«Ευρώπη; Ποιά Ευρώπη;», ήταν η απάντηση του προέδρου Trump κατά τη διάρκεια της πρόσφατης συνέντευξης του σε δύο ευρωπαϊκά έντυπα, όσον αφορά την ΕΕ – γεγονός που θεωρήθηκε εξαιρετικά ενοχλητικό, σε σύγκριση με τη θέση του κ. Obama, σύμφωνα με την οποία η ενωμένη Ευρώπη είναι ένα ιστορικό εγχείρημα, ενώ οι χώρες-μέλη της θα πρέπει να διατηρήσουν τη συνοχή τους με κάθε θυσία.
Αντίθετα λοιπόν με τον προηγούμενο αμερικανό πρόεδρο, ο κ. Trump έχει την άποψη ότι, μετά τη Μ. Βρετανία θα αποχωρήσουν πολλές άλλες χώρες από την ΕΕ – οπότε η ένωση θα καταρρεύσει. Παράλληλα επαίνεσε προκλητικά την έξοδο της Μ. Βρετανίας, ενώ χαρακτήρισε την ΕΕ ως ένα περιορισμένου χρόνου κλαμπ, το οποίο ευρίσκεται υπό την κυριαρχία του Βερολίνου – ενώ εξέφρασε τις αμφιβολίες του για την ισχύ του ευρώ, χαρακτηρίζοντας τον πρόεδρο της Κομισιόν ως «ευχάριστο», χωρίς καν να αναφέρει το όνομα του.
Σύμφωνα τώρα με τα συμπεράσματα των δημοσιογράφων, ο κ. Trump πιστεύει πως η Ευρωζώνη θα διαλυθεί, με τη διάλυση της να είναι απλά θέμα χρόνου – ενώ αντιμετωπίζει τις Η.Π.Α. ως μία εταιρεία, η οποία θα ωφεληθεί οικονομικά από την αποδυνάμωση της Ευρώπης. Λογικά λοιπόν τάσσεται υπέρ εκείνων των ευρωπαϊκών κομμάτων που θέλουν την έξοδο των χωρών τους από τη νομισματική ένωση – όπως το Εθνικό Μέτωπο της κυρίας Le Pen.
Περαιτέρω ανέφερε πως το ΝΑΤΟ αφενός μεν έχει προβλήματα, αφετέρου είναι άνευ αντικειμένου, χαρακτηρίζοντας ταυτόχρονα την κυρία Merkel ως «καταστροφικά εκπληκτική» – κατηγορώντας την δηλαδή για καταστροφικά σφάλματα στη μεταναστευτική της πολιτική και επαινώντας την ως εκπληκτική ηγέτιδα! Την ίδια στιγμή απείλησε έμμεσα τη BMW, όσον αφορά τα σχέδια κατασκευής εργοστασίου της στο Μεξικό – τονίζοντας ότι θα επιβάλλει δασμούς στην εισαγωγή αυτοκινήτων στις Η.Π.Α., γεγονός που θορύβησε γενικότερα τη Γερμανία, αφού ο κλάδος είναι ο ισχυρότερος εξαγωγικός της πυλώνας.
Στα πλαίσια αυτά, είναι εμφανής η αλλαγή της αμερικανικής πολιτικής, όσον αφορά την ΕΕ και το κοινό νόμισμα – παράλληλα, η προσέγγιση των Η.Π.Α. με τη Ρωσία εις βάρος της Γερμανίας όπου η Ευρώπη, αφού θα διαλυόταν στα επί μέρους κράτη της, θα μοιραζόταν μεταξύ των δύο μεγάλων δυνάμεων (ανάλυση).
Εάν συμβεί κάτι τέτοιο, ο μεγάλος χαμένος θα ήταν ασφαλώς η Γερμανία, η οποία για μία ακόμη φορά θα είχε κερδίσει όλες τις μάχες, χάνοντας τον πόλεμο – προφανώς λόγω της πλεονεξίας της, των τεράστιων δηλαδή εμπορικών της πλεονασμάτων εις βάρος των εταίρων της, τα οποία έχουν καταστήσει μη βιώσιμη τη νομισματική ένωση.
