Μήπως ήρθε καιρός να συνέλθουμε και να δούμε πώς θα αντιμετωπίσουμε τα δεκάδες σοβαρά προβλήματα που μας περιτριγυρίζουν και μας απειλούν με ποικίλες μορφές, ικανές να μας εξαφανίσουν; «Η ζωή εν τάφω» ας είναι τουλάχιστον ένας θρησκευτικός συμβολισμός και τίποτε άλλο. Και η λύτρωση θα έλθει με ορθή και σοφή πολιτική σκέψη. Καλή Ανάσταση!..
.jpg)
ΕΔΩ και χιλιάδες χρόνια, από τον καιρό των ανελέητων Μεσσηνιακών πολέμων και του φριχτού Πελοποννησιακού Πολέμου, αλλά και των άλλων εμφυλίων πολέμων, που έκαναν οι αρχαίοι πρόγονοί μας, μέχρι σήμερα, το μόνο που στιγμάτισε αρνητικά τον ελληνισμό ήταν οι συνεχείς προστριβές μεταξύ των ελληνικών πόλεων και οι σημαντικές διαφορές που είχαν μεταξύ τους οι πολιτικοί του καιρού εκείνου.
Με την επικράτηση του Χριστιανισμού οι διαφορές αυτές περιορίστηκαν εις το ελάχιστο. Ήρθαν βεβαίως και οι Ρωμαίοι οι οποίοι συνέβαλαν κατά πολύ στην ιδιότυπη αυτή ειρήνη, που είχαν επιβάλλει στους υπό κυριαρχίαν λαούς, μεταξύ των οποίων και η Ελλάδα. Κατά την περίοδο της Pax Romana η Ρώμη βρισκόταν τουλάχιστον για 200 χρόνια σε ειρήνη.
Αυτό συνεχίστηκε εν μέρει και στην Βυζαντινή Αυτοκρατορία, όπου όμως η εικόνα αυτή αμαυρώθηκε και πάλι από περίεργες συμπεριφορές και έριδες μεταξύ των Ελλήνων, πολλές εκ των οποίων είχαν θρησκευτικό χαρακτήρα. Το «κίνημα» του Ιουλιανού, οι αιρέσεις, οι εικονομαχίες και τόσα άλλα στιγμάτισαν για άλλη μια φορά έναν λαό, που είχε μάθει να γεννάει σοφούς, ήρωες και αγίους.
Στα χρόνια της οθωμανικής κυριαρχίας, όπου για δεύτερη φορά ο ελληνισμός αναγκάστηκε να ζήσει στην σκλαβιά για 400 ολόκληρα χρόνια, όσο δηλαδή και επί ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, σαν ιστορικοί ερευνητές παρατηρήσαμε πολλές διαφορές, που επικρατούσαν εκείνη την εποχή στο ελληνικό στρατόπεδο, παρά το γεγονός, ότι οι Έλληνες έκαναν το παν για να επιβιώσουν (δείτε για παράδειγμα τα Κρυφά Σχολειά και τόσα άλλα).
Πάντα ταύτα αν σκεφτούμε, ότι η «αγιοπατερική παράδοση και η ελληνικότητα, ενώ ο θεσμός των κοινοτήτων εξέφρασε την αντίσταση του χριστιανικού πληθυσμού στη δύναμη του Κράτους και στην οικονομική και εθνικοθρησκευτική καταπίεση του κατακτητή. Ευνόητο, δε, είναι ότι στην διατήρηση της εθνικής ταυτότητας έπαιξε σημαντικό ρόλο και η διατήρηση της ελληνικής γλώσσας. (Πεμπτουσία).
.jpg)
Κάποια στιγμή ήλθε και το «ποθούμενο» του ελληνικού λαού, που υπέθαλπε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο ο Παπουλάκος του Ελληνισμού, ο Κοσμάς ο Αιτωλός. Τι είδαμε τότε; Ενώ η Επανάσταση τον πρώτο χρόνο κατόρθωνε περιφανείς νίκες, από τον δεύτερο κιόλας χρόνο οι διαφωνίες των πολιτικών και στρατιωτικών ηγετών παρά λίγο να οδηγήσουν την Ελλάδα και πάλι στην αιώνια σκλαβιά!
Επί τέλους ορθοποδήσαμε!.. Με την ανεξαρτησία της Ελλάδος κι ενώ η Χώρα μας άρχισε να μεγαλουργεί (με την Συνθήκη των Σεβρών την φθάσαμε γίνει η Χώρα των δύο ηπείρων και των πέντε θαλασσών!), άρχισαν πάλι οι μεγάλες πολιτικές διαφορές, που μας οδήγησαν στην Μικρασιατική καταστροφή και αργότερα, παρά το Έπος του ’40, στην υπό του Τσολάκογλου υπογραφή παράδοσης της Χώρας στους Γερμανούς ναζί!
Δεν νομίζω ότι χρειάζεται να υπενθυμίσω τις δοκιμασίες που τράβηξε και τότε ο ελληνικός πληθυσμός. Τριπλή κατοχή (Γερμανών, Ιταλών και Βουλγάρων), Εμφύλιος πόλεμος, μετανάστευση και τόσα άλλα που αιμορράγησαν σε μεγάλο βαθμό το ελληνικό στοιχείο!
Παρά ταύτα, ορθοποδήσαμε και πάλι!.. Κι ενώ θα μπορούσε να πει κανείς ότι με την ένταξή μας στην τότε ΕΟΚ και σήμερα Ευρωπαϊκή Ένωση θα περνούσαμε ευτυχισμένες μέρες, οι πολιτικοί μας οδήγησαν τη Χώρα στα Μνημόνια και την χρεοκοπία, δηλαδή στην σταύρωση ενός λαού, που εδώ και αιώνες προσπαθεί να απελευθερωθεί και να λυτρωθεί από πολιτικά ή θρησκευτικά πάθη!
Μήπως ήρθε καιρός να συνέλθουμε και να δούμε πώς θα αντιμετωπίσουμε τα δεκάδες σοβαρά προβλήματα που μας περιτριγυρίζουν και μας απειλούν με ποικίλες μορφές, ικανές να μας εξαφανίσουν; «Η ζωή εν τάφω» ας είναι τουλάχιστον ένας θρησκευτικός συμβολισμός και τίποτε άλλο. Και η λύτρωση θα έλθει με ορθή και σοφή πολιτική σκέψη.
Καλή Ανάσταση!..
Με σεβασμό και τιμή
ΑΓΓΕΛΟΣ ΠΑΝ. ΣΑΚΚΕΤΟΣ
