Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι αυτές τις μέρες γράφεται ιστορία: Η σημερινή καταχωρίζεται στα χρονικά ως η ημέρα της απόδοσης της ακόμα πιο νέας εθνικής οδού Πατρών – Κορίνθου, που πλέον μεταπηδά στην κατηγορία των διεθνών αυτοκινητόδρομων, με το όνομα «Ολυμπία». Άσχετα αν δεν φτάνει μέχρι την Ολυμπία. Η κρίση άλλαξε τα δεδομένα πάνω στα οποία βαπτίστηκε κατά τα χρόνια των μεγάλων προσδοκιών.

Θ α μας επιτρέψετε ωστόσο να μη σεβαστούμε τη βάπτιση, εφόσον ασεβεί η ίδια στην πραγματικότητα. Όσο ο δρόμος δεν φτάνει προς Πύργο και Ολυμπία, παραμένει μια Πατρών – Κορίνθου.

Χαιρετίζουμε, οπωσδήποτε, το γεγονός. Αναγνωρίζουμε ότι καταβλήθηκε μέγας μόχθος από έναν στρατό τεχνικούς, διοικητικούς, υπαλλήλους του μεροκάματου, υπό συνθήκες δύσκολες και πιεστικές. Υποδεχόμαστε με ικανοποίηση τη μετατροπή ενός δρόμου- καρμανιόλα σε ασφαλή οδό ταχείας κυκλοφορίας. Αλλά δεν έχουμε τελειώσει. Υπάρχουν σημαντικές εκκρεμότητες μέχρι την πλήρη απόδοση. Υπάρχει επίσης η υποχρέωση της διεξοδικής αξιολόγησης του έργου. Προς το παρόν, η «Πατρών – Κορίνθου» τύποις αποδίδεται, προκειμένου να μην επισημοποιηθεί η υπέρβαση προθεσμιών, κάτι που θα είχε συνέπειες, τόσο στο οικονομικό όσο και στο πολιτικό πεδίο. Διότι υπάρχει και πεδίο πολιτικό: Τα δημόσια έργα στην Ελλάδα εξακολουθούν να αποτελούν ζήτημα παραταξιακής διαπάλης, αλλά και εργαλείο προπαγάνδας. Αυτός είναι άλλωστε και ο λόγος που ένα έργο εγκαινιάζεται πρόωρα, αν και ατελές. Η κυβέρνηση είχε ανάγκη να αυτοδιαφημιστεί για αποτελεσματικότητα και συνέπεια, ακόμα και αν τα χρονοδιαγράμματα έπεσαν έξω. Κατέλαβε το «άγχος της κορδέλας» μια ακόμα κυβέρνηση, κάτι που υποχρεώνει την αντιπολίτευση να αμφισβητήσει και να αντεπιτεθεί. Τα έργα πρέπει να ενώνουν και όχι να χωρίζουν, όταν μάλιστα μιλάμε για δίκτυα.

Είπαμε όμως: Η ιστορία θα εγγράψει την «παράδοση» της Μεγάλης Τρίτης ως ορόσημο. Υπογραμμίζεται, λοιπόν, και πανηγυρίζεται (παρά τις ανωτέρω επιφυλάξεις) η ιστορικότητα των στιγμών. Την ίδια στιγμή αναλαμβάνουμε και τον ρόλο που μας αναλογεί: Την κριτική αποτίμηση του αποτελέσματος και τη διεξοδική και συστηματοποιημένη παρακολούθηση των βημάτων που απαιτούνται μέχρι την ολοκλήρωση.

Επίσης, της μελέτης των συνεπειών που θα αποφέρει η χρήση του δρόμου η οποία θα επιφέρει αλλαγές στις δουλειές, στις συνήθειες, στα πολεοδομικά και οικονομικά δεδομένα. Όλα αυτά απαιτούν παρακολούθηση. Όπως επίσης απαιτείται να εστιάσουμε στα αυξημένα διόδια που θα προκαλέσουν αρνητικές συνέπειες στις μετακινήσει αλλά και τις τοπικές οικονομίες όπως συμβαίνει  με τα αδικαιολόγητα υψηλά διόδια της Γέφυρας Ρίου-Αντίρριου.

Η ιστορία έχει σημεία αναφοράς, αλλά δεν είναι στατική. Υπό την έννοια αυτή, η ιστορία τώρα αρχίζει. Για όλα αυτά, όπως πάντοτε, η «Πελοπόννησος» είναι εδώ. Με όσα θα διαβάσετε σ’ αυτές τις σελίδες. Και στις σελίδες που θα έρθουν από το μέλλον.