Δεν θα σταθώ στα κίνητρα ή τους υπολογισμούς που οδήγησαν τον Ντόναλντ Τραμπ να επιτεθεί στη Συρία.
Ό, τι κι αν είναι, φαίνονται ασήμαντα σε σχέση με τη σημασία και την έκταση της ίδιας της επίθεσης.
Οι μάλλον ήρεμες και σταθμισμένες αντιδράσεις της Δαμασκού, Τεχεράνης και προπαντός της Μόσχας, εξέπληξαν πολύ επιτρέποντας την εξέταση διαφόρων σεναρίων που θυμίζουν καμιά φορά ένα περίπλοκο παιχνίδι μπιλιάρδου.
Οι λόγοι αυτής της αυτοσυγκράτησης μπορεί και να βρεθούν αλλού.
Η επίθεση των ΗΠΑ συγκλόνισε ολόκληρο τον κόσμο, κυρίως επειδή τίποτα το συγκεκριμένο την δικαιολογούσε, στη συνέχεια, επειδή πραγματοποιήθηκε σ ένα πλαίσιο ανοίγματος της Ουάσιγκτον προς τις αρχές στη Δαμασκό, αλλαγή στάσης που ανακοινώθηκε με τυμπανοκρουσίες από την ίδια την κυβέρνηση των ΗΠΑ.
Καμία στρατιωτική επίθεση από πλευράς μιας τέτοιας διοίκησης δεν θα μπορούσε να αναμένεται άμεσα. Αυτό που θα μπορούσε να ληφθεί σαν χτύπημα κάτω από το τραπέζι αναμενόταν να επιδεινώσει την οργή της Δαμασκού.
Τίποτα απ’ αυτό. Επικράτησε η ηρεμία τόσο του αλ-Άσαντ όσο και μεταξύ των συμμάχων του, μια ηρεμία με αυτοπεποίθηση και καθησυχαστική, που αποδεικνύεται από την επανάληψη των ρωσοσυριακών αεροπορικών επιχειρήσεων και των χερσαίων επιχειρήσεων την άλλη μέρα μετά τις επιδρομές, σαν να μην είχαν συμβεί .
Από πλευρά των Ρώσων, στην επίσημη ηρεμία προστέθηκαν λίγα σαρκαστικά σχόλια κατά της επιχείρησης των ΗΠΑ, κρύβοντας ατελώς ένα είδος ικανοποίησης της οποίας μαντεύουμε τη φύση και την αιτία.
Μόλις είχαν δεχθεί πράγματι το μεγαλύτερο δώρο που μπορούσαν να κάνουν οι Ηνωμένες Πολιτείες: μια πραγματική δοκιμή και σε πραγματικό χρόνο, η οποία τους επέτρεψε να αξιολογήσουν τι θα συνέβαινε εάν δέχονταν μια επίθεση με πυραύλους κρουζ Τόμαχοκ.
Με βάση τις αντιδράσεις τους, η αξιολόγηση φαίνεται να ήταν πολύ θετική.
Οι Ρώσοι, σε αντίθεση με εμάς, λαμβάνουν πολύ σοβαρά υπόψη τον πόλεμο. Για δύο αιώνες έχουν θυσιάσει τη ζωή εκατομμυρίων ανθρώπων, είδαν τη γη τους να καεί και τις πόλεις τους να καταστρέφονται, και ξέρουν ότι ο επόμενος πόλεμος θα είναι χειρότερος από τους προηγούμενους.
Δεν αρκούνται απλά να εξοπλίζουν τους στρατιώτες τους για να πολεμήσουν στα σύνορα και έξω για να τους προστατεύσουν από έναν πιθανό εχθρό.
Γνωρίζοντας ότι δεν μπορεί να υπάρξει πόλεμος χωρίς νεκρούς, παρά τα υφιστάμενα συστήματα άμυνας (πλήρωσαν ακριβά για να το μάθουν), έχουν δημιουργήσει σε όλη τη Ρωσία, συστήματα πολιτικής προστασίας. Πού είναι τα δικά μας;
Πριν από μερικά χρόνια, ο Βλαντιμίρ Πούτιν χλεύασε τους Αμερικανούς σχετικά με τις αυταπάτες τους για τις διάφορες ασπίδες τους και τους έλεγε ότι δεν μπορεί να υπάρχει απόλυτη προστασία πίσω από ασπίδες.
Η αιφνιδιαστική επίθεση στη Συρία με πυραύλους κρουζ Τόμαχοκ των ΗΠΑ πραγματοποιήθηκε εναντίον μιας χώρας χωρίς ασπίδα, με ελάχιστη αεράμυνα και της οποίας ο εναέριος χώρος είναι ανοιχτός.
Περαιτέρω, η επίθεση αυτή έλαβε χώρα ενώ υπήρχε μια σχεδόν συμφωνία μη επίθεσης που υπεγράφη μεταξύ της Ρωσίας και των ΗΠΑ, που σημαίνει:
· ότι ο δρόμος ήταν ελεύθερος για τους πυραύλους των ΗΠΑ
· ότι η Ρωσία, για να τηρήσει τις δεσμεύσεις της, δεν μπορούσε να επιτεθεί στους Αμερικανούς,
· και ότι, ως εκ τούτου, τα πολεμικά πλοία μπορούσαν να συνεχίσουν να πυροβολούν, ατιμώρητα και με μέγιστη ασφάλεια, όσους πυραύλους ήθελαν χωρίς να βυθιστούν
Παρ ‘όλα αυτά, τα μέτρα που είχαν ληφθεί στο ελάχιστο από τη Συρία και τη Ρωσία μετέτρεψαν την επίθεση σε φιάσκο: πάνω από το 60% των Τόμαχοκ είχαν εκμηδενιστεί, και οι ζημιές που προκλήθηκαν από τις υπόλοιπες βολές ήταν πολύ περιορισμένες, εάν εμμένουμε στο μύθο γύρω από τα διάσημα αμερικανικά Τόμαχοκ.
Αυτό εξηγεί την ηρεμία του αλ-Άσαντ και των συμμάχων του.
Ποια ήταν τα μέτρα που ελήφθησαν για την αντιμετώπιση της επίθεσης;
Φαίνεται, σύμφωνα με έναν Γερμανό εμπειρογνώμονα, ότι η Ρωσία αρκέστηκε να χρησιμοποιήσει μόνο το νέο σύστημα παρεμβολών της, το Krasuha-5, ικανό να ενεργήσει στο GPS του εχθρικού πυραύλου για να μπλοκάρει ή να αλλάξει τη πορεία του…
Ένα σύστημα ικανό να «ρίξει τα Τόμαχοκ σαν μύγες», σύμφωνα με τον εμπειρογνώμονα, ο οποίος προσθέτει ότι μια σειρά πυραύλων έπεσαν στη Μεσόγειο πριν φτάσουν στην ακτή.
Είναι επίσης πιθανό ότι ο συριακός στρατός χρησιμοποίησε το δικό της σύστημα αντιαεροπορικών πυραύλων, αλλά, όπως βλέπουμε, η άμυνα που υπήρχε, δεν ήταν στο ύψος της κλίμακας της επίθεσης. Ήταν αστεία ενώπιον ενός εχθρού ο οποίος δεν υπήρχε δύο ημέρες νωρίτερα.
Δεν θα συμβεί πλέον από τούδε και στο εξής. Ένα από τα δώρα αυτής της επίθεσης είναι ότι οι σύμμαχοι της Συρίας αξιολόγησαν τις πραγματικές δυνατότητες των ΗΠΑ σε σχέση με την υπάρχουσα άμυνα.
Η Ρωσία αντέδρασε άμεσα με την ενίσχυση αυτών των μέσων άμυνας με βάση την εκτίμηση της για τη κατάσταση.
Παρότι θα εξακολουθεί να μην της επιτρέπεται να βουλιάξει ένα πλοίο εκτοξευτή πυραύλων των ΗΠΑ (αυτό δεν ισχύει σε περίπτωση επίθεσης εναντίον της Ρωσίας), θα ενισχύσει κάποια στοιχεία της άμυνας που έχει αναπτύξει στην Συρία, έτσι ώστε, σε μια μελλοντική επίθεση, δεν θα είναι μόνο το 60% των πυραύλων που θα είναι αναποτελεσματικοί, αλλά το 80% ή και περισσότερο.
Προς το παρόν οι Αμερικανοί εξακολουθούν να μη διακινδυνεύουν τίποτα παίζοντας τους κακοποιούς, οι Ρώσοι φροντίζοντας να μην οδηγηθεί ο κόσμος σε ένα κατακλυσμικό πόλεμο, αλλά τα πράγματα θα ήταν πολύ διαφορετικά σε περίπτωση πολέμου μεταξύ Ρωσίας και Ηνωμένων Πολιτειών.
Τα πλοία που εκτοξεύουν πυραύλους θα έχουν πολύ πιο σοβαρά προβλήματα από το να υπολογίσουν τις τροχιές των πυροβολισμών τους, και το ποσοστό εκτροπής ή κατάρριψης των πυραύλων μπορεί τότε να πλησιάζει το 100%.
Αλλά, όπως το έλεγε ο Πούτιν, είναι ψευδαίσθηση να πιστεύει κανείς σε μια ασπίδα προστασίας του 100%.
Οι πύραυλοι των ΗΠΑ κατά της Συρίας προσέφεραν στους Ρώσους ένα ιδανικό τεστ το οποίο δεν θα μπορούσαν να ονειρευτούν, δίνοντας τους τη δυνατότητα αξιολόγησης σε πραγματικό χρόνο των μέτρων που θα πρέπει να εφαρμόσουν κατά των πυραύλων Τόμαχοκ, συμβατικών ή όχι, εάν δεχθούν επίθεση στο έδαφός τους.
Οι στρατιωτικοί στρατηγιστές των ΗΠΑ, μακριά από το να εξαπατηθούν από τις διασκεδαστικές αντιδράσεις των Ρώσων, σίγουρα έχουν συνειδητοποιήσει το λάθος τους και πρέπει να δαγκώνουν τα δάχτυλα τους σήμερα.
Οι εχθροί του Ντόναλντ Τραμπ στις Ηνωμένες Πολιτείες, οι οποίοι, ωστόσο, χαιρετίζουν αυτή την επιχείρηση, έχουν ίσως δίκιο να υποστηρίζουν ότι ο πρόεδρος τους είναι μισθωμένος από τη Μόσχα.
AVIC – Διεθνές Δίκτυο
Μετάφρασή από Κριστιάν Ακκυριά.
Διαβάστε περισσότερα στο http://reseauinternational.net
