Η Ελλάδα καλείται να δίνει από το 1981 μάχες στα Οργανα της ΕΕ για τα συμφέροντά της.Ολα αυτά τα χρόνια το μόνο επίτευγμα που θυμάμαι (και το έζησα από κοντά , συνεισφέροντας κι εγώ τα χρόνια που σταδιοδρομούσα στην Ευρωβουλή και την ΚΟΜΙΣΙΟΝ) ήταν η ένταξη της Κύπρου στην ΕΕ. Κατά τα λοιπά, ούτε σωστή απορρόφηση Κοινοτικών πόρων είδαμε( τα τελευταία 7 χρόνια χάσαμε 25 δις!), την επιθετική Τουρκία δεν την μπλοκάραμε πουθενά ενώ τα προκλητικά Σκόπια τα… ενισχύσαμε με χρηματοδοτήσεις της ΕΕ(!) αφού οι Ελληνικές κυβερνήσεις συναίνεσαν στην χρηματοδότησή τους με 6 δις , ενώ άλλα 25 δις ζεστό Κοινοτικό χρήμα έχει πάρει η Τουρκία !
Η Ελλάδα ήρε (επί Ανδρέα Παπανδρέου) και το ΒΕΤΟ για την Τελωνειακή Ενωση της Τουρκίας με την ΕΕ( πραγματικό έγκλημα !) και έτσι τα τουρκικά προϊόντα εκτόπισαν τα Ελληνικά από τις αγορές της Ευρώπης ενώ παράλληλα η Τουρκία πνίγηκε στις ξένες άμεσες επενδύσεις( “FDI”).
Για όλα φταίνε όσοι κυβέρνησαν και όσοι τους ψήφιζαν με τα γνωστά κριτήρια( ρουσφέτια, διορισμοί κοκ)Όμως το κράτος έχει και κάποιους ανώτατους υπαλλήλους που τους καλοπληρώνει δηλ. τους πρέσβεις και λοιπούς διπλωμάτες που βρίσκονται σε Οργανα λήψεως των αποφάσεων.
Ολα αυτά σκεφτόμουν διαβάζοντας ένα βιβλίο που κυκλοφόρησε προσφάτως με συγγραφέα τον συνταξιούχο πρέσβυ Βασίλη Κασκαρέλη ο οποίος πήρε μερικές από τις καλύτερες θέσεις στις οποίες μπορεί να βρεθεί ένας διπλωμάτης , δηλαδή-μεταξύ άλλων- Μόνιμος Αντιπρόσωπος στο ΝΑΤΟ, Μόνιμος Αντιπρόσωπος στην ΕΕ , Πρέσβυς στις ΗΠΑ κοκ
Για τον Κασκαρέλη είχα – πριν τον γνωρίσω πριν 15 χρόνια – άριστη άποψη λόγω του πατέρα του, κορυφαίου μαιευτήρα Δ.Κασκαρέλη με τον οποίο συνεργάστηκε στο Μαιευτήριο « ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ» η μητέρα μου (επίσης μαιευτήρας-γυναικολόγος) και ο οποίος και την …ξεγέννησε φέρνοντας εμένα στον κόσμο ! Πάντα άκουγα πόσο ευγενής ήταν ο γιατρός Κασκαρέλης, δηλαδή ο πατέρας του πρέσβυ τον οποίο – πώς τα φέρνει η ζωή ! – γνώρισα στις Βρυξέλλες αργότερα .
Δεν θα πω πολλά για το βιβλίο του πρέσβυ Κασκαρέλη , από σεβασμό στον πατέρα του, και θα σημειώσω μόνο ότι μού έμεινε μια ελαφρώς στυφή γεύση διαβάζοντάς το. Όμως το θέμα δεν είναι το βιβλίο. Το σημαντικό είναι ότι οι Ελληνες πρέσβεις (με ελάχιστες εξαιρέσεις ) δεν τα έχουν καταφέρει : Από κοντά έζησα έναν πολύ μέτριο πρέσβυ, τον Ζαχαράκη , όταν εκείνος ήταν ευρωβουλευτής το 1999-2004.
Δεν είχα ακούσει καλά σχόλια για την δραστηριότητά του όταν ήταν πρέσβυς στην Κύπρο , ούτε και όταν του είχε ανατεθεί η υπόθεση της διαπραγμάτευσης για το όνομα των Σκοπίων , και τα παραπάνω ατυχώς τα επιβεβαίωσα όταν ορίστηκε ευρωβουλευτής :
Αναδείχθηκε σε έναν μέτριο ευρωβουλευτή χωρίς κάποια άξια λόγου δραστηριότητα, εν αντιθέσει με ευρωβουλευτές που ήταν προσωπικότητες (από το ίδιο κόμμα, τη ΝΔ) όπως ο Γιάννης Μαρίνος, η Ρόδη Κράτσα και ο Σταύρος Ξαρχάκος που προσέφεραν πολλά στην Ελλάδα και την Κύπρο, ήταν δραστήριοι και διακρίθηκαν . Τους έζησα όλους από κοντά ως ταπεινός υπάλληλος (και τις προσωπικότητες που ανέφερα, και άλλους ) , και μια έρευνα στο ΙΝΤΕΡΝΕΤ αποδεικνύει τι έκανε (και τι δεν έκανε) ο καθένας .
Και επειδή είδα να προβάλλεται από κάποιους το βιβλίο του Κασκαρέλη (το αγόρασα για να δω ,ιδίοις όμμασι , τι γράφει) ας κάνω ένα μικρό σχόλιο: Εχει σημασία να λες δημοσίως και δυνατά όσα αρνητικά διαπιστώνεις κατονομάζοντας εκείνη τη στιγμή τούς υπαίτιους και προλαμβάνοντας έτσι καταστροφές , και όχι να γράφεις βιβλία όταν όσοι έφταιγαν είναι πεσμένοι και πολιτικά ανυπόληπτοι….
Η μόνιμη στήλη του Κ. Αϊβαλιώτη κάθε Σάββατο στην εφημερίδα “PRESS TIME”
