ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΝΟΥΝΗΣ, ΛΟΓΟΣ ΜΗ ΕΓΚΩΜΙΑΣΤΙΚΟΣ ΠΕΡΙ ΤΩΝ ΙΕΡΩΣ ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΘΕΝΤΩΝ ΠΡΩΤΟΠΡΕΣΒΥΤΕΡΩΝ ΚΑΙ ΑΓΙΟΡΕΙΤΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ

Για τον μέγα Δογματολόγο της Ρουμανικής Έκκλησίας μακαριστό πατέρα Δημήτριο Στανιλοάε και για την Καθολική Ορθόδοξη Εκκλησία, η «δια-κοινωνία» (=intercommunion) ή η κοινωνία με τους αιρετικούς, η οποία διαιρεί την Κοινωνία του Μυστηρίου της Θείας Λειτουργίας από την ενότητα της ορθοδόξου Πίστεως και την εκκλησιαστική ενότητα θεωρείται ως άκρως απαράδεκτη ενέργεια. Μάλιστα σημειώνει με έμφαση ο Στανιλοάε ότι αν διενεργηθεί το πιο πάνω καραδοκεί ο ύψιστος κίνδυνος «διαλύσεως της Έκκλησίας», «διαλύσεως της ενότητος της Πίστεως» και «διακοπή της θείας Ευχαριστίας»!¹

Άραγε, μπορούμε να συγχωρέσουμε την πιο πάνω θεολογική άποψη περί του intercommunion με την «ποιμαντική κατ΄ οικονομία» των ορθοδόξων αντιΟικουμενιστών κατά των ετεροδόξων Αρχιοικουμενιστών;

Η εν λόγω «ποιμαντική οικονομία» δεν είναι ένα άλλο είδος ενδορθόδοξου «intercommunion» αλλά με τα ακριβώς αντίθετα αποτελέσματα;

Είναι όντως και σαφώς μεμαρτυρημένο από την σύνολη Εκκλησιαστική Ιστορία και τις Πατερικές πηγές, ότι διενεργείτο η «ποιμαντική οικονομία» προς το πλήρωμα της Εκκλησίας, αλλά και για να δωθεί αρκετός χρόνος βαθυτάτου προβληματισμού και μετανοίας στο άκαμπτο στρατόπεδο των αιρετικών δυνάμεων, ώστε να διαλυθεί μ΄αυτόν τον ποιμαντικό τρόπο η «ενδοεκκλησιαστική» αίρεσις και όχι βέβαια να διασπαθεί η Εκκλησία.

Ένα είναι το αδιαμφισβήτητον και απόλυτα σίγουρον: όσοι πιστοί κοινωνούσι αναξίως ή τυχόν και εμπιστεύονται τους κακοδόξους Οικουμενιστάς, και συνεπώς έχωσι εσφαλμένη Πίστη, δυστυχώς δεν έχουσι «βαθειά οντολογική ενότητα» είτε με τον Θεάνθρωπον Χριστόν είτε με τους χριστιανούς αδελφούς τους.²

Ο ίδιος ρουμάνος Δογματολόγος σαφώς εννοεί την τραγική περίπτωση της «διακοινωνίας» μετα τινών κατεγνωσμένων αιρετικών, χωρίς τούτο να μη αφήνει το ανοικτό και παρόμοιο ενδεχόμενο να ισχύει καθαρά και στην περίπτωση της Ποιμαντικής «κατ΄ οικονομίαν Κοινωνίας» μετα των αρχιΟικουμενιστών.

Ας μη παρασυρθούμε όμως από τινές αλλότριες φωνές «Ζηλωτικών» ή ανιέρως Αποτειχισθέντων τινών εύμορφων εύλαλων και ελκυστικών Σειρήνων. Ας τοποθετήσουμε λοιπόν στ΄ αυτιά μας, πολυμήχανα, ελάχιστον βουλοκέριν ή και ιερόν ευχέλαιον, αν δεν θέλουμε εν αγνοία μας να προσχωρήσουμε σε εξωτειχισμένον Σχισματικοαιρετικόν στρατόπεδον.

Ας γίνει απόλυτα σαφές: ότι τέτοιου είδους «διακοινωνία» μεταξύ των συνειδητοποιημένων αντιΟικουμενιστών μετα των αιρετιζόντων Οικουμενιστών δεν υφίσταται μολυσμός αιρέσεως δια μέσω των αχράντων ή κ.α. εκκλησιαστικών ιερών Μυστηρίων. Πρόκειται για ηλίθιον και κακόδοξον «Ζηλωτισμόν» όποιος υποστηρίζει τα ακριβώς αντίθετα, διότι αφήνεται το διαβολικόν υπονοούμενον ότι η αίρεσις υπερισχύει (!) και κατανικά (!!) την Θεοποιόν και Αγιοποιόν ενέργειαν και θείαν Χάριν των ιερών Μυστηρίων της Ορθοδόξου Εκκλησίας.

Η αίρεσις, διαπερνά: μόνον δια μέσω τινός γραπτού ή προφορικού κακοδόξου κηρύγματος, ή και ἄλλως πως, π.χ. μάλιστα και διά της αθέου σιωπής και ανίερης απόκρυψις του ορθοδόξου Ευαγγελικού και Πατερικού κηρύγματος· αλλ΄ όμως, ο έχων γεγυμνασμένα τα πνευματικά του αντανακλαστικά, δύναται Χάριτι Κυρίου, να την αποκρούσει και την αποκρούει αδιαλλείπτως. Και αυτό η Πατερική Θεολογία και η ιερά Παράδοσις των Ορθοδόξων το γνωρίζουσι πάρα πολύ καλά και γι΄ αυτό διενεργείται και μαρτυρείται τέτοιου είδους μη ανασφαλής «διακοινωνία» ορθοδόξων μετα των ετεροδόξων αιρετιζόντων άχρι της εν τέλει Συνοδικής δίκης και καταδίκης των δευτέρων.

Το έλλογο θεολογικό, δογματολογικό και πατρολογικό ερώτημα που προκύπτει συνεχώς, είναι: πώς είναι δυνατόν να μη υφίστατο ενότητα στη Πίστη με τους Αρχιοικουμενιστάς και να συνεχίζουμε παράλληλα έστω την «κατ΄ οικονομία κοινωνία» μαζί τους;

Υπάρχει ή όχι διαίρεση στην εκκλησιαστική Κοινότητα ιδιαίτερα μετά την Ληστρική Σύνοδο των Συγκρητιστών;

Δύναται να υπάρξει, ή κατ΄ουσίαν δεν υπάρχει, κοινωνία ορθοδόξων με τους ετερόδοξους Οικουμενιστάς;

Με την «ποιμαντική οικονομία» της Κοινωνίας μετα των ετεροδόξων οικουμενιστών, διαιρείται ή όχι, το Μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας από την ενότητα της ορθοδόξου Πίστεως και από την Εκκλησιαστική ενότητα ή δεν υφίστατο τέτοιο λογής πράγμα;

Υφίστατο εσωτερική (και οντολογική) Εκκλησιαστική ενότητα μεταξύ των Ορθοδόξων Οικουμενιστών (=αντιΟικουμενιστές) μαζί με εκείνων των κατεγνωσμένων κακοδόξων/αιρετιζόντων Οικουμενιστών;

Ο Δημήτριος Στανιλοάε επιμένει, ότι η Φίλη Ορθοδοξία:

«Γνωρίζει ακόμη πως η προσφορά των Μυστηρίων σε πρόσωπα που δεν έχουν την πίστη της, με το σκοπό να προσελκύση τα πρόσωπα αυτά μέσα στα εσωτερικά της βάθη, δεν κλείνει μόνο τον κίνδυνο να χρησιμοποιηθούν τα μυστήρια χωρίς την αποτελεσματικότητα για την οποία θεσπίστηκαν, αλλά είναι εξαιρετικά επικίνδυνη και για την ενότητα και την τάξη της Εκκλησίας».³

Αυτά τα προειρημένα προς βαθύτερον θεολογικόν προβληματισμόν για να μη περιπέσουμε πιθανότατα σε μία «αμαρτωλή Οικονομία» τινάς ψυχολογικής και συναισθηματικής Ευχαριστίας, αλλά και «ειδωλολατρικής Εκκλησιολογίας» κατά ως αναφέρει διεξοδικά σε γραπτά του ο μακαριστός Δογματολόγος π. Ιωάννης Ρωμανίδης. Έχω μία διαίσθηση, πιθανόν άκρως πεπλανημένη, ότι δηλαδή η εν λόγω «ποιμαντική οικονομία» είναι μέν ορθή, υπό τις ιστορικές δεδομένες περιστάσεις, αλλά ίσως να ελαύνεται κυρίως από ψυχολογικά και συναισθηματικά κίνητρα.

Ο μέν ακάματος ομολογητής παπα-Νικόλαος Μανώλης έγραφε δημόσια και συγκεκριμένα  περι της αιφνιδιαστικής οπισθοχώρισης σε ειδικόν σχόλιον του, μόλις προχθές, ότι: «Οι λόγοι είναι θεολογικοί και πάρα μα πάρα πολύ σοβαροί που έχουν σχέση με την Σωτηριολογία».⁵

Τούτο το προαναφερθέν σημείον άφηνε ξεκάθαρα την κατηγορία την μομφή και το σαφέταστο νόημα ότι οι Αγιορείτες Αποτειχισθέντες Πατέρες οδεύουσι προς αντιΚανονικό ολίσθημα, εκείνο του διαβολοειδούς Σχίσματος.

Γιατί ο παπαΝικόλαος ενήργησεν τόσον επιπόλαια; Γιατί εστοχοποίησεν αρνητικά τους Αγιορείτες Πατέρες; Ήταν ένας σχολιασμός οδηγία εκ του πατρός Θεοδώρου Ζ. ή μήπως ενήργησεν ο πρώτος αυτόβουλα και βεβιασμένα; Ο παπα Νικόλαος μετά την εν λογω συνέντευξη παραμένει βαθειά εκτεθειμένος και αυτοτραυμάτισε το ομολογιακόν κύρος του.

Τελικώς μάλλον είχεν δίκαιον ο κ. Παναγιώτης Τελεβάντος ότι η ιερά Αποτείχησις, ή έστω οι συνέπειες αυτής της ποιμαντικής ενέργειας, θα αυτοκαταργήσει, εμείς λέμεν ότι μάλλον αυτοτραυματίζει, το ομολογιακόν υψηλόν κύρος των ηγητόρων πατέρων μας.

Ποιό να είναι άραγε το μείζων στρατηγικόν σχέδιον της μικράς Συνάξεως των πρωτοπρεσβυτέρων; Ο παπα Θόδωρος Ζήσης να προσπαθεί με το μαλακό καλόπιασμα να χειραγωγήσει και να ελέγξει απόλυτα τους Αγιορείτες Πατέρες, και παράλληλα το πρωτοπαλλίκαρον αυτού ο παπαΝικόλαος, να διακηρύττει με κάθε τρόπο δημόσια (ξεσηκώντας κάπως έτσι και τους φανατικούς οπαδούς του), αιχμές και κατηγορίες περι «Ζηλωτισμού», υποσκάπτωντας έτσι το ανάλογο υψηλόν κύρος και τον ομόδοξον ομολογιακό αγώνα των ιερώς Αποτειχισθέντων Αγιορειτών Πατέρων; Ούτως ώστε, υποψιάζομαι, να παραταχθούσι άπαντες κάτω από τις αντιΟικουμενιστικές αγκάλες του πατρός Θεοδώρου; Ελπίζω μόνον να είναι άκρως πεπλανημένες οι υποψίες μου, διαφορετικά, αν αυτό είναι το σχέδιον, το θεωρώ προκαταβολικά ως λείαν επιεικώς α-πα-ρά-δε-κτον!…

Μάλιστα γίνονται ακόμη πιό περίπλοκα τα πράγματα, όταν το εν λόγω ανακοινωθέν της «Κατανύξεως» ομιλούσε περι «διχασμού» και άρα συνεπώς παρ΄ ολίγον διάσπαση της Εκκλησιαστικής ενότητας των ιεροΚανονικώς αποτειχισθέντων αντιΟικουμενιστών. Αρχίζω ειλικρινά να έχω αμυδρές αλλά και βάσιμες ΑΠΟΔΕΙΚΤΙΚΕΣ αμφιβολίες κυρίως για τον ασυνεπή ρόλο της «Κατάνυξης».⁶ Μιας και εφ΄ όσον αποδεικτικά πλέον εξασκεί συστηματικά την ανίερη και αντισυνταγματική «ποιοτική» λογοκρισία κατά των συνεργατών, φίλων, αναγνωστών και σχολιογράφων της. Αρκετά στοιχεία συγκλείνουσι σε ένα απόλυτα οργανώμενα ολοκληρωτικόν ιστολογικόν καθεστώς διά μέσω της αντιδημοκρατικής φιμώσεως της όποιας αντίθετης απόψεως.⁷

Ενώ από την άλλη ο λεοντόκαρδος αρχηγέτης του Ορθοδόξου Οικουμενισμού ο Πρωτοπρεσβύτερος και Πατρολόγος π. Θεόδωρος Ζήσης, ξεκαθάριζε (;) το όλο πράγμα, ότι το ζήτημα της αποστασιοποιήσεως αυτώνδεν ήτο ουσιαστικός λόγος (δηλαδή δεν ήτο Σωτηριολογικός καθώς εδιεκήρυττε παραπλανητικά ο παπα-Νικόλαος) αλλά… ένας  απλός (!;) μεθοδολογικός και ποιμαντικός λόγος. Τι ακριβώς να πρωτοπιστέψουμεν; Το πρώτον ή το δεύτερον; Τον παπαΝικόλα ή τον παπαΘόδωρον; Και γιατί ο π. Θ.  εξαπλουστεύει το ζήτημα τοσον επιεικώς αν όντως ισχύει η διακήρυξις του πατρός Νικολάου; Ποιος εκ των δύο υπερβάλλει δια της «πνευματικής τρομοκρατίας»;

Ο μέν παπα Νικόλαος φαίνεται όμως να εδιετύπωσε μίαν υπερβολικά επικίνδυνη άποψη-μομφή, η οποία εξάπαντος δίδει κάμποση τροφήν, και στο να λοιδωρείται, πιθανόν εν αδίκω,  η Αγιορείτικη ομάδα των  ιερώς Αποτειχισθέντων και ορθοδόξων αντι-Οικουμενιστών. Είδη ο μεν γνωστός συκοφάντης του πατρός Βασιλείου Βολουδάκη, ο φίλτατος Εκκλησιαστικός ανταποκριτής και θεολόγος ο εξ Αμερικής ορμώμενος κ. Παναγιώτης Τελεβάντος, διακηρύττει από καθέδρας, αναπόδεικτα όπως πάντα, ότι οι ιερώς αποτειχισθέντες Αγιορείτες Πατέρες είναι δήθεν σχισματικοί! Είναι όντως; Οι δε μερικοί ανεγκέφαλοι και φανατικοί οπαδοί του παπαΝικολάου έχουσι καταπιαστεί να λοιδωρούσι, κατακρίνωσι, συκοφαντώσι δημόσια, συστηματικά όποιον τυχόν εκφράζει μία διαφορετική κριτική, άποψη ή ακόμη και λογική αμφιβολία έναντι του πνευματικού τους πατρός. Δείγμα μάλλον τρανό της χοντροειδούς προσωποληψίας που υποβόσκει αδιόρατα.

Από την άλλη βέβαια, μου φαίνεται, ότι ο παπαΘόδωρος, λέγει φαινομενικά –λόγω ιδικής του «ποιμαντικής διπλωματίας»– ότι ο λόγος δεν ήταν ουσιαστικός, ενώ στην ουσία του είναι όντως ουσιαστικός! Αν τυχόν και εμπιστευτώ απόλυτα τον παπαΘόδωρο θα βγάλω ψεύτη τον παπαΝικόλαο. Αν διεπράξω το ακριβώς αντίθετον… θα βγάλω ψεύτην τον παπαΘόδωρον. Βρίσκομαι σε δεινόν εσωτερικό διχασμό και πλήρην πνευματική σύγχυση, το ομολογώ, διότι δεν επιθυμώ να αδικήσω καμμία ομολογιακή παράταξη.

Συνεπώς κατά την ιδικήν μου άποψη: η εν λόγω Σύναξης των Πρωτοπρεσβυτέρων τίποτε ακριβώς δεν εξεκαθάρισεν αλλά μάλλον περιέπλεξεν χείρου χειρώτερον την περιρρέουσα ατμόσφαιρα. Έδωσε μάλλον και ένα ισχυρό μάθημα κατά των «ανυπότακτων» Αγιορειτών Πατέρων. Διότι, το επαναλαμβάνω, ότι με την ειδικήν επεξήγησην που αναλύεται στο εν λόγω οπτικοακουστικό ντοκουμέντο της μικράς συνάξεως,  φαίνεται ότι ο λόγος της οπισθοχωρήσεως των αποτειχισθέντων Κληρικών να είναι μάλιστα, απόλυτα βαθύς, αλλά συνάμα και ουσιαστικός!

Αν όντως από μίαν άλλην οπτικήν, δεν ήτο ουσιαστικός ο λόγος, τότε γιατί δεν επιλύετο η μη ουσιαστικήδιαφωνία μακράν και εκτός της δημοσιότητος; Ποιά η ανωτέρα ανάγκη της επίδειξης της «πρεσβυτεριανής» ισχύος; Τα εν οίκω, γιατί εν δήμω;

Μήπως με την εν λόγω «δημοσιογραφική πληροφόρησιν» έγινε παράλληλα και μία προσπάθεια εξαναγκαστικής επιβολής της εξουσίας των πρωτοπρεσβυτέρων; Γιατί δεν προσκλήθηκε τότε και η αντίθετη άποψη στο τραπέζι της  συνάξεως; Η ημερίδα πάντως ήτο ανοικτή και ανέμενε τους πρεσβυτέρους. Ούτε κάν τις χιλιάδες κόσμου λυπήθηκαν που έσπευσαν από μακρινές περιοχές να τους ακούσουν. Τουλάχιστον ας πήγαιναν και ας μη συμμετείχαν για να αποδείξουν έτσι ότι όντως υφίστατο κοινωνία, αγαπητική σχέσις, και ο μη ουσιαστικός λόγος ρήξεως.

Μήπως αποφεύχθην και έπαψεν ολοσχερώς η συνεχιζόμενη αγωνιώδη αμφιβολία και προπαγάνδα ένθεν κακείθεν;

Μήπως έπαψαν οριστικά οι διαδικτυακές φήμες και πραγματικές έριδες αναμεταξύ των αντιοικουμενιστών αδελφών και πατέρων;

Ποιός καλλιεργεί τέτοιο παράδοξον φαινόμενον μέσα στους κόλπους των αντιΟικουμενιστών; Οι Αγιορείτες Πατέρες ή μήπως η μικρά σύναξις των Πρωτοπρεσβυτέρων;

Ποιος προσπαθεί να επιβληθεί σε ποιόν;

Δηλαδή, έχει κάποιο δίκαιον ο παπαΝικόλας με τον σχολιασμόν του, διότι με την Θεοδώρειον εκτενέστερη υποθετική ερμηνεία των πραγμάτων είναι όντως ένας λόγος βαθύτατα ουσιαστικός, δηλαδή Σωτηριολογικός. Όμως αυτά είναι είς την σφαίρα της υποθέσεως ή μήπως όχι;

Προφανώς ο παπαΘοδωρος το ενεργεί κάπως έτσι, παιδαγωγικά και ποιμαντικά, ίσως για να δώσει μία ακόμη ευκαιρία στους ανυπότακτους ασυνεπείς και αναξιόπιστους πλέον Αγιορείτες Πατέρες, για να συνειδητοποιήσωσι σε βάθος, ότι οι συμφωνίες είναι για να τηρούνται και εν τέλει πρέπει να υπάρχει μία αμοιβαία διαλλακτικότητα και αγία υπακοή αναμεταξύ των για να μη επέλθει η αντιοικουμενιστική διαβολική διάσπασις.

Μία μέρα πρίν, και κατά την εν λόγω επιστημονική Ημερίδα, δώθηκαν οπτικοηχογραφημένες σαφέστατες επεξήγησεις και από τον ομολογητή Γέροντα Σάββα Λαυρεώτη. Επεξηγήσεις καθαρές που προσβάλλωσι μάλλον ουσιαστικά και βαθειά την ετεροχρονισμένη σύναξη των πρωτοπρεσβυτέρων. Μήπως υπεβάλλω; Δείτε προσεκτικά και απροκατάληπτα τις θέσεις του πατρός Σάββα και το συζητούμε. Γίνεται σε όλους μας με μεγάλη έκπληξη αντιληπτόν ότι οι Πρωτοπρεσβύτεροι κάπου σφάλλωσι και παρεξηγώσι ίσως σκόπιμα (;) κάποια πράγματα, δηλαδή είτε εν γνώσει είτε εν αγνοία, διότι ο αρχηγέτης των Αγιορειτών πατέρων ο Γέρων Σάββας δεν αποκλείει, καθόλου, την εξατομικευμένη «ποιμαντική οικονομία».⁸

Προσωπικά διαφωνώ με τον «πρεσβυτεριανιστικό» δημόσιο διασυρμό των Αγιορειτών Πατέρων. Διαφωνώ επίσης με τον διασυρμό του ιερώς αποτειχισθέντα εκ της Φλώρινας πατρός Παϊσίου. Διαφωνώ εξίσου με τον τρόπον που έγινε η εν λόγω διαδικτυακή δημοσιογραφική διάσκεψις. Μη πω ότι είναι η πρώτη φορά που δεν αναπαύθην και έννοιωσα ισχυρή απαγοήτευση με την όλη περιρρέουσαν κατάσταση.

Σύμφωνα με την άποψη των Πρωτοπρεσβυτέρων: οι Αγιορείτες φάνηκε προς στιγμή να τους νικά ο νοσηρός «Ζηλωτισμός», η ισχυρογνωμοσύνη, ο γεροντοπαλλικαρισμός, η ηλιθιότης, το διαβρωτικό πνεύμα της διχώνιας.

Και παρέμειναν αφύλακτοι και παντελώς εκτεθειμένοι στα γαμψά νύχια και δόντια του Vicarius Antichristi του και «φύλακος του Δόγματος».

Έχουν όμως έτσι τα πράγματα, όπως ακριβώς μας τα παρουσίασαν οι εκλεκτοί τρείς Αποτειχισθέντες Πρωτοπρεσβύτεροι;

Ο αιρεσιάρχης του Βοσπόρου, ο απόλυτα αντιΚανονικώς κυρίαρχος του Αγίου Όρους, παρακολουθεί τις εν λόγω «αντιοικουμενιστικές» οικογενειακές αψιμαχίες και εκμεταλεύεται στρατηγικά, αρίστως, τα ανορθολογικά «Συναξιακά» γεγονότα και βγάζει επισκοπομονιστικόν φιρμάνι για άμεσον διωγμό των ιερώς αποτειχισθέντων Ησυχαστών, Μοναχών και Κελλιωτών Αγιορειτών.

Από μίαν άλλη οπτικήν: μερικοί Αγιορείτες Πατέρες μάλλον θα πρέπει να συγκεράσωσι τις υπερβολικά ακραίες «ζηλωτικές» πεποιθήσεις τους με τις εν γένει απλανείς γνώμες φωτισμένων Κληρικών Μοναχών και Λαϊκών που διαβιούσι εις τον κόσμο. Θα πρέπει δηλαδή, να έρθουν εις απόλυτον συναίσθηση εαυτού όπως μη αποπειρώνται να επιβάλλωσι επίσημα ή ανεπίσημα τινές λογικές «ποιμαντικής» ακριβείας.

Άς έρθουν λοιπόν στη θέση των εγγάμων και αγάμων Κληρικών και Λαϊκών που διαβιούν στο κόσμο. Αν δεν μπορούν, ας σιωπήσουν επι τέλους και να καθήσουν εν μετανοία στο κελάκι τους όπως πράττει μία συντριπτική υπόδουλη πλειοψηφία. Τούτο είναι ένα βασικότατο κριτήριον ιεράς διακρίσεως πού φαίνεται να είναι απών από την κάθε «Ζηλωτική» μανία της «Κανονικής ακριβείας». Μανία που καταντάει σοβαρότατη ψυχική ανοησία, διότι δείχνουσι οι μερικοί αποτειχισθέντες Αγιορείτες να μη αντιλαμβάνονται προφανώς την εν κόσμω πραγματικότητα. Ότι δηλ. υφίσταντο Χριστιανοί, Κληρικοί ή Λαϊκοί, που τέλος πάντων δεν έδωσαν Μοναχικές υποσχέσεις «ποιμαντικής ακρίβειας».

Εννοείται ότι σύμφωνα με όσα άκουσα και κατάλαβα εις την διαδικτυακήν συνέντευξη του εν αδίκω δεδιωγμένου Γέροντος Σάββα Λαυρεώτου, δεν είναι ηλίθιοι και πεπλανημένοι «Ζηλωτισμοί», καθώς σκοπίμως ή αδίκως τον κατηγορούν και συκοφαντώσι μερικοί.

Όσοι βαθειά εμπιστοσύνη τρέφω προς τον διδάσκαλόν μου π. Θεόδωρον, εξίσου την ίδιαν ακριβώς διαθέτω και για τους υπολοίπους  πρωτοπρεσβυτέρους αλλά και προς τους Γέροντες Γαβριήλ και Σάββα. Δεν μπορώ ακόμη να εκφράσω αντικειμενική άποψη για την Ημερίδα τους διότι δεν κατάφερα να την παρακολουθήσω από την αρχήν μέχρι τέλους. Ίσως και να επανέλθω σε κάποιο ετεροχρονισμένο στάδιο, αν χρειαστεί, με ειδικόν σχολιασμόν της.

Εν τέλει η προαναφερθείσα εξόφθαλμη αντίφαση είναι ή όχι ουσιαστικό ζήτημα; Αφού υπάρχει μεγίστη αντίφασις, συνεπάγεται ότι υφίστατο μείζων και ουσιαστικόν ζήτημα.

Ενώ σύμφωνα με τον Ζήση δεν υφίστατο «ουσιαστικό ζήτημα» με την ενδο-αντιοικουμενιστική ρήξη μετα των Αγιορειτών Πατέρων, ο παπαΝικόλαος και τα κοπέλια του συνεχίζουσι να επιβεβαιώνουσι τα όσα αντίθετα διεξήρυξεν ο πρώτος. Υπάρχει κατ΄ αυτούς ουσιαστικό ζήτημα, και το ζήτημα είναι οι απολυτότητες τινων μεμονωμένων ανώνυμων ή επώνυμων Αγιορειτών που οδηγούσι σε Σχίσμα. Οι Αγιορείτες Πατέρες όμως, μας ξεκαθαρίζουσι, ότι δεν πρόκειται να διενεργήσωσι διακοπή Κοινωνίας με τα Ορθόδοξα Πατριαρχεία (Βουλγαρίας και Γεωργίας κ.ά.) που κατεδίκασαν Συνοδικώς της Ληστρική Σύνοδο των Αρχιοικουμενιστών. Συνεπώς δεν έχουμε να κάνουμε με σχισματικούς Αγιορείτες. Ίσως να έχουμε να κάνουμε με «Ζηλωτικές» τάσεις ή σκέψεις και προτάσεις. Τούτο ναι. Ούτε με («Ζηλωτικό») ουσιαστικό ζήτημα, καθώς μας επιβεβαίωσε ο Ζήσης. Στην υποθετική προέκταση μερικών σκέψεων καταλήγουμε σε «Ζηλωτικό» πρόβλημα.  Μάλλον τελικά υφίστατο μια αδάμαστη και αβασάνιστη «ζηλωτική» υπερβολή από πλευράς του πατρός Νικολάου.

Παρα ταύτα και δια ταύτα αφήνεται από τους λείαν αγαπητούς πρεσβυτέρους καθόλου τυχαία και ορθάνοικτο ως μείζων και ουσιαστικόν ζήτημα περί του «Ορθοδόξου Τύπου».

Δυστυχώς, είμαι προσωπικά σε δύσκολη θέση, ως νεόφοιτος αρθρογράφος της ναυαρχίδος του Ορθοδόξου Οικουμενισμού. Εξ αρχής να σας αναφέρω, ότι αγνοώ ποιος είναι ο απόλυτος κυρίαρχος του «Ορθοδόξου Τύπου». Δεν θέλω διόλου να φανώ αχάριστος αλλά μάλλον είμαι και εις πολλά χρεώστης προς την καθόλα άγνωστή μου Συντακτική Επιτροπή (της εν λόγω Εκκλησιαστικής Εφημερίδος) διότι δημοσιεύουσι προσωπικά μου σχόλια, δοκίμια και κείμενα.

Είχα ένα λογισμόν καθολου τυχαίον, ότι εντός της Συντακτικής Επιτροπής ήτο και είναι ο π. Θεόδωρος Ζ. αλλά καθώς φαίνεται με τις δημόσιες παρατηρήσεις του δεν είναι.

Είναι όντως παράδοξον το γεγονός, ότι ο αντιοικουμενιστικός «Ο.Τ.» άφησε προ πολλού σημαντικά ακάλυπτον, το ζήτημα της διακοπής μνημοσύνου εκ των συγκεκριμένων αλλά και άλλων ιερώς αποτειχισθέντων κληρικών. Εντούτοις όμως, καλύφθηκε δημοσιογραφικά αν και κάπως αμυδρά. Εν πάσι περιπτώσι, θεωρώ, ότι δεν έπρεπε να θίγεται δημοσίως τέτοιο ζήτημα από την Σύναξη των Πρωτοπρεσβυτέρων, και δή από τους ίδιους τους πρωταγωνιστές εννοώ, διότι φαίνεται ότι εκφράζουσι προσωπικές πικρίες και ανούσιες γκρίνιες.

Υφίστατο ή όχι, μία περίεργη τάσις αυτοδικαιώσεως από πλευράς των πρωτοπρεσβυτέρων;

Γιατί άραγε, για όλα να ευθύνονται όλοι οι άλλοι; Λόγου χάριν, φταίνε για όλα οι «ασυνεπείς και άνανδροι» Αγιορείτες Πατέρες. Φταίει εμμέσως πλήν σαφώς ο νύν «πλανεμένος» διαχειριστής του «Ο.Τ.». Φταίει μαζί και η Συντακτική Επιτροπή του «Ο.Τ.» για την πιθανόν αποστασιοποίηση της από το ζήτημα της Ιεράς Αποτειχίσεως. Φταίνε όσα αντιοικουμενιστικά ιστολόγια, δεν αναδημοσιεύουσι τα κείμενα των ιερώς αποτειχισθέντων. Φταίνε όσοι καλώς ή κακώς ασκώσι εν δυνάμει οξεία κριτική έναντι τινών παράδοξων προβληματικών φαινομένων στους αντιοικουμενιστικούς κόλπους. Γιατί να μεμφώμεθα την ουδέτερη ή σκεπτικιστική στάση των αντιοικουμενιστών αδελφών μας; Ίσως να χρειάζονται λίγο ή και πολύ χρόνον να επεξεργαστώσι τα νέα εκκλησιαστικά δεδομένα. Ισως και να διαφωνούσι με την εν λόγω πρακτική της ιεράς Αποτειχίσεως. Γιατί σώνει και καλά να επιβληθεί το απολυταρχικόν δόγμα «όποιος δεν είναι μαζί μας, είναι εναντίον μας»;

Ο π. Θεόδωρος Ζήσης, ως γνωστόν, δημοσιεύει σε αποκλειστικά ιδικόν του ορθόδοξον περιοδικόν («ΘΕΟΔΡΟΜΙΑ») τις επιστημονικές του θέσεις μετα των εκλεκτών συνεργατών του. Δημοσιεύει συστηματικά μονογραφίες και σωρηδόν βιβλία. Εκφράζει συστηματικά τις θέσεις του δια των οπτικοακουστικών διαδικτυακών μέσων. Διατηρεί μάλιστα και ανάλογον ειδικόν προσωπικόν διαδικτυακόν ιστοχώρον. Γιατί δεν ενημερώνει τακτικώς το ιστολόγιον «Θεοδρομία»; Κείμενα του παπαΝικόλα δημοσιεύονται σε μία άλλη αντιοικουμενιστική Εκκλησιαστική Εφημερίδα καθώς και στα δύο εξαιρετικά ιστολόγια που διατηρώσι τα πνευματικά παιδιά του. Κείμενα των υπολοίπων πρωτοπρεσβυτέρων αναδημοσιεύονται από άλλα ιστολόγια.

Τέλος πάντων, αν κανείς ερευνήσει προσεκτικά το ζήτημα υφίστατο πληθώρα αναδημοσίευσις των άρθρων και κειμένων τους από μεμονωμένα αλλά και οργανώμενα αντιοικουμενιστικά Ιστολόγια.

Ούτε μπορώ να εννοήσω την υπερβολική εξύψωση και εξιδανίκευση του ιστολογίου «ΚΑΤΑΝΥΞΗ» η οποία συστηματικώς, διενεργεί λείαν επιεικώς τινά αντιδημοκρατικήν ακατάσχετην και αδιάκριτην λογοκρισία σε επωνύμους αντιρρητικούς σχολιασμούς περι των αναρτήσεων προβληματίζοντας έτσι σοβαρά με την στάση της τους φιλότιμους και τακτικούς αναγνώστες και σχολιαστές της.

Τότε προκύπτει ένα καθόλα λογικόν ερώτημα: προς τι και γιατί αυτή η περίεργη δημόσια κατηγορία-μομφή και αναχρονιστική ανόμοια σύγκρισις κατά του «Ορθοδόξου Τύπου»;

Μήπως για να πλήξωσι εμμέσως πλήν σαφώς και συντονισμένα τον τάδε ή δείνα μαέστρο και διαχειριστήν αυτού; Για να απομοιωθεί μήπως το τεράστιον ιστορικόν κύρος του «Ο.Τ.»; Τι πάει να πεί, ότι πρό 20 χρόνων, ο «Ο.Τ.» με διαχειριστήν τον τάδε ή δείνα Γέροντα αφιέρωνε πολυσέλιδα αφιερώματα περί των τότε εκκλησιαστικών γεγονότων; Θα πρέπει άπαντες και μηδενός εξαιρουμένου, και δή ο «Ο.Τ.», να αναδημοσιεύωσι τα κείμενα των σεβαστών αποτειχισθέντων πατέρων;

Ή μήπως, εξαπολύεται τέτοιου είδους μομφή για να επιβεβαιώσει τις Τελεβάντικες μαλαγανιές εναντίον του πατρός Βασιλείου Βολουδάκη;

 Αν θεωρεί ο π. Θεόδωρος Ζήσης, ότι ο «Ο.Τ.» τον αδικεί, γιατί δεν γράφει προσωπική επιστολή προς αυτόν ή γιατί δεν προσπαθεί τουλάχιστον να έρθει σε διάλογο με την Συντακτική Επιτροπή του και διασύρει με το γάντι διαδικτυακώς και με τέτοιον απαράδεκτον τρόπο την εν λόγω ιστορική Εφημερίδα η οποία διαχρονικώς τον υποστήριξε και υποστηρίζει;

Γιατί άραγε αφήνει το βαθύν υπονοούμενον, ότι εμμέσως πλήν σαφώς, ο Τελεβάντος σε όσα γράφει κατά του «Ο.Τ.» είναι απόλυτα αληθές;

Συμμερίζεται και συμφωνεί με τις αναπόδεικτες συκοφαντίες και ψυχικές ιδεοληψίες του Τελεβάντου κατά του πατρός Βασιλείου Βολουδάκη; Ας μας το πεί ο σεβαστός μας Γέροντας και διδάσκαλος τέλος πάντων, με λόγον αποδεικτικόν, ώστε να λάβουμε άπαντες τα μέτρα μας. Και αν υπάρχουσι αποδεικτικά στοιχεία, ότι ο π. Βασίλειος Βολουδάκης είναι ο διαχειριστής του «Ο.Τ.» και μάλιστα ότι είναι και πεπλανημένος Πνευματικός, και δή ότι υποσκάπτει τον αντιΟικουμενιστικόν αγώνα, πρώτος, θα δώσω την παραίτησή μου από αρθρογράφος του «Ο.Τ.» και θα συνταχθώ απόλυτα με τις «απλανείς δυνάμεις» του καλού.

Πρό 20 ετών υφίστατο τέτοια ισχυρά διαδικτυακή κίνησις; Όχι βέβαια! Σήμερα αγαπητοί μου αδελφοί και πατέρες έχουμεν πληθώρες ιστοσελίδες και ιστοχώρους, ενώ τότε, δεν είχαμε τέτοια διαδικτυακή πολυτέλεια. Συνεπώς, με την εξέλιξη της τεχνολογίας εξελίσονται και τα μέσα τις διαδώσεως των ιδεών και στοχασμών μας. Γιατί τέτοια αναχρονιστική μομφή; Ποιο είναι το βαθύτερον κίνητρον του εν λόγω παραπόνου;

Δυσκολεύομαι κάπως να αντιληφθώ τούτην την απαίτηση αλλά κατανοώ παράλληλα πλήρως και την βαθειά πικρία των Γερόντων. Ούτε κάν, ο «ΣΤΥΛΟΣ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ», εφημερίδα του εκλεκτού αδελφού και φίλου μας αντιοικουμενιστού κ. Διονύση Μακρή (ο οποίος θρησκόληπτα παραλληρεί, αδιάλλειπτα, υπέρ των νεορθοδόξων νεοΒατοπαιδινών), δημοσιεύει τα κείμενα του πατρός Θεοδώρου. Ούτε τα περιοδικά του «Σωτήρος»! Ούτε ακόμη και η εφημερίς κατ΄επίφαση  «Ορθόδοξη Αλήθεια»!

Αφού μίλησεν ρητορικώς και ενάντια, κατά του «Ο.Τ.», που ήτο και είναι ακόμη πολύχρονος στενότατος συνεργάτης του, κανονικά για χάριν της αντικειμενικότητος τα ίδια σχεδόν έπρεπε να καταγγείλει και για τις άλλες εκκλησιαστικές εφημερίδες και περιοδικά. Αυτή η ειδική και απαράδεκτη στοχοποίησις του «Ο.Τ.» κατά την ιδική μου άποψη την θεωρώ παντελώς αχρείαστη διότι προσβάλλει την ιστορία του. Διότι και πάλιν, ως γνωστόν αύριο μεταβάλλονται τα πράγματα. Αν όμως αύριο αρχίσει ο «Ο.Τ.» να δημοσιεύει συστηματικά, κείμενα των εν λόγω πρωτοπρεσβυτέρων θα είναι καλός και άγιος; Προφανώς ναι! Πολλώ μάλλον αν τυχόν και επανεντάξει στους κόλπους του  τον δε πρώην αρθρογράφον αυτού κ. Παναγιώτην Τελεβάντο, μάλλον θα εγκωμιάζετο συστηματικά από καθέδρας μέχρι τρίτου και βάλε ουρανού…!

Να προτείνω όμως κάτι, διότι θεωρώ, ότι τέτοια ζητήματα αναζωπυρώνουσι ανούσιες και ανάδελφες ιδιοτελείς γκρίνιες: Αφού οι πατέρες, είναι οργανωμένοι με σημαντικές επαφές και ισχυρό ενδορθόδοξον κύκλον, συνεπώς και με πλούσια οικονομική ενίσχυση, γιατί δεν δημιουργώσι μίαν ακόμη Εκκλησιαστικήν Εφημερίδα; Εμείς οι ταλαίπωροι στην νήσω Κύπρο τι να πούμε, που δεν έχουμεν, ούτε και μίαν ορθόδοξην Εκκλησιαστικήν εφημερίδα;

Πολλώ δε μάλλον τώρα που λοιδωρείται συντονισμένα ο «Ο.Τ.» τι ακριβώς μας προτρέπωσι οι ιερώς αποτειχισθέντες πατέρες να μελετούμεν; Το ιστολόγιον του κ. Παναγιώτη Τελεβάντου που εγκωμιάζει νυχθημερόν τον π. Θ. Ζ. και τον π. Ν. Μ. ενώ ταυτόχρονα συκοφαντεί τον π. Βασίλειον Βολουδάκην μαζί και τον «Ο.Τ.»; Να μελετούμε το ιστολόγιον «ΚΑΤΑΝΥΞΗ» όπου δεν σέβεται τα σχόλια και τις απόψεις των φίλων, των συνεργατών και αναγνωστών της; Ή να αρχίσουμε να μελετούμε τις προαναφερόμενες συντεταγμένες νεοΒατοπαιδινές φυλλάδες;

Βρισκώμεθα άπαντες σε ένα πολύ μεγάλον δίλλημα…! Ενώποιον εκείνου του δίστρατου δρόμου, που όφειλεν να επιλέξει ο μυθολογικός Ηρακλής, του δρόμου της Αρετής και της Κακίας. Εξάπαντος στην εν λόγω περιρρέουσα περίπτωση υφίστατο μάλλον μία σημαντική απομυθοποίησις και αποεξιδανίκευσις των συγχρόνων Ηρακλέων.

Όλα αυτά βέβαια, ας γίνει απόλυτα αντιληπτόν, ότι εμπίπτουσι μέσα στο πλαίσιον που είναι οι ασκοί του Αιόλου όπου ανοίχθησαν μετά την ψευδοΠανορθόδοξον Σύνοδο  του λυκοποιμένος και αιρεσιάρχου πατριάρχου μας και συνεπή Αρχιοικουμενιστού του κ. Βαρθολομαίου μετα συν αυτώ ανοήτων οπαδών του.

1.      Staniloae, Dimitru, ΓΙΑ ΕΝΑ ΟΡΘΟΔΟΞΟ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟ, ΕΥΧΑΡΙΣΤΙΑ-ΠΙΣΤΗ-ΕΚΚΛΗΣΙΑ (Το πρόβλημα της  interocommunion), εισαγωγή: Παναγιώτης Νέλλας, μετάφραση: Ελευθέριος Μαϊνάς, εκδόσεις: ΑΘΩΣ, Πειραιάς, 1976, σελ. 29.

2.      Του αυτού, ένθ. Ανωτ., σελ. 28-29.

3.      Του αυτού, ένθ. Ανωτ., σελ. 39.

4.       Θεόδωρος Ζήσης (Πρωτοπρεσβύτερος), Ο Λόγος που δεν συμμετείχαμε στην Διορθόδοξη Επιστημονική Ημερίδα [ΒΙΝΤΕΟ 2017], https://www.youtube.com/watch?v=_zH-sTQOncc&t=1311s

5.      Ιστολόγιον «ΚΑΤΑΝΥΞΗ», ΕΚΤΑΚΤΗ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ: OXI στην Διορθόδοξη Επιστημονική Ημερίδα στο Ωραιόκαστρο Θεσσαλονίκης, https://katanixis.blogspot.com.cy/2017/04/oxi.html

6.      Ιστολόγιον «ΑΠΟΛΟΓΗΤΙΚΑ», ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΤΩΝ ΣΧΟΛΙΑΣΜΩΝ ΠΟΥ ΔΙΕΓΡΑΦΗΣΑΝ ΑΠΟ ΤΗΝ «ΚΑΤΑΝΥΞΗ», http://apologitikaa.blogspot.com.cy/2017/04/blog-post.html

7.      Ιστολόγιον «ΑΠΟΛΟΓΗΤΙΚΑ», ΚΑΙ ΠΑΛΙΝ ΤΟ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟΝ «ΚΑΤΑΝΥΞΗ» ΔΙΕΓΡΑΨΕ ΣΧΟΛΙΑ, ΠΕΡΙ ΤΟΥ ΙΩΣΗΦ ΤΟΥ «ΧΑΜΟΓΕΛΑΣΤΟΥ», ΕΝΩ ΜΙΑ ΑΥΤΟΚΛΗΤΗ ΔΙΚΗΓΟΡΟΣ ΕΠΙΒΕΒΑΙΩΝΕΙ ΤΟΥΣ ΛΟΓΙΣΜΟΥΣ ΜΑΣ,http://apologitikaa.blogspot.com.cy/2017/04/blog-post_6.html

8.      Ιστολόγιον ORTODOX INFO,  Gheron Sava Lavriotul aduce lamuriri cu privire la pozitia nepomenitorilor atoniti,https://www.youtube.com/watch?v=fkTQvrhLw2o