Στὴν Ἑλλάδα τοῦ 2017 ἦταν ἀναμενόμενο. Ἡ ἐλληνική Δικαιοσύνη ἀντικατοπτρίζοντας πλήρως τὴν πολυεπίπεδη κατάρρευση τῆς νεοελληνικῆς κοινωνίας, ἀθώωσε καὶ τοὺς 26 κατηγορούμενους (μεταξύ τους 9 ἀλλοδαποί) γιὰ τὴν ἔφοδό τους στὴν Μητρόπολη Θεσσαλονίκης.
Καὶ βέβαια, ἂν σὲ ἀντίστοιχη περίπτωση κάποιοι εἴχαν εἰσβάλλει σὲ συναγωγή ἢ μουσουλμανικὸ τζαμί, ἡ ἴδια Διακαιοσύνη θὰ τοὺς εἴχε στήσει στὰ 6 βήματα γιὰ «βεβήλωση ἱεροῦ χώρου λατρείας». Τώρα, ἡ πρόεδρος τοῦ δικαστηρίου διαπίστωσε ἁπλῶς ὅτι τὰ ἀναρχοκομμούνια «δὲν εἴχαν πρόθεση ἐξύβρισης τοῦ χώρου»(!!). Τὸ ὅτι διέκοψαν τὴν Θεία Λειτουργία δὲν συνιστᾶ (γιὰ τὸ δικαστήριο) προσβολὴ τοῦ χώρου τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ καὶ τοῦ θρησκευτικοῦ αἰσθήματος τῶν πιστῶν.
Θὰ πρότεινα νὰ κατεβάσουν ἀπ’ ὅλες τὶς αἴθουσες τῶν δικαστηρίων τὴν εἰκόνα τοῦ Σωτήρα μας Ἱησοῦ Χριστοῦ καὶ νὰ ἀναρτήσουν στὴν θέση της κάποιον «ἥρωα» τῆς ἐπανάστασης τῶν μπολσεβίκων. Θὰ ταίριαζε πιὸ πολὺ καὶ στὴν ἠθικὴ κατρακύλα τῆς νεοελληνικῆς κοινωνίας.
Ὁ διωγμὸς τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας συνεχίζεται ὕπουλα μέν, μὲ ἀμείωτη ἔνταση δέ. Καὶ μαζὶ μὲ τὸν διωγμὸ τῆς Ὀρθοδοξίας συνεχίζεται καὶ μὲ ταχεῖς ρυθμούς ὁ ἀφελληνισμὸς τῆς πατρίδας μας καὶ ἡ μετατροπή της σὲ κρανίου τόπο.
