Ο μέν Άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός σέ ψυχοφελή του λόγο αναφέρει :
” Η ψυχή διαιρείται σέ τρία μέρη, το λογιστικό, το θυμικό και το επιθυμητικό.
Τού λογισμικού αμαρτήματα είναι αυτά : απιστία, αίρεση , αφροσύνη, βλασφημία, αχαριστία , κατάκριση και οι συγκαταθέσεις τών αμαρτημάτων, οι οποίες γίνονται από τό παθητικό μέρος της ψυχής…”.
Ο δέ Άγιος Μάρκος ο Ασκητής λέγει,
” Αμαρτία θανάσιμη είναι εκείνη για τήν οποία ο άνθρωπος μένει αμετανόητος.
Κανένας δεν είναι τόσο αγαθός καί σπλαχνικός όσο ο Θεός.
Τόν αμετανόητο όμως ούτε Αυτός τόν συγχωρεί “.
Ο Μητροπολίτης Ναυπάκτου Ιερόθεος γράφει,
” Ο Άγιος Γρηγόριος Παλαμάς αναφέρει τρεις περιπτώσεις αθεΐας.
Πρώτον : Άθεοι είναι εκείνοι πού δεν πιστεύουν στην ύπαρξη του αληθινού Θεού, «η πολυειδής πλάνη των ελληνιζόντων».
Δεύτερον : Άθεοι είναι οί αιρετικοί , «η πολυσχεδής καί πολύμορφος απάτη των αιρετικών ».
Τρίτον : Άθεοι είναι καί οί «Ορθόδοξοι» εκείνοι πού δεν δέχονται τά δόγματα της Εκκλησίας, πού είναι όροι της σωτηρίας καί αμφισβητούν τήν αξία τών λόγων τών Πατέρων, διότι η αληθινή ευσέβεια είναι το
«μη προς τους Θεοφόρους πατέρας αμφισβητείν» “.
Ο Άγιος Κύριλλος Ιεροσολύμων στίς κατηχήσεις περί φωτιζομένων σαφώς διδάσκει,
“Δικό μου έργο είναι νά τά πώ, δικό σου η προαίρεση καί τού Θεού έργο είναι η τελείωση της σωτηρίας σου…
«διότι τό Πνεύμα όπου θέλει πνέει ».
Και όταν γίνεις άξιος, τότε θά ακούσεις,
«εύγε σου, δούλε, αγαθέ καί πιστέ», εφόσον βέβαια θά βρεθείς νά μη έχεις στη συνείδηση σου καμμία από τίς ακαθαρσίες της υποκρισίας.
Αν κάποιος από εσάς πού βρίσκεται εδώ νομίζει ότι μπορεί νά δοκιμάσει τήν Χάρη, εξαπατά τόν εαυτό του καί αγνοεί τή δύναμη της.
Διότι όπως εκείνοι πού πρόκειται νά στρατολογήσουν εξετάζουν τις ηλικίες καί τά σώματα εκείνων πού επιστρατεύουν, έτσι καί ο Κύριος στρατολογώντας τις ψυχές εξετάζει τις προαιρέσεις τους· καί αν βρει μέσα στην ψυχή νά κρύβεται υποκρισία , διώχνει τόν άνθρωπο ως ακατάλληλο γιά τήν αληθινή επιστράτευση.
«Δεν δίνει τά άγια στα σκυλιά», αλλά όπου βλέπει νά υπάρχει αγαθή προαίρεση, εκεί δίνει τήν σωτήρια καί θαυμάσια σφραγίδα, τήν οποία τρέμουν οι δαίμονες καί γνωρίζουν οι άγγελοι, με σκοπό οι δαίμονες νά φύγουν τρέχοντας, ενώ οι άγγελοι νά τόν προστατεύουν σαν φίλο τους.
Σε εκείνους λοιπόν πού παίρνουν αυτή τήν πνευματική και σωτήρια σφραγίδα είναι απαραίτητη καί η ανάλογη προαίρεση.
Διότι, όπως η πένα πού γράφουμε ή τό βέλος χρειάζονται εκείνον πού θά τά θέσει σε ενέργεια, έτσι καί η Χάρη, γιά νά ενεργήσει, χρειάζεται τήν προαίρεση των πιστών “.
Έλεγε ο Αββάς Ζωσιμάς,
” Η Χάρη τού Θεού ακολουθεί πάντα τήν προαίρεση μας.
Και με τήν Χάρη κατορθώνουμε κάθε αγαθό.
Εμείς όμως δεν ζητάμε νά κάνουμε αρχή στο αγαθό ούτε δείχνουμε μεγάλη καί πρόθυμη προαίρεση, ώστε νά ελκύσουμε τήν Χάρη τού Θεού σε βοήθεια μας.
Αλλά και αν ποτέ φανούμε ότι δείχνουμε κάποια προαίρεση είναι νωθρή , ασήμαντη καί ανάξια νά λάβει κάποιο αγαθό από τόν Θεό “.
Καί αγαθή προαίρεση είναι, κατά τον Άγιο Μάξιμο τον Ομολογητή,
” Το νά διακρίνουμε τό καλό από τό κακό καί νά προτιμάμε τό καλό.
Ενώ κακή προαίρεση είναι τό νά προτιμάμε το κακό ενώ ξέρουμε τό καλό “.
Ο Ιερός Χρυσόστομος στο λόγο του εις τήν προδοσία του Ιούδα καί στην παράδοση της Θείας Ευχαριστίας τονίζει ,
” Κανένας λοιπόν να μη πλησιάζει σε αυτή γεμάτος υπουλία, κανένας να μη πλησιάζει γεμάτος κακία, κανένας νά μή πλησιάζει έχοντας δηλητήριο μέσα στην σκέψη του, γιά να μη γίνεται αυτό πού μεταλαβαίνει αιτία καταδίκης του.
Καθόσον καί τότε όρμησε μέσα στον Ιούδα ο διάβολος, αφού έλαβε εκείνο πού του πρόσφερε ο Κύριος, όχι από περιφρόνηση προς τό σώμα τού Κυρίου, αλλά περιφρονώντας τόν Ιούδα εξ αιτίας τής αδιαντροπιάς του, γιά νά μάθεις, ότι πάντοτε ο διάβολος κατ’ εξοχήν εισέρχεται καί κυριεύει εκείνους πού παίρνουν μέρος ανάξια στην Θεία Ευχαριστία, όπως ακριβώς συνέβηκε καί τότε στον Ιούδα.
Διότι οι τιμές ωφελούν εκείνους πού είναι άξιοι, ενώ σε εκείνους πού τίς απολαμβάνουν ανάξια, επιφέρουν μεγαλύτερη τιμωρία.
Καί αυτά τά λέγω όχι γιά νά σάς φοβήσω, αλλά γιά νά σάς προφυλάξω.
Διότι η θυσία είναι πνευματική τροφή· καί όπως ακριβώς η σωματική τροφή, όταν εισέλθει σε στομάχι γεμάτο από βλαβερά υγρά, χειροτερεύει περισσότερο τήν ασθένεια, όχι από τήν φύση της, αλλά εξαιτίας τής ασθένειας τού στομαχιού, έτσι λοιπόν συμβαίνει συνήθως καί μέ τά πνευματικά μυστήρια.
Διότι ο Χριστός έκανε ότι εξαρτιόταν από αυτόν καί του τά πρόσφερε όλα, αυτός όμως εξακολούθησε νά διατηρεί τήν κακή του γνώμη “.
Ο Αγίος Ιωάννης ο Σιναΐτης στις “Ερωταποκρίσεις”, μας παραγγέλει,
” Όταν ο Απόστολος Παύλος λέει· «Ας εξετάζει ο άνθρωπος τόν εαυτό του καί έτσι άς τρώει από τόν άρτο καί ας πίνει από τό ποτήριο· διότι εκείνος πού τρώει καί πίνει κατά τρόπον ανάξιο, τρώει καί πίνει τήν καταδίκη του, επειδή δεν διακρίνει το σώμα τού Κυρίου, καί γι’ αυτό υπάρχουν μεταξύ σας πολλοί αδύναμοι καί άρρωστοι καί αρκετοί έχουν πεθάνει.
Γιατί αν κρίναμε τους εαυτούς μας όπως πρέπει, δεν θά κρινόμασταν, καί κρινόμενοι από τόν Κύριο παιδαγωγούμαστε, γιά νά κατακριθούμε μαζί μέ τόν κόσμο».
Λέει ο Κύριος μέσω του Μωυσέως προς τόν Ισραηλιτικό λαό,
« Κάθε άνθρωπος από όλη τήν ιερατική φυλή, άν πλησιάσει στα άγια , αυτά πού θά αγιάσουν οι απόγονοι τού Ισραήλ, καί είναι ακάθαρτος, θά εξολοθρευτεί η ψυχή εκείνη από εμένα.
Καί πάλι· Κάνετε τούς απογόνους τού Ισραήλ προσεκτικούς από τίς ακαθαρσίες τους, γιά νά μη πεθάνουν εξαιτίας τής ακαθαρσίας τους, μολύνοντας τη σκηνή μου πού υπάρχει ανάμεσα τους».
«Γι’ αυτό υπάρχουν μεταξύ σας πολλοί αδύναμοι και άρρωστοι και αρκετοί έχουν πεθάνει» “.
Στόν βίο τού Αγίου Ευθυμίου τού Μεγάλου αναφέρονται τά εξής,
” Στόν Άγιο Ευθύμιο εκτός από τά άλλα ιερά χαρίσματα, ο Θεός είχε δώσει καί τούτο.
Από τήν εξωτερική όψη των ανθρώπων καταλάβαινε ποιες ήταν οι εσωτερικές κινήσεις τής ψυχής τους, βλέποντας τες σαν καθρέφτη.
Γνώριζε ακριβώς μέ τί λογισμούς παλεύει ο καθένας καί, από αυτούς, ποιούς νικάει κι από ποιούς νικιέται μέ τή συνέργεια τού πονηρού.
Καί στήν ώρα τής Μεταλήψεως τού Δεσποτικού Σώματος, έβλεπε άλλους από τούς προσερχομένους νά φωτίζονται καί άλλους – όσους δηλαδή δεν ήταν άξιοι τού φωτός καί τής λαμπρότητας τής Θείας Κοινωνίας νά μαυρίζουν.
Γι’ αυτό φέρνοντας καί τή σχετική μαρτυρία τού Αποστόλου, συμβούλευε τούς αδελφούς, ότι πρέπει ο καθένας μας νά προσέχει πάρα πολύ, νά εξετάζει προσεκτικά τόν εαυτό του, καί τότε νά μεταλαμβάνει μέ φρίκη από τόν Άρτο καί τό Ποτήριο.
Όταν πάλι συντελεσθεί η θυσία ο λειτουργός υψώνει τά χέρια στον ουρανό καί δείχνοντας θά λέγαμε στούς πιστούς τό Μυστήριο πού οικονομήθηκε γιά τήν σωτηρια μας, αναφωνει μέ επισημότητα, «Τά Άγια τοις αγίοις»…
Γιατί τά «Άγια», αυτό θέλει νά πει ο Ιερέας δεν είναι γιά τούς βέβηλους, αλλά μόνο γιά τούς αγίους.
Όσοι λοιπόν παίρνετε θάρρος από τήν συνείδησή σας,
«προσέλθετε πρός αυτόν καί φωτίσθητε καί τά πρόσωπα υμών ού μή καταισχυνθή»”.
Γιά όσους Κληρικούς, Μοναχους καί λαϊκούς λέγουν ότι είναι βλασφημία νά πούμε ότι οί αμετανόητοι Οικουμενιστές αἱρετικοί Επίσκοποι τής βλάσφημης Συνόδου τής Κρήτης, οί προδότες τής Πίστεως τού Χριστού, οί ανάθεμα, οί λύκοι βαρείς, οί μισθωτοί, οί εχθροί τού Θεού, οί υβριστές τών Αγίων τής Εκκλησίας, οί Χριστέμποροι,οί βέβηλοι, οί προβατόσχημοι, οί ανίεροι, οί ψευδοεπίσκοποι καί ψευδοδιδάσκαλοι, τά αποκομμένα ξένα καί σάπια μέλη τού Χριστιανικού καταλόγου καί κάθε Χριστιανικής ομολογίας, αυτοί πού δέν είναι τής αλήθειας δέν είναι ούτε τής Εκκλησίας τού Χριστού, (Αυτή είναι η Δογματική Ορολογία τών Αγίων τής Εκκλησίας γιά όσους διδάσκουν αιρετικές διδασκαλίες καί μένουν αμετανόητοι είς αυτές) καί όλοι οί ομόγνωμοι – κακόγνωμοί τους, κάνουν άκυρα Μυστήρια καί όχι έγκυρα πρίν καθαιρεθούν, συν Θεό, επειδή έχει λεχθεί ότι η μισή αλήθεια είναι ψέμα καί χείλη ιερέως ού ψεύδονται, έχουμε χρέος καί ιερό καθήκον νά συμπληρώσουμε καί τά παρακάτω.
Σύμφωνα μέ τήν Ιερά καί μόνη σωτήρια διδασκαλία τής Ορθοδόξου Εκκλησίας, είναι πολύ μεγαλύτερη βλασφημία νά πούμε ότι οί αμετανόητοι Οικουμενιστές Αιρετικοί Επίσκοποι τής βλάσφημης Συνόδου τής Κρήτης, οί προδότες τής Πίστεως τού Χριστού, οί ανάθεμα, οί λύκοι βαρείς, οί μισθωτοί, οί εχθροί τού Θεού, οί υβριστές τών Αγίων τής Εκκλησίας οί χριστέμποροι, οί βέβηλοι, οι προβατόσχημοι, οί ανίεροι, οί ψευδοεπίσκοποι καί ψευδοδιδάσκαλοι, τά αποκομμένα ξένα καί σάπια μέλη τού Χριστιανικού καταλόγου καί κάθε Χριστιανικής Ομολογίας, αυτοί πού δέν είναι τής Αλήθειας δέν είναι ούτε τής Εκκλησίας τού Χριστού καί όλοι οι ομόγνωμοι – κακόγνωμοι τους καί όσοι έχουν έν γνώση τους εκκλησιαστική επικοινωνία μέ αυτούς, γινόμενοι συνεργάτες καί ηθικοί αυτουργοί τής αποστασίας πού συντελείται, συνένοχοι στό έκ προμελέτης έγκλημα πού διενεργείται, όταν εκ τής κακής καί πονηράς προαιρέσεως τους, αναξίως μεταλαμβάνουν από τά έγκυρα καί όχι άκυρα Μυστήρια τό Σώμα καί το Αίμα τού Χριστού, μπαίνει μέσα τους ο Χριστός καί όχι ο διάβολος.
Ο Χριστός δέν έκανε άκυρα Μυστήρια.
Έγκυρα Μυστήρια έκανε.
Όπως αναξίως Μετάλαβε ο αμετανόητος προδότης τού Χριστού Απόστολος Ιούδας καί εκ τής πονηράς καί κακής προαιρέσεως του αντί τού Χριστού μπήκε ο διάβολος μέσα του, τό ίδιο ακριβώς συμβαίνει όταν αναξίως Μεταλαμβάνουν οί αμετανόητοι προδότες τής Πίστεως τού Χριστού οι Αιρετικοί Οικουμενιστές καί όσοι εν γνώση τους έχουν εκκλησιαστική επικοινωνία μέ αυτούς, εκ τής πονηράς καί κακής προαιρέσεως τους, αντί του Χριστού μπένει ο διάβολος μέσα τους .
Ο Απόστολος Παύλος δεν αναφέρεται σε άκυρα Μυστήρια.
Σέ έγκυρα Μυστήρια ανάφερεται.
Όπως εκείνοι οι αμετανόητοι Χριστιανοί τής Επιστολής τού Αποστόλου Παύλου, αναξίως Μεταλαμβάνουν καί εκ τής πονηράς καί κακής προαιρέσεως τους τρώγανε καί πίνανε τήν καταδίκη τους, είχαν πολλούς αδύναμους καί αρρώστους καί αρκετοί είχαν πεθάνει, το ίδιο ακριβώς συμβαίνει όταν αναξίως Μεταλαμβάνουν οι αμετανόητοι προδότες τής Πίστεως τού Χριστού, οι Αιρετικοί Οικουμενιστές καί όσοι έχουν έν γνώση τους, εκκλησιαστική επικοινωνία μέ αυτούς, έκ τής πονηράς καί κακής προαιρέσεως τους, τρώνε καί πίνουνε τήν καταδίκη τους, έχουν πολλούς αδύναμους καί αρρώστους καί αρκετοί έχουν πεθάνει.
Ο Άγιος Ευθύμιος δέν έκανε άκυρα Μυστήρια.
Έγκυρα Μυστήρια έκανε.
Όπως έβλεπε τήν ώρα τής Μεταλήψεως τού Δεσποτικού Σώματος, τούς αμετανόητους Χριστιανούς εκ τής πονηράς καί κακής προαιρεσέως αναξίως νά Μεταλαμβάνουν καί αντί νά φωτίζονται νά μαυρίζουν, τό ίδιο ακριβώς συμβαίνει καί στούς αμετανόητους Προδότες τής Πίστεως τού Χριστού , Αιρετικούς Οικουμενιστές καί όσους εν γνώση τους, έχουν εκκλησιαστική επικοινωνία μέ αυτούς, όταν εκ τής πονηράς καί κακής προαιρέσεως τους, αναξίως Μεταλαμβάνουν αντί νά φωτίζονται, μαυρίζουν.
Ο Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης αναφερόμενος εις τόν Μέγα Παΐσιο λέγει,
” Φοβερά δέ αληθώς είναι η ιστορία, όπου αναφέρεται εις τόν βίο τού Μεγάλου Παϊσίου.
Ούτως γάρ είχε μαθητήν, πρός τόν όποιον ένας Εβραίος πότε είπε ταύτα· ο Χριστός, όπου προσκυνήτε εσείς, δέν είναι εκείνος, όπου μέλλει νά ελθη, αλλά άλλος.
Πρός τα οποία λόγια μέ απλότητα απεκρίθη εκείνος τούτο μόνον, ίσως έτσι είναι η αλήθεια· καί παρευθύς, ώ τού θαύματος! έχασε τήν Χάριν τού Αγίου Βαπτίσματος.
‘Οθεν από τήν φοβεραν ιστορία ταύτην άς κρατήσουν οι Χριστιανοί τήν γλώσσαν τους καί άς μη λέγουν τας αρνησίθεους ταύτας φωνάς…
Τόσον γάρ λεπτό πράγμα είναι η Πίστις, ώστε όπου
ημπορεί νά τήν αρνηθή καί όποιος παραβή μίαν μοναχήν συλλαβήν, ή κάμη ένα νεύμα μοναχόν κατά τής Πίστεως “.
Ο Άγιος Συμεών ο Νέος Θεολόγος εξ ιδίας του πείρας, μας πληροφορεί,
” Και έτσι θά χωριστούν οι άδικοι από τούς δικαίους καί οι αμαρτωλοί θά σκεπαστούν μέ τό σκοτάδι καί όσοι δεν πάρουνε Τό Φως από εδώ κάτω εντός τους.
Αλλά όσοι ενώθηκαν μέ Αυτόν από τήν γη, καί τότε θά ενωθούν μυστικά μέ τόν Θεό καί γνήσια καί από τήν μετοχή Αυτού αχώριστοι θά μείνουν.
Μά όσοι φύγουν από τό Φώς Εκείνου χωρισμένοι πώς τότε θά ενωθούν μέ Αυτόν ποιος θά είναι αυτός ο τρόπος; “.
Ότι έχει ο καθένας αυτό καί μεταδίδει, διδάσκουν οι Θεοφόροι Πατέρες μας.
Ο μέν Θεός – Χριστός έχει καί μεταδίδει πραότητα, συγχώρεση καί ακατακρισία τού αδελφού καί τού αδελφού-εχθρού, γιά τήν δόξα τών ανθρώπων καί τά πράγματα τού κόσμου τούτου.
Ο δέ διάβολος έχει καί μεταδίδει θυμό, μνησικακία καί κατάκριση τού αδελφού καί τού αδελφού – εχθρού, γιά τήν δόξα των ανθρώπων καί τά πράγματα τού κόσμου τούτου.
Εξ ιδίας τους πείρας πλέον, θά καταλαβαίνουν οί προδότες τής Πίστεως τού Χριστού, οί Αιρετικοί Οικουμενιστές καί όσοι έχουν εν γνώση τους, εκκλησιαστική επικοινωνία μέ αυτούς, όταν θά δυναμώνει μέσα τους ο θυμός η μνησικακία καί η κατάκριση γιά τούς αδελφούς καί τούς αδελφούς – εχθρούς, γιά τήν δόξα τών ανθρώπων καί τά πράγματα τού κόσμου τούτου, αδυνατώντας νά πράξουν το αντίθετο, σε ποιανού ενέργεια μετέχουν, τού Θεού – Χριστού ή τού διαβόλου.
