Ο Δ. Αντωνίου, ο οποίος έμεινε καθηλωμένος σε αναπηρικό αμαξίδιο, έκανε μεταπτυχιακό για τη μάστιγα των τροχαίων ατυχήματων
Από τον
Θάνο Χερχελετζή
H ρθε αντιμέτωπος κατάματα με τον θάνατο πριν από 11 χρόνια, όταν σε ηλικία 16 χρονών παρασύρθηκε από αυτοκίνητο. Πάλεψε σκληρά και κατάφερε να τον νικήσει, με τίμημα, όμως, να καθηλωθεί σε αναπηρικό αμαξίδιο.
Ο Δημήτρης Αντωνίου κατόρθωσε να μετατρέψει το τραγικό γεγονός που βίωσε σε ελπίδα και δίψα για ζωή, μια δίψα που χαίρεται να μοιράζεται με συνανθρώπους του! Μιλά στην «κυριακάτικη δημοκρατία» για την περιπέτεια που άλλαξε τη ζωή του, με αφορμή την παρουσίαση μεταπτυχιακής έρευνας που έκανε για τη μάστιγα των τροχαίων ατυχημάτων.
Το μοιραίο βράδυ
Ηταν βράδυ της 14ης Οκτωβρίου του 2006, όταν ο Δημήτρης μαζί με ακόμη δύο συμμαθητές του βρισκόταν έξω από το 7ο Λύκειο Καλαμαριάς, που τελούσε υπό κατάληψη. Ξαφνικά ακούστηκε μια βουή και αμέσως μετά ένας εκκωφαντικός θόρυβος, τον οποίο ακολούθησαν σπαρακτικές φωνές παιδιών που καλούσαν σε βοήθεια. Ο οδηγός ενός αυτοκινήτου κινούνταν με υπερβολική ταχύτητα επί της οδού Αδριανουπόλεως. Εχασε τον έλεγχο του οχήματος και παρέσυρε τους τρεις μαθητές. Τα δύο παιδιά τραυματίστηκαν ελαφρά. Ο Δημήτρης, όμως, υπέστη κάταγμα στον αυχένα και ολική ρήξη νωτιαίου μυελού.
Σοβαρά τραυματισμένος, μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο, όπου οι γιατροί αναγκάστηκαν να του ακρωτηριάσουν το δεξί χέρι. Νοσηλεύτηκε για μεγάλο χρονικό διάστημα σε μονάδα εντατικής θεραπείας και, παρά τις δυσκολίες, αποδείχθηκε δυνατός και κέρδισε τη μάχη για να κρατηθεί στη ζωή. «C’est la vie» («έτσι είναι η ζωή») είπε ένας γιατρός στους γονείς του Δημήτρη, όταν τους ανακοίνωσε ότι το παιδί τους θα είναι καθηλωμένο σε αναπηρικό αμαξίδιο.
«Ετσι είναι η ζωή, αλλά εμείς επιλέγουμε πώς θα τη ζήσουμε» λέει χαμογελώντας στην «κυριακάτικη δημοκρατία» ο Δημήτρης Αντωνίου 11 χρόνια μετά το τροχαίο ατύχημα που του άλλαξε ριζικά τη ζωή.
«Εμείς δίνουμε στη ζωή τα χρώματα που θέλουμε! Ορισμένες φορές συμβαίνουν κάποια δυσάρεστα πράγματα, τα οποία δεν μπορούμε να αλλάξουμε. Το θέμα είναι πώς θα πορευτούμε με αυτά τα πράγματα στο μέλλον, αποκτώντας διάθεση, κουράγιο και δύναμη για να μπορέσουμε να ορίσουμε εμείς τη ζωή μας όπως τη θέλουμε» τονίζει ο Δημήτρης.
Τα δύο πρώτα χρόνια μετά το ατύχημα, αν και αντιμετώπισε πολλές δυσκολίες, κατάφερε να προσαρμοστεί στη νέα ζωή. «Εβαλα στόχο να σπουδάσω Φυσική στο ΑΠΘ και τα κατάφερα. Πήρα το πτυχίο σε τέσσερα χρόνια. Ηταν το μεγαλύτερο κατόρθωμα στη ζωή μου» τονίζει, εξηγώντας πως μελετούσε με επιμέλεια χωρίς να στερείται άλλες χαρές της ζωής, όπως βόλτες με φίλους, τη μουσική ή τη λογοτεχνία. «Οταν πήρα το πτυχίο, ήμουν βαθιά επηρεασμένος από τις δυσκολίες που περνά η Ελλάδα λόγω της κρίσης. Θέλησα τότε να συνεισφέρω κι εγώ με όσα μέσα έχω για να μπορέσουμε να βγούμε από την κρίση. Αποφάσισα να κάνω το μεταπτυχιακό μου στην Οικονομική Επιστήμη στο Πανεπιστήμιο Μακεδονίας» σημειώνει.
Ο Δημήτρης δεν σταμάτησε εκεί. Μαζί με φίλους του και ανθρώπους που εντυπωσιάστηκαν από τη δύναμη της ψυχής του δημιούργησε την ομάδα «C’est la vie». «Κάνουμε γκράφιτι σε σχολεία και σε άλλους χώρους, για να μεταδώσουμε κοινωνικά μηνύματα, ενώ υλοποιούμε και κοινωνικές δράσεις με στόχο την ευαισθητοποίηση των πολιτών στο θέμα των τροχαίων. Μεταξύ άλλων επισκεπτόμαστε σχολεία και μιλάμε στους μαθητές για θέματα κυκλοφοριακής αγωγής» εξηγεί ο Δημήτρης.
Ενα βιβλίο γεμάτο με απαντήσεις
Η αγάπη του για τη λογοτεχνία τον ώθησε να γράψει και ένα βιβλίο, το «Ετσι είναι η ζωή», που κυκλοφόρησε πριν από δύο χρόνια. Οπως αναφέρει στην προσωπική του ιστοσελίδα, «το βιβλίο στόχο έχει να απαντήσει στο ερώτημα “Πώς είναι η ζωή;” και αυτό το προσπαθεί μέσα από 10 διηγήματα γεμάτα έντονες συγκινήσεις, χιούμορ και προβληματισμούς που ευελπιστούν να δώσουν στον αναγνώστη την ευκαιρία να δει τον κόσμο και τη ζωή μέσα από μια διαφορετική ματιά ή, καλύτερα, μέσα από πολλές διαφορετικές ματιές». Αποκαλύπτει μάλιστα στην «κυριακάτικη δημοκρατία» ότι ετοιμάζει να κυκλοφορήσει και ένα δεύτερο βιβλίο.
«Ο Δημήτρης είναι εφαλτήριο για πολλούς ανθρώπους, είναι η δύναμη που δίνει ώθηση για να κινητοποιηθούν και να αλλάξουν όσα κάνουν άσχημα τη ζωή μας» σημειώνει ο παιδικός του φίλος Γιάννης Κεσίδης, που συμμετέχει στην ομάδα «C’est la vie».
Τεράστιο το κόστος για τα θύματα αλλά και για την οικονομία της Ελλάδας!
Η ερευνητική εργασία – μελέτη – ανάλυση του μεταπτυχιακού φοιτητή του Πανεπιστημίου Μακεδονίας Δημήτρη Αντωνίου για τη μάστιγα των τροχαίων ατυχημάτων στην Ελλάδα, και ειδικότερα στη Θεσσαλονίκη, παρουσιάστηκε πρόσφατα στο Αμφιθέατρο Τελετών του ιδρύματος.
«Από την έρευνα που έκανα προκύπτει πως τα τροχαία ατυχήματα είναι άμεσα συνδεδεμένα με την οικονομία της χώρας. Τα κόστη των τροχαίων ατυχημάτων είναι τεράστια γιατί πέρα από το κοινωνικό κόστος για το ίδιο το άτομο-θύμα τροχαίου, υπάρχουν και τεράστιες δαπάνες για την υγειονομική περίθαλψή του, αλλά και για την απώλεια εισοδήματος» εξηγεί στην «κυριακάτικη δημοκρατία» ο Δημήτρης.
Η εργασία του αποτελείται από επτά κεφάλαια. Σε αυτά εξετάζεται το πρόβλημα των τροχαίων, τόσο σε διεθνές επίπεδο όσο και στην Ελλάδα. Παρουσιάζεται ακόμη το ζήτημα της οδικής ασφάλειας και γίνονται προτάσεις για τη βελτίωσή της.
Ενα ολόκληρο κεφάλαιο αφορά τις επιπτώσεις των τροχαίων, όπως σωματικές, ψυχικές και οικονομικές.
Μέσα από την εργασία παρέχεται για πρώτη φορά σαφής εικόνα για τα τροχαία ατυχήματα στον Δήμο Θεσσαλονίκης για τα χρόνια της κρίσης, δηλαδή από το 2010 έως το 2015, ενώ καταγράφει αναλυτικά πόσα ατυχήματα συνέβησαν, σε ποια σημεία συχνότερα και για ποιους λόγους.
Η έρευνα κλείνει με συμπεράσματα, από τα οποία προκύπτει ότι η υπ’ αριθμόν ένα αιτία θανατηφόρων και σοβαρών τροχαίων ατυχημάτων στη Θεσσαλονίκη είναι η ανεξέλεγκτη διάσχιση του οδοστρώματος από πεζούς. Ακόμη ένα συμπέρασμα είναι η τεράστια συμμετοχή μοτοσικλετών στα τροχαία ατυχήματα και το υψηλό ποσοστό τροχαίων που γίνονται μετά τα μεσάνυχτα και συνδέονται με τη νυχτερινή διασκέδαση.
«Υποβάλλω προτάσεις για να περιοριστούν τα τροχαία. Θα προσπαθήσω η έρευνα να περάσει στην πράξη ώστε έπειτα από μερικά χρόνια να είμαι στην ευχάριστη θέση να διαπιστώσω μείωση των τροχαίων και να πω με ανακούφιση ότι συνέβαλα κι εγώ στο να σωθεί η ζωή ενός ανθρώπου» καταλήγει ο Δημήτρης Αντωνίου.
