζουν.
Δεν είναι τυχαίο ότι ακριβώς την πτυχή αυτή επεσήμανε και ο επικεφαλής της Διεθνούς Οργάνωσης Εργασίας. Λέγοντας ότι στη χώρα μας δοκιμάζεται η ειλικρίνεια του ευρωπαϊκού εγχειρήματος. Αν και αυτό είναι προφανές με τα εργασιακά, όμως δεν περιορίζεται στο πεδίο αυτό. Δοκιμάζεται το ίδιο το κοινωνικό κράτος στο σύνολό του και οι ίδιες οι ευρωπαϊκές αξίες. Από την άποψη, τουλάχιστον, αυτή οι θεσμοί και οι εκπρόσωποί τους στις διαπραγματεύσεις για την αξιολόγηση δεν μπορούν να μένουν άφωνοι. Να περιορίζονται σε γενικές δημόσιες δηλώσεις και να σιωπούν στις αποφασιστικές συνεδριάσεις. Είτε επειδή δεν θέλουν να έρθουν σε αντίθεση με τις ακραίες φωνές είτε για άλλους και διαφορετικούς λόγους ο καθένας.
Το «παιχνίδι» των καθυστερήσεων, με πρωταγωνιστή το ΔΝΤ, μπορεί να βολεύει ορισμένους. Αλλά βλάπτει εξίσου την Ελλάδα, τους θεσμούς, την κλυδωνιζόμενη Ευρώπη. Οι συνεχείς παρατάσεις και αναβολές στην υπογραφή συμφωνίας επιβαρύνουν το ταραγμένο κλίμα. Η ελληνική πλευρά έχει ήδη κάνει τις μεγαλύτερες δυνατές υποχωρήσεις για να υπάρξει μια δίκαιη συμφωνία. Ως πότε θα απουσιάζει η εκδήλωση συγκεκριμένης πολιτικής βούλησης από μέρους της ευρωπαϊκής ηγεσίας;
