Semana Santa είναι η Μεγάλη Εβδομάδα (ή Εβδομάδα των Παθών) για την καθολική Ισπανία.
Εδώ και 500 χρόνια, η Μεγάλη Εβδομάδα της Μάλαγα είναι συνεχώς παρούσα στο θρησκευτικό και λαϊκό αίσθημα των ανθρώπων. Ο εορτασμός της Μεγάλης Εβδομάδας στη Μάλαγα είναι διάσημος σε όλη τη χώρα. Οι πομπές αρχίζουν την Κυριακή των Βαΐων και συνεχίζονται μέχρι την Κυριακή του Πάσχα με τις πιο δραματικές αυτές της Μεγάλης Πέμπτης και της Μεγάλης Παρασκευής.
Στις πομπές παίρνουν μέρος οι διάφορες καθολικές αδελφότητες (λέγονται cofradías). Για να γίνεις μέλος μιας τέτοιας αδελφότητας απαιτείται να είσαι χριστιανός (εννοείται καθολικός) και να σε προτείνει κάποιο μέλος της ομάδας. Στην τελετή υποδοχής των νέων μελών, οι παλαιοί παραδίδουν στους «φρέσκους» την επίσημη ενδυμασία της cofradía (ένας χιτώνας, μια κουκούλα και το «ιδιαίτερο» καπέλο που θυμίζει Κου Κλουξ Κλαν) μαζί με το μετάλλιο, το οποίο αρκετοί πιστοί δεν αποχωρίζονται ποτέ από πάνω τους όλο το χρόνο.
Μια από τις υποχρεώσεις των ομάδων αυτών, είναι να οργανώνουν μια λιτανεία, τουλάχιστον μια φορά το χρόνο. Οι ομάδες λοιπόν, πραγματοποιούν τη λιτανεία αυτή στη διάρκεια της Μεγάλης Εβδομάδας. Οι παρελάσεις αυτές και οι κανόνες που τις διέπουν, πάνε πολύ πίσω χρονικά, μέχρι τον 14ο αιώνα και την εποχή της Reconquista από τους Άραβες, όταν και δημιουργήθηκαν για πρώτη φορά οι αδελφότητες όπως πάνω κάτω τις ξέρουμε μέχρι και σήμερα. Οι λιτανείες ξεκινούν από τις τοπικές εκκλησίες και αφού περιδιαβούν τα σοκάκια της πόλης καταλήγουν στον καθρεδικό ναό. Οι τοπικές αδελφότητες που έχουν την καταγωγή τους στα μεσαιωνικά χρόνια επιλέγουν διαφορετικά χρώματα στις στολές τους συμβάλλοντας στο θέαμα.
Γιατί φορούν κουκούλες; Η θεωρία είναι ότι όλοι αυτοί είναι μετανοούντες και έτσι διατηρούν την ανωνυμία τους. Οι τεράστιοι περίτεχνοι «tronos» (θρόνοι) με κάποιους να ζυγίζουν άνω των 5.000 κιλών μεταφέρονται από περισσότερα από 250 μέλη της “Nuestra Señora de la Esperanza”, σε πομπές που περνούν από τους δρόμους με μετανοούντες ντυμένους με μακριές μωβ ρόμπες , συχνά με μυτερά καπέλα, και ακολουθούν γυναίκες με μαύρα που κρατούν κεριά, ενώ τύμπανα και τρομπέτες παίζουν μια πένθιμη μουσική. Κάτω : χαρακτηριστική σκηνή από το «Ο Αστερίξ στην Ισπανία»!
