Ἡ Αὐτοκρατορία δὲν ἔπεσε. Τὸ Βυζάντιο δὲν χάθηκε. Συνέχισε νὰ ὑπάρχη στὸ Ἅγιον Ὄρος καὶ σὲ ὅλα τὰ ὀρθόδοξα μοναστήρια τῆς χριστιανοσύνης. Στὰ ὀρθόδοξα κάστρα τῆς Ρωμιοσύνης. Περνῶντας τὶς Πύλες ἑνὸς ἁγιορείτικου μοναστηριοῦ νομίζεις ὅτι ταξιδεύεις μέσα στὸ χρόνο καὶ βρίσκεσαι στὰ χρόνια τὰ βυζαντινά, ποὺ ἡ πατρίδα ὡς ὑπερδύναμη τότε, σκορποῦσε τὸ Φῶς τῆς χριστιανικῆς γνώσης στὰ πέρατα τῆς Οἰκουμένης.
Ἀκοῦς τοὺς καλόγερους νὰ σοῦ λένε… αὐτὸν τὸν πύργο τὸν ἔχτισε ὁ τάδε αὐτοκράτορας, ἐδῶ ἐρχόταν καὶ προσευχόταν ὁ δεῖνα αὐτοκράτορας, αὐτὲς ἦταν οἱ Βυζαντινὲς πανοπλίες τῶν μαχητῶν, αὐτὸ τὸ στέμμα τοῦ Νικηφόρου Φωκᾶ, αὐτὸ τὸ λάβαρο τοῦ Παλαιολόγου καὶ νιώθεις τὴν ἐπικαιρότητα ἐκείνης τῆς ἐποχῆς σὰν νὰ μὴν πέρασε μία μέρα!
Σὲ αὐτὰ ἐδῶ τὰ κάστρα ὁ Σταυρὸς τοῦ Κυρίου δὲν ἔπεσε ποτέ. Οὔτε καὶ οἱ Δικέφαλοι Ἀετοὶ καὶ τὰ τέσσερα Βήτα.
Αὐτὰ τὰ κάστρα θὰ ξυπνήσουν τὸ Ρωμαίικο…
Ξυπνῶντας ἐν τῷ μέσῳ τῆς νυκτὸς περνᾶς στὸ φωτισμένο ἀπὸ κεριὰ καὶ καντήλια ναό, καὶ στὴν ἡσυχία τῆς νύκτας ὑμνοῦμε, δοξολογοῦμε καὶ ζητᾶμε τὸ ἔλεος τοῦ Οὐράνιου Πατέρα. Οἱ προσευχές μας ἑνώνονται μὲ αὐτὲς τῶν ἀγγέλων καὶ καθὼς τὸ σκοτάδι ὑποχωρεῖ καὶ ἡ νέα μέρα γεννιέται, κοινωνοῦμε Σῶμα καὶ Αἷμα Χριστοῦ!
Μία νέα μέρα ξεκίνησε… εὐλογημένα καὶ ἐφοδιασμένα μὲ τὸ Ἀναστημένο Σῶμα τοῦ Χριστοῦ! Τώρα βγαίνοντας ἀπὸ τὶς καστροπύλες τοῦ βυζαντινοῦ μεγαλείου μπαίνουμε στὸ δάσος καὶ μέσα ἀπὸ μονοπάτια καὶ περιπετειώδεις διαδρομὲς ὁδεύουμε γιὰ τὸ ἑπόμενο προσκύνημα, τὴν ἑπόμενη συνάντηση μὲ τοὺς θησαυροὺς τῆς Ὀρθοδοξίας. Ὁ Μέγας Βασίλειος, ὁ Χρυσόστομος, ὁ Γρηγόριος, ὁ Μεγαλομάρτυς Γεώργιος, ὁ Πρωτομάρτυς Στέφανος, ἡ Μαρία ἡ Μαγδαληνὴ καὶ τόσοι ἄλλοι Ἅγιοι μὲ τὰ ἱερὰ λείψανά τους σκορπίζουν τὴ Χάρη καὶ τὴν Εὐλογία ἐδῶ καὶ αἰῶνες.
Στοὺς ἤχους τῆς φύσης καὶ στὴν σιωπὴ τῆς νύχτας ψιθυρίζουν τὴν Εὐχὴ ὅλοι οἱ Πατέρες, ὅλα τὰ ἀδέρφια. Συντονίζονται στὴν ἴδια συχνότητα καὶ διαπερνῶντας ὅλα τὰ σύμπαντα βρίσκονται μπροστὰ στὸν θρόνο τοῦ Θεοῦ. Τοῦ Θεοῦ, ποὺ ἦταν ἡ οὐσία καὶ τὸ ἐπιστέγασμα τοῦ Βυζαντίου. Τοῦ Θεοῦ, ποὺ ὅταν θὰ τὸν θυμηθοῦν οἱ Νεοέλληνες, θὰ μπορέσουν νὰ χτίσουν σὰν ἄλλοτε μία Λαμπρὴ καὶ Δοξασμένη Πατρίδα. Ἕνα Νέο Βυζάντιο, Εὐλογημένο καὶ Ρωμαίικο!
Γράφει ο Γιώργος Γυπάκης
