Oι Έλληνες θα ήταν καλύτερα να ψηφίζουν στις γερμανικές εκλογές, παρά στις ελληνικές

Του  Άρη Οικονόμου 

Ο γερμανός υπουργός οικονομικών έχει πάντοτε κάτι να δηλώσει σε όλους και για όλα. Εν τούτοις, δεν λέει ποτέ αυτό που πιστεύει και κάνει, αλλά εκείνο που τον συμφέρει – όπως στο πρόσφατο παράδειγμα της σύγκλισης του Euro Group στη Μάλτα όπου, σε αντίθεση με το συνήθη πεσιμισμό του όταν αναφέρεται στο θέμα της Ελλάδας, ισχυρίσθηκε εκπλήττοντας τους πάντες ότι, η χώρα εξελίσσεται καλύτερα από όσο προέβλεπε το ΔΝΤ!

Λογικά λοιπόν θα περίμενε κανείς πως θα χαλάρωνε τα μέτρα λιτότητας που επιβάλλονται στην Ελλάδα, αφού τα κατάφερε καλύτερα του αναμενομένου. Ο Σόιμπλε όμως εξέπληξε ακόμη μία φορά τους ακροατές του, απαιτώντας ακόμη περισσότερη δημοσιονομική πειθαρχία από την Ελλάδα, επίσης μετά το τέλος του τρίτου μνημονίου. Έτσι ανακοίνωσε μέσω του επικεφαλής του Euro Group ότι, το 2019 η χώρα θα πρέπει να θεσμοθετήσει μεγαλύτερες περικοπές στο συνταξιοδοτικό, ενώ το 2020 να εφαρμόσει μία φορολογική ρύθμιση όσον αφορά τα εισοδήματα των Ελλήνων, μέσω της οποίας οι χαμηλά αμειβόμενοι θα επιβαρύνονται περισσότερο.

Με τον τρόπο αυτό οφείλουν να εξοικονομηθούν 3,6 δις € ή το 2% του ελληνικού ΑΕΠ –  παρά το ότι η Ελλάδα ανακοίνωσε ένα πολύ υψηλό πρωτογενές πλεόνασμα της τάξης του 3,5% του ΑΕΠ, το οποίο υπερκαλύπτει τους τόκους των δανείων της. Όταν ρωτήθηκε δε ο κ. Σόιμπλε πού αποφασίσθηκε το συγκεκριμένο πρόγραμμα, δεν απάντησε καθόλου – εύλογα βέβαια αφού, σύμφωνα με γερμανική εφημερίδα (πηγή), οι τελικές λεπτομέρειες συζητήθηκαν στο Βερολίνο, την παραμονή της σύσκεψης της Βαλέτα.

Επομένως το Βερολίνο κυβερνάει στην πραγματικότητα την Ελλάδα, οπότε οι Έλληνες θα ήταν καλύτερα να ψηφίζουν στις γερμανικές εκλογές, παρά στις ελληνικές – κάτι με το οποίο μάλλον συμφωνεί και η κυβέρνηση, η οποία τοποθετείται υπέρ του κ. Schulz χωρίς να καταλαβαίνει ότι, οι γερμανοί πολιτικοί μπορεί να αλλάζουν, αλλά όχι η πολιτική της χώρας που ελέγχεται από τη βιομηχανική της ελίτ.

Η τελευταία ερώτηση εν προκειμένω θα ήταν πώς εξαπατάει ο κ. Σόιμπλε την Ελλάδα, με κριτήριο τα παραπάνω. Απλούστατα, λέγοντας πως εξελίσσεται καλύτερα από ότι περίμενε το ΔΝΤ (χωρίς τα λόγια του αυτά να μεταφράζονται σε πράξεις οπότε δεν κοστίζουν), θέτει εμπόδια στην απαίτηση του Ταμείου για διαγραφή του ελληνικού χρέους, έτσι ώστε να καταστεί βιώσιμο – επομένως επίσης στην ελληνική κυβέρνηση, στερώντας της επί πλέον το μοναδικό της (δήθεν) σύμμαχο στο θέμα του χρέους.

Παράλληλα εκμεταλλεύεται την ανοησία της κυβέρνησης της χώρας μας, η οποία δηλώνει για εσωτερική κατανάλωση ότι, η Ελλάδα δεν θα χρειαστεί ένα τέταρτο μνημόνιο επειδή θα δανειστεί μετά το 2018 από τις αγορές – χωρίς να λαμβάνει υπ’ όψιν το ύψος των επιτοκίων της (spreads) που ασφαλώς δεν είναι βιώσιμο, ούτε τη μηδενική πιστοληπτική ικανότητα του δημοσίου και ιδιωτικού της τομέα, χωρίς την ανάκτηση της οποίας δεν υπάρχει κανένα μέλλον για τους Έλληνες (για τη χώρα τα πράγματα είναι διαφορετικά – άρθρο). 

Από την άλλη πλευρά το ΔΝΤ, το οποίο αρνείται σταθερά να συμμετέχει στο πρόγραμμα χρηματοδότησης της Ελλάδας εάν δεν καταστεί βιώσιμο το χρέος της, ενώ την ίδια στιγμή ο Σόιμπλε απαιτεί υποχρεωτικά τη συμμετοχή του, φαίνεται πως συμβιβάσθηκε με την ελάφρυνση των χρεών μετά το 2018 – επομένως μετά το τέλος του τρίτου μνημονίου, όπως προβλέπει η τακτική των καθυστερήσεων του γερμανού.

Εάν όμως το ΔΝΤ είχε πράγματι συμφωνήσει, τότε θα έπρεπε να συμμετέχει στο υφιστάμενο πρόγραμμα – κάτι που όμως δεν συνάγεται από τις δηλώσεις της επικεφαλής του, σύμφωνα με τις οποίες θα πρέπει προηγουμένως να αποφασισθούν οι λεπτομέρειες της αναδιάρθρωσης του ελληνικού χρέους.

Το θέμα λοιπόν είναι το πότε θα συμφωνηθούν οι «λεπτομέρειες» – κάτι που, κρίνοντας από τις συνεχείς καθυστερήσεις του Euro Group, σκόπιμες φυσικά, δεν θα συμβεί το 2017, οπότε το ΔΝΤ δεν θα συμμετέχει στη χρηματοδότηση της Ελλάδας.

Ουσιαστικά επομένως ο κ. Σόιμπλε δεν έχει τηρήσει την υπόσχεση στους εκλογείς του, σύμφωνα με την οποία η Γερμανία δεν θα συμμετέχει στο πρόγραμμα χωρίς το ΔΝΤ, εξαπατώντας τους – ενώ, εάν οι συζητήσεις με το ΔΝΤ συνεχίσουν έως το 2018 χωρίς αποτέλεσμα, τότε το Ταμείο αφενός μεν δεν θα βάλλει ούτε ένα ευρώ όσον αφορά το τρίτο μνημόνιο, αφετέρου θα έχουν εξοφληθεί αρκετά από τα προηγούμενα δάνεια του.

Με δεδομένο δε το ότι, το ΔΝΤ από το πρώτο μνημόνιο έχει εισπράξει περί τα 4 δις € σε τόκους (με επιτόκιο 3,6%) και αμοιβές από την Ελλάδα, από την οποία προέρχεται το 118% των συνολικών λειτουργικών του κερδών (πηγή), δεν είναι μόνο εξαιρετικά κερδισμένο από τη συμμετοχή του (πίνακας, πατήστε επάνω για μεγέθυνση).

Έχει επί πλέον κάθε λόγο να διατηρηθεί αμείωτη η κρίση στην Ελλάδα, έτσι ώστε να εξασφαλίζει τη δική του χρηματοοικονομική επιβίωση, συνεχίζοντας να «αρμέγει την ελληνική αγελάδα». Με απλά λόγια, εάν η Ελλάδα εξέλθει από την κρίση, χωρίς να βρει άλλο πελάτη το ΔΝΤ, θα κινδυνεύσει να χρεοκοπήσει – οπότε είναι λογικό να επιμένει σε περαιτέρω μέτρα στραγγαλισμού της οικονομίας της.

Το ίδιο συμβαίνει με τη Γερμανία, η οποία δεν έχει επίσης κανένα λόγο να καταπολεμηθεί η ελληνική κρίση – αφού μέσω αυτής έχει ετήσια πλεονάσματα της τάξης των 300 δις €, διατηρείται ανταγωνιστικά χαμηλή η ισοτιμία του ευρώ, εξοικονομεί τεράστια ποσά από τους τόκους των δανείων της, λεηλατεί την Ελλάδα σταδιακά (ανάλυση) κοκ. 

Ολοκληρώνοντας, έτσι επεξηγείται η στενή συνεργασία μεταξύ των δύο οικονομικών «απατεώνων», της γερμανικής κυβέρνησης και του ΔΝΤ, καθώς επίσης οι απαιτήσεις τους από την Ελλάδα – οι οποίες στηρίζονται σε υποθέσεις που καμία χώρα στον κόσμο δεν θα μπορούσε ποτέ να εκπληρώσει, όπως πολύ σωστά αναφέρουν οι Financial Times (πηγή).

Δυστυχώς όμως τα ελληνικά κόμματα, κυβερνητικά και αντιπολιτευόμενα, δεν φαίνεται να το καταλαβαίνουν είτε από ανοησία, είτε από ενδοτισμό – με αποτέλεσμα οι δύστυχοι Έλληνες Πολίτες να υποφέρουν τα πάνδεινα.

Με δεδομένο δε το ότι, αρκετοί είναι τόσο ανόητοι ώστε να θεωρούν τους εαυτούς τους θύτες και όχι θύματα, νομίζοντας πως οι ίδιοι είναι υπεύθυνοι τόσο για την κρίση, όσο και για την αποτυχία καταπολέμησης της, δεν αντιδράει κανένας – διευκολύνοντας ακόμη περισσότερο τη Γερμανία και το ΔΝΤ.

το είδαμε ΕΔΩ