Κάποιοι χρησιμοποιούν και εκμεταλλεύονται τον ζήλο και την αφοσίωση μερίδος αγιορειτών (κυρίως) μοναχών προκειμένου να προωθήσουν τα προσωπικά συμφέροντα και τις φιλοδοξίες τους. Το ζήτημα, δυστυχώς, δείχνει να οδηγεί σε εσωτερική διαμάχη και σε έριδες μέσα στους κόλπους της Εκκλησίας και μάλιστα λίγες ώρες πριν ξεκινήσει η Αγία και Μεγάλη Εβδομάδα των Παθών του Χριστού μας.
Θέλω να υπενθυμίσω την σπουδαία ανακοίνωση του Διευθυντού του Γραφείου Εκκλησιαστικών Υποθέσεων της Παρατάξεως «ΚΟΙΝΩΝΙΑ», Dr. Λέοντος Μπράνγκ, που έλεγε τα εξής:
«Στο διάστημα των τελευταίων μηνών πληροφορηθήκαμε προς μεγάλη μας λύπη τις διώξεις Αγιορειτών μοναχών εξαιτίας του αντιοικουμενιστικού τους φρονήματος. Οι μοναχοί αυτοί μάχονται για την υπεράσπιση της Πίστεώς μας, έστω και αν ενίοτε υπερβαίνουν τα επιτρεπόμενα εκφραστικά όρια. Ωστόσο, το έναυσμα δίδει ο εναγκαλισμός ορισμένων Αρχιερέων με την διάχυτη αίρεση της Δύσεως.
Θέλουμε να κάνουμε έκκληση και προς τις δύο πλευρές για ειρήνευση, επειδή, όπως διαπιστώνεται σε όλους τους τομείς της ζωής, η Εκκλησία μας βάλλεται από παντού. Σε αυτή την τόσο οδυνηρή κατάσταση που βρίσκεται η Εκκλησία μας, έχει ανάγκη όλες τις δυνάμεις Της, και, συνεπώς, οι τριβές στο εσωτερικό της δεν μπορούν παρά να συμφέρουν μόνο εκείνους που απειλούν κάθε γνήσια έκφραση της ζωής Της».
Επειδή κάποιοι εξακολουθούν να αναμιγνύουν σε αυτόν τον κυκεώνα την μοναδική καθαρή πολιτική προσπάθεια που υπάρχει αυτή την στιγμή στην Ελλάδα, φυσικά αναφέρομαι στην Παράταξη «ΚΟΙΝΩΝΙΑ», θα θυμίσω την σχετική ανακοίνωση που είχε εκδοθεί με αφορμή αυτές τις ανυπόστατες υποκινούμενες κατηγορίες:
«Η Παράταξη «ΚΟΙΝΩΝΙΑ» είναι Πολιτική Παράταξη, δεν είναι Θεολογική Σχολή, ούτε Θρησκευτικός Σύλλογος, ούτε έχει αρμοδιότητα και εξουσία να αναλύει τις λεπτομέρειες της Πίστεώς μας και να γνωμοδοτεί σε Θεολογικά θέματα, που –εκτός της ουσίας τους– απαιτούν για τον χειρισμό τους Πνευματική Διάκριση και Ποιμαντική ευθύνη, όπως έχουν χρέος να πράττουν οι Ορθόδοξοι Ποιμένες μας.
Με την Ανακοίνωσή μας, δώσαμε το στίγμα της Ορθοδοξίας, τοποθετηθήκαμε ευθέως κατά του Οικουμενισμού, κάτι που κατ’ επανάληψη έχουμε κάνει σαφές με διάφορα κείμενά μας και αφήσαμε τους Πνευματικούς Πατέρες μας να μιλήσουν και να δογματίσουν περί της ακριβείας της Πίστεως.
Μας θλίβει το γεγονός ότι οι πάντες παρωθούν την «ΚΟΙΝΩΝΙΑ» να ομιλεί επί παντός επιστητού, για να έχουν εν συνεχεία την ευχέρεια να την κατηγορούν.
Η Παράταξή μας ποτέ δεν υπολόγισε το πολιτικό κόστος προκειμένου να αρθρώσει ευθαρσώς τον λόγο της, σε αντίθεση με οτιδήποτε θεωρείται “πολιτικώς ορθό”.
Εξ άλλου, ήδη γνωρίζουμε, ότι η απερίφραστη τοποθέτησή μας κατά του Οικουμενισμού θα έχει εκλογικές συνέπειες εις βάρος της Παρατάξεώς μας από την μερίδα των θρησκευομένων Οικουμενιστών ψηφοφόρων, αλλά αυτό δεν επηρεάζει την ομολογία μας.
Ωστόσο, δεν θα δεχθούμε να μας ποδηγετήσει κανείς για να υπερβούμε ασύνετα τα επιτρεπόμενα όρια του πολιτικού σκοπού, που έχουμε ως διακόνημα αναλάβει, μόνο και μόνο για να γίνουμε αρεστοί σε κάθε μικρή ή μεγάλη θρησκευτική ομάδα που έχει τις απόψεις της και θέλει να μετατρέψει την Παράταξή μας σε αγωνιστικό θρησκευτικό Σωματείο.
Αν ακολουθούσαμε αυτή τη λογική, να παρασυρόμεθα αποφαινόμενοι κάθε φορά επί λεπτεπιλέπτων θεολογικών εξειδικεύσεων, πέραν του ότι θα παρεκκλίναμε του σκοπού μας ως Πολιτικού φορέως που υπηρετεί την Πολιτική της Ρωμηοσύνης και μας επιτάσσει ότι έτερον «η Βασιλεία» και έτερον «η Ιερωσύνη», θα έπρεπε για να ικανοποιήσουμε όλες τις εκδοχές των Αντιοικουμενιστών Ορθοδόξων Θεολόγων να ιδρύσουμε δεκάδες Πολιτικών Παρατάξεων, δεδομένου ότι αν ρίξει κανείς μια ματιά στα blogs των Αντιοικουμενιστών Πνευματικών Πατέρων και των Πνευματικών τους τέκνων που διαφοροποιούνται μεταξύ τους θα διαπιστώσει ότι πρόκειται για πλειάδες!
Παρακαλούμε, λοιπόν, θερμώς «του λοιπού κόπους εις ημάς (επ’ αυτών των θεμάτων) μηδείς παρεχέτω», μας αρκεί ο έξωθεν από «τα στοιχεία του κόσμου» διαρκής και ανελέητος πόλεμος!
«Ειρηνεύετε και ο Θεός της Ειρήνης έσται μεθ’ υμών»!».
Και ένα τελευταίο: Σίγουρα έχει ενοχλήσει πολλούς η έμπρακτη και όχι απλώς λεκτική πολεμική που ασκούμε διαρκώς στην λαίλαπα που καταστρέφει το Έθνος, δηλαδή στην μασωνία. Αυτό έχει εξαγριώσει όλους τους υπηρέτες της σε όλα τα πλάτη και τα μήκη της γης, που αφελώς πιστεύουν πως η επίγεια δύναμή τους είναι αήττητη. Ξεχνούν, όμως, κάτι πολύ σημαντικό: Ο Θεός μας δεν είναι μόνο Θεός του Ουρανού, αλλά και της γης! Την τελευταία κουβέντα την έχει Εκείνος και κανείς άλλος!
