Οι εξ ανατολών γείτονές μας, σταδιακά και προκλητικά, διαμορφώνουν επικίνδυνο κλίμα «θερμοπομπού» και αστάθειας στην ευρύτερη περιοχή του βαλκανικού χώρου.
Αφήνουν, με ένταση, να δημιουργείται υπόνοια ότι κάτι θερμότερο σκέπτονται. Κάτι που υποκρύπτει ύποπτα στοιχεία. Αυτές οι θερμοκέφαλες κινήσεις και παραλογισμοί προμηνύουν θύελλες, που συνδιαμορφώνουν άξονα επικίνδυνων επεισοδίων. Και δεν φαίνεται να είναι ληξιπρόθεσμες. Ούτε και να αναιρούνται. Γιατί οι ασκοί του Αιόλου που βραδέως αλλά σταθερά ανοίγουν, συμπαρασύρουν ακόμα και τα «αδρανή υλικά».
Η παράκαιρη αναπόληση του νεοσουλτανισμού ανασύρει τα κοινωνικά και ξενοφοβικά αισθήματα των λαών. Τείνει μάλιστα, να οδηγήσει σε ακρότητες, υπενθυμίζοντας επαναστατικό-πολεμικό κλίμα, ιδιαίτερα σήμερα, όπου κάμποσες παραποιήσεις της κυκλοφορούν με διαφορετικές μεταμορφώσεις. Δηλαδή ανατροπές και ανασκολοπήσεις. Με απρόσμενες συνέπειες.
Οι κινήσεις αυτές, από παλαιότερα κατέδειξαν (εν τέλει) την ανέσπερη δύναμη και βιωσιμότητα του δημοκρατικού πολιτεύματος. Του πιο ανθρώπινου πολιτεύματος.
Οταν όμως, λέμε αναπόληση, εννοούμε μια προσπάθεια να ψηλαφήσουμε τις πηγές του πολιτεύματός μας. Οπως και τις σημερινές εκβολές του.
Οι αντιρρήσεις ασφαλώς είναι εύλογες. Και επαναλαμβάνονται στις συζητήσεις στα cafe: Ωχ αδερφέ, δηλώνουν με δυσφορία! Θα γυρίσουμε να δούμε τι έγινε το 568/7 π.Χ. στην Αρχαία Αθήνα με τη γνήσια θεμελίωση της δημοκρατίας, με τις μεταρρυθμίσεις του Κλεισθένη (570/500) και του Περικλή (495-429)! Εγιναν τότε για τη δημοκρατία οι πιο θεμελιακές της καινοτομίες.
Και το περίεργο είναι ότι τις καινοτομίες-μεταρρυθμίσεις, πραγματοποίησαν γόνοι «αριστοκρατών». Ιδιαίτερα του περιφανούς γένους των Αλκμενιδών. Σήμερα, σου λένε, όλα άλλαξαν. Σωστά. Σήμερα ποιος δεν το γνωρίζει!
Σήμερα, ωστόσο, η ενότητα των πολιτών μεταξύ τους, όσο και η ενότητα πολίτη-πολιτείας και η ενότητα ανθρώπων-φύσης, έχει θρυμματιστεί. Και όσο εμφανίζονται σουλτανοευφάνταστοι, τόσο το χειρότερο.
Εξαιτίας δε της πολιτικής κακοδιαχείρισης των θεσμών, ανοίγουμε χαώδη ζητήματα. Αναπαλαιώνουμε σκουριασμένες ιδέες και ακονίζουμε τα ξυράφια (στο παραδοσιακό κουρείο) της αυτοκαταστροφής. Ολοι αντικρίζουμε όλους σαν αντιπάλους και ανταγωνιστές: ομάδες πολιτών – κρατών.
Μιλάμε όλοι για υγιή δημοκρατία με τους ακρογωνιαίους λίθους της αθηναϊκής (και κάθε) δημοκρατίας, για ελευθερία, ισονομία, κυριαρχία του νόμου και της λογικής. Ομως, κανένας δεν αγνοεί τις αδυναμίες της στην πράξη: Το ευμετάβλητο του λαού, την «άλωσή» του από τους δημαγωγούς. Αυτούς που εκμεταλλεύονται την ευπιστία, τις ανάγκες και απαντοχές του πλήθους.
Αλλά το παρασύρουν σε καταστροφικές επιλογές και αποφάσεις. Και οι εγγενείς αυτές δυσπλασίες της δημοκρατίας γίνονται ακόμη πιο έντονες στη νεότερη και σύγχρονη εποχή. Και αυτό επειδή – προ πάντων στον τόπο μας- έχει χαθεί το καίριο γνώρισμα και θεμέλιο του δημοκρατικού πολιτεύματος: η συνείδηση του πολίτη, η αμοιβαία ευθύνη πολίτη και πολιτείας.
Χωρίς αυτά τα πρωταρχικά στοιχεία η δημοκρατία καταλήγει σε μια παράσταση. Οπου δηλαδή φύσει πρωταγωνιστές (ο δήμος, ο λαός) έχουν αποδιωχθεί στον εξώστη. Άξιοι μόνο να ζητοκραυγάζουν ή να σφυρίζουν. Αλλά οι κομπάρσοι (οι πολιτικοί που μας κυβερνούν) παίρνουν όλους τους ρόλους και την είσπραξη… Με ανεφάρμοστες υποσχέσεις : «Αλλα λες κι άλλα μου κάνεις…»
Αυτά, λοιπόν, που γνωρίζουμε ότι συμβαίνουν ή δεν τα γνωρίζουμε όλα και συμβαίνουν στην ευαίσθητη περιοχή της χώρας μας, αποπνέουν κλίμα αστάθειας σε όλον το βαλκανικό και ευρωπαϊκό χώρο! Αυτά επαναφέρουν στο προσκήνιο το επώνυμο Βαρβαρόσσα- πειρατών της Μεσογείου (16ος αιώνας).
Ετσι ο νεοσουλτανισμός κρώζει και μας θυμίζει, επιπλέον, τις περιόδους των προ των Α΄(1914) και Β΄(1939) παγκοσμίων συρράξεων. Αλλά εμείς, δε χρειαζόμαστε το «γέλιο μέσα από τα δάκρυα» (Γκόγκολ).
Εμείς ζητάμε την εξύμνηση στον άνθρωπο όπως ο δικός μας Ελληνας τραγικός ποιητής Σοφοκλής και οι άλλοι τραγικοί ποιητές μας. Τη σοβαρότητα που απαιτείται και την
ε ι ρ η ν ι κ ή δ ι α β ί ω σ η!
Δήμος Νικολόπουλος
Εκπαιδευτικός- Συγγραφέας
Πηγή: http://www.pelop.gr
