Τό 1718 οι Ορθόδοξοι Πατριάρχες τής Ανατολής έγραφαν,
“Εάν γάρ τοις Θείοις δόγμασιν ουδαμού χώραν έχει ποτέ η οικονομία ή συγκατάβασις·
ταύτα γάρ απαρασάλευτα είσι, καί υπό πάντων Ορθοδόξων ως απαράβατα έν πάση ευλάβεια διαφυλλάτονται· καί ο μικρόν τι τούτον παραβαίνων, ώς σ χ ι σ μ α τ ι κ ό ς καί α ι ρ ε τ ι κ ό ς κατακρίνεται καί αναθεματίζεται καί α κ ο ι ν ώ ν η τ ο ς παρά πάσι λογίζεται “.
Η Συνοδική πράξις τού 1828 λέγει ,
“Επί τών δογματικών καί όσα οί ιεροί Κανόνες διακελεύονται, περί εκείνων, ούτε φρονήσαι τι εναντίον όλως ημίν δυνατόν, ούτε προσθήκην ή αφαίρεσιν μέχρι καί τής κεραίας αυτής διαπράξαι θεμιτόν”.
Ο μέν Άγιος Δάμασος αναφέρει,
“Ει τίς δοκούντων, τοις Θεοφόροις Πατράσι σαλεύοι τι, ουκ έτι τούτο οικονομία κλητέων, αλλά παράβασιν καί προδοσίαν δόγματος καί περί τό Θείον ασέβειαν”,
ο δέ Άγιος Νικόδημος γράφει,
” Καί έν τή καθ’ ημάς γάρ Ιεραρχία, τού Ιερέως καί Ιεράρχου ατακτούντος καί κακώς φρονούντων, καί διάκονος καί Μοναχός ετακτούντες καί ορθώς φρονούντες δύνανται νουθετήσαι καί ευτακτήσαι αυτούς, καθώς τά παραδείγματα εισί πάμπολλα “.
Τί σημασία μπορεί νά έχει γιά τόν Χριστιανό στό θέμα τής Ορθής καί Σωτήριας Ομολογίας τής Πίστεως του, η στάση καί η αυθαίρετη γνώμη κάποιων “πνευματικών”, “Θεολόγων”, “μοναχών”, ενώπιον αποφάσεων Οικουμενικών Συνόδων, Ιερών Κανόνων καί αναρίθμητων διδαγμάτων Αγίων Θεοφόρων Πατέρων;
σ χ ι σ μ α τ ό – α ι ρ ε τ ι κ ό ς πρέπει έως αίματος απαρασάλευτα νά τούς τηρήσει.
“ο άνθρωπος έχει την ελευθερία ότι δέν θέλει νά κάνει, νά μην μπορεί κανείς νά τόν εξαναγκάσει νά τό κάνει”,
τότε ουδείς Ορθόδοξος νά ακολουθήσει αυτόν καί τούς λόγους του, διότι τότε θά γίνει έν γνώση του συνένοχος καί συνυπεύθυνος τούτου τού καταντήματος τής προδοσίας τής Πίστεως πού συντελείται, αλλά αντιθέτως νά τον απαρνηθεί καί νά ακολουθήσει τούς Θεόπνευστους Αγίους τής Εκκλησίας καί τούς λόγους τους, οί οποίοι κατηγορηματικά φωνάζουν,
” Αιρετικός εστιν ο ποιμήν; λύκος εστίν· φυγείν εξ αυτού καί αποπηδάν δεήσει, μηδέ απατηθήναι προσελθείν καν ήμερον περισαίειν δοκεί· φύγε τήν κοινωνίαν αυτού καί τήν πρός αυτόν ομιλίαν, ώς ιον όφεως “.
” Βαδίζοντας τήν απλανή καί ζωηφόρον οδόν, οφθαλμόν μέν εκκόψωμεν σκανδαλίζοντα, μή τόν αισθητόν αλλά τόν νοητόν.
Οίον εάν ο επίσκοπος ή ο πρεσβύτερος οι όντες οφθαλμοί τής Εκκλησίας κακώς αναστρέφωνται καί σκανδαλίζωσι τόν λαόν, χρή αυτούς εκβάλλεσθαι.
Συμφέρον γάρ έστιν άνευ αυτών συναθροίζεσθαι εις ευκτήριον οίκον, ή μετά αυτών εμβληθήναι ώς μετά Άννα καί Καϊαφα είς τήν γέενναν τού πυρός “.
Η θεμελιώδης αρχή του Χριστιανού είναι νά Ομολογεί φανερά τήν Πίστη του, δίχως νά δειλιάζει καί νά κάνει οποιοδήποτε συμβιβασμό μέ τήν αίρεση καί τούς αιρετικούς έως αίματος,τουτέστιν νά παραμείνει αμόλυντος καί καθαρός καί νά κληρονομήσει εύκολα τήν Βασιλεία τών Ουρανών, καθώς ακούμε το αψευδέστατον στόμα του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού νά εκφωνεί,
“Λέγω δέ υμίν· πας ος άν ομολογήση έν εμοί έμπροσθεν τών ανθρώπων, καί ο Υιός τού ανθρώπου ομολογήσει έν αυτώ έμπροσθεν τών αγγέλων τού Θεού· ο δέ αρνησάμενος με ενώπιον τών ανθρώπων απαρνηθήσεται ενώπιον τών αγγέλων τού Θεού “.
” Ού τό πλήθος εστι τό σωζόμενον ” αναφωνεί ο Μέγας Βασίλειος, ” αλλά οί εκλεκτοί τού Θεού “.
