Η συνθήκη του Μάαστριχτ που υπεγράφη τον Φλεβάρη του 1992 απο τα 12 τότε μέλη της ΕΟΚ, και η οποία κατόπιν ονομάστηκε «Συνθήκη για την Ευρωπαϊκή Ένωση» καθορίζοντας επακριβώς το χρονοδιάγραμμα μετάβασης στην ΟΝΕ καθώς και τα κριτήρια σύγκλισης των οικονομιών των συμμετεχόντων χωρών
Η Συνθήκη του Μάαστριχτ όρισε μια σειρά κριτηρίων τα οποία θα έπρεπε να πληρούν οι χώρες που επιθυμούν να συμμετάσχουν στο τρίτο στάδιο της ΟΝΕ τον Ιανουάριο του 1999. Τα κριτήρια αυτά αποσκοπούν στη δημιουργία ισχυρών οικονομιών, με υγιή δημοσιονομικά οικονομικά που θα διευκολύνουν την άσκηση ενιαίας νομισματικής πολιτικής και με αξιόπιστη και σταθερή οικονομική πολιτική.
Tα κριτήρια αυτά είναι τα ακόλουθα:
- Ο πληθωρισμός δεν πρέπει να είναι υψηλότερος απο 1,5 ποσοστιαίες μονάδες απο το μέσο πληθωρισμό των τριών χωρών με τη καλύτερη απόδοση.
- Τα μακροπρόθεσμα επιτόκια δεν πρέπει να υπερβαίνουν τις δυο ποσοστιαίες μονάδες απο το μέσο όρο των τριών χωρών με τη καλύτερη απόδοση.
- Ο λόγος του δημόσιου ελλείμματος προς το Α.Ε.Π. δεν πρέπει να υπερβαίνει το 3%
- Ο λόγος του δημόσιου χρέους προς το ΑΕΠ δεν πρέπει να ξεπερνά το 60%
- Το νόμισμα της υποψήφιας χώρας θα πρέπει να συμμετέχει στο Μηχανισμό Συναλλαγματικών Ισοτιμιών (Exchange Rate Mechanism)του Ευρωπαικού Νομισματικού Συστήματος και να μην έχει υποτιμηθεί έναντι άλλου κοινοτικού νομίσματος κατά τη διάρκεια της τελευταίας διετίας.
- Οι κεντρικές τράπεζες θα είναι ανεξάρτητες από τις κυβερνήσεις.
Τα κριτήρια του Μάαστριχτ αποσκοπούσαν στη δημιουργία τέτοιων δημοσιονομικών συνθηκών ώστε να διευκολυνθεί η ενιαία άσκηση νομισματικής πολιτικής απο την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα. Για να γίνει αυτό θα πρέπει να επιτευχθεί οικονομική σταθερότητα σε όλα τα κράτη μέλη της Ε.Ε. Οι εμπνευστές των κριτηρίων πιστεύουν ότι η διατήρηση του δημοσιονομικού ελλείμματος σε χαμηλά επίπεδα θα δημιουργήσει συνθήκες σταθερότητας και θα αποφευχθεί το φαινόμενο της διαφοροποίησης του επιπέδου των επιτοκίων από χώρα σε χώρα ενώ ταυτόχρονα ο χαμηλός πληθωρισμός θα δημιουργεί τις κατάλληλες συνθήκες για την ομαλοποίηση των συναλλαγματικών συναλλαγών μεταξύ των κρατών-μελών.
Εκείνο όμως που έχει πολύ μεγάλο ενδιαφέρον σχετικά με το ύψος του δημοσίου χρέους και ποιες χώρες παραβιάζουν την εν λόγω συνθήκη το κάτωθι γράφημα της eurostat είναι αποκαλυπτικό για το ύψος των χωρών που έχουν δημόσιο χρέος άνω του 60% του ΑΕΠ.
Ητοι σημαίνει λοιπόν πως από τις 28 χώρες μέλη της ΕΕ οι 18 παραβιάζουν την εν λόγω συνθήκη όπου αυτό σημαίνει σύμφωνα και με αυτά που εφαρμόζουν στην Ελλάδα θα έπρεπε να κινδυνεύουν να βγουν από το Ευρώ..
Εν τέλει ποιος και γιατί δεν εφαρμόζει την συνθήκη του Μάαστριχτ;; ποιος και γιατί αποφασίζει για την εφαρμογή της κατά το δοκούν και κατά τα συμφέροντα κάποιων στην Ευρωπαϊκή ένωση;;;
Που ήταν και είναι σήμερα τα ευρωπαϊκά θεσμικά όργανα στο να επιβάλλουν αυτές τις πολιτικές…
Μήπως κάποια στιγμή σε αυτή την χώρα θα πρέπει να να αποδοθούν ευθύνες και σε επίπεδο ευρωπαϊκών οργάνων;;;
πηγή;;;
http://ec.europa.eu/eurostat/tgm/graph.do?tab=graph&plugin=1&pcode=tsdde410&language=en&toolbox=data
