Προς αντι-Οικουμενιστές αθετούντας την Ιερά Παράδοση! –Όταν παρουσιάζεις την Αλήθεια και την παραβαίνεις, τότε η παράβασή σου φαντάζει μεγαλύτερη!

Εφημέριος του Ι.Ν. Αγίου Σπυρίδωνος Τριανδρίας Θεσσαλονίκης

Άρθρα για το “Ιστολόγιο Κατάνυξις” 2017

Μετά την λεγομένη “Αγία και Μεγάλη Σύνοδο” του Κολυμπαρίου της Κρήτης, φαίνεται πως οι Οικουμενιστές επίσκοποι και πατριάρχες, δεν έχουν κανένα δισταγμό να συμμετέχουν σε συγκριτιστικές τελετές. Μετατρέπουν τις λειτουργικές συνάξεις της Εκκλησίας μας σε χωνευτήρι οικουμενιστικών δρώμενων, ρισκάροντας τον εξοβελισμό της Χάριτος του παναγίου Πνεύματος.

Στηριζόμενοι στις αποφάσεις της ψευδοσυνόδου, αυτομάτως, πλην των άλλων, οδηγούνται στην εφαρμογή των αποφάσεων όλων των προηγούμενων διαχριστιανικών συνόδων που επικυρώθηκαν στην Κρήτη. Αυτός άλλωστε ήταν ο κυριότερος σκοπός αυτής της Συνόδου. Να εισαγάγει συνοδικά τη νέα αιρετική εκκλησιολογία στην Ορθόδοξη Εκκλησία επικυρώνοντας όλες τις αποφάσεις των προηγούμενων Θεολογικών Διαλόγων. Δυστυχώς το γεγονός αυτό διαφεύγει από την σκέψη όσων ελαφρά τη καρδία θεωρούν πως δεν έγινε τίποτα σοβαρό στην Κρήτη και πως όλα κύλισαν ομαλά.[1]

Η μεγαλύτερη αίρεση όλων είναι ο Οικουμενισμός, που κατά τον μεγάλο άγιο της Σερβικής Εκκλησίας, όσιο Ιουστίνο Πόποβιτς, είναι “παναίρεση”. Αυτήν είναι η αιτία της κατηφόρας την οποία ακολουθεί η Ορθοδοξία με την άλογη και αλλοπρόσαλλη πολιτική των διοικούντων αυτής. Είναι βέβαιον ότι εισερχόμεθα σε ατραπούς επικίνδυνους, με τους εντεταλμένους ταγούς της Εκκλησίας για την καθοδήγηση του ποιμνίου, να βρίσκονται στρατολογημένοι σε αποστολή παραπλάνησης του και απώλειας. Δε φοβούνται
Το Θεό γιατί δεν Τον γνωρίζουν. Είναι τόσο βαθιά η προδοσία τους προς την Πίστη, που η εικόνα του “Εσφαγμένου Αρνίου[2] καταντά στα μάτια τους μια μυθοπλαστική θεώρηση της Αγάπης την οποία δύνανται να την τροποποιούν κατά το δοκούν! Αυτό το καλούν “λειτουργική αναγέννηση” και κρατούν πολύ καλά κρυμμένο από τον λαό το μυστικό της πλήρης αποξένωσής τους από την Χάρη Του Χριστού. Κρυμμένο στο μαύρο ράσο τους που υποκριτικά ενδύονται, θολώνουν τη σκέψη του λαού που τρέμοντας το αμάρτημα της ιεροκατηγορίας, δεν τολμά να κρίνει τους επισκόπους του. Άλλωστε αυτό αποτελεί την κυριότερη επιτυχία του διαβόλου, να επιτρέψει τους ποιμένες να εργάζονται εναντίον του ποιμνίου χωρίς εμπόδια…

Φρόντισαν εδώ και καιρό οι ποιμένες σε συνεργασία με αυτόν να αφήσουν ακατήχητο το λαό στα νάματα της Ορθοδοξίας και να του εμφυσήσουν την απεριόριστη εμπιστοσύνη προς αυτούς που παριστάνουν τους φορείς του αγιοπατερικού Πνεύματος.

Δυστυχώς για τους ίδιους, ένα πράγμα έχει απομείνει ακόμα στο λαό. Ο λαός που είναι ταγμένος να προασπίσει την Πίστη των Πατέρων μας, που είναι ο φρουρός και φύλαξ των δογμάτων, αυτός θα τσακίσει το κεφάλι της έχιδνας και θα εκδιώξει από τη Εκκλησία τους θεομάχους και θεομπαίχτες ρασοφόρους που δεν σέβονται το πατροπαράδοτον σέβας[3].

[σ.σ.: Παραπλανητικὰ ὑπεραισιόδοξος εἶσαι πάτερ Νικόλαε, τὴ στιγμὴ ποὺ ἐσὺ ὁ ἴδιος δὲν τολμᾶς νὰ ἐφαρμόσεις ὀρθόδοξα τὴν διακοπὴμνημοσύνου, καὶ ἀντὶ αὐτοῦ ἔκαμες ἁπλῶς ” διακοπὴ Θ. Λειτουργίας“! Τὸ δὲ ποίμνιό σου χειραγωγεῖς καὶ κατευθύνεις νὰ παίρνει εὐλογία ἀπὸ τοὺς αἱρετικούς, τῶν ὁποίων τὴν αἵρεση ἀποδεικνύεις …”πολυμερῶς καὶ πολυτρόπως”! Καὶ νὰ σκεφθεῖ κανείς, ὅτι ὁ ἱερὸς Βρυέννιος στὸν ὁποῖον παραπέμπεις, συμβούλευε τοὺς πιστούς, οὔτε χειραψία νὰ μὴ κάνουν μὲ τοὺς φιλοπαπικούς, καὶ ὄχι -ὅπως ἐσὺ διδάσκεις- νὰ κοινωνοῦν ἀπ’ αὐτούς!]. Θα το πετύχει αυτό διότι διατηρεί μέσα του ζωντανά τα γονίδια της Πίστεως. Με αυτά θα καταστρέψει τις κακοδοξίες των αιρετικών “ως σκεύη κεραμέως”[4].

Για τον λόγο αυτόν, ο λαός Του Θεού, έχει σοβαρότατη ευθύνη να προφυλάξει τον εαυτό του από τις σειρήνες της Πανθρησκείας και του Συγκριτισμού. Δεν πρέπει να αρέσκεται μόνο στο να αισθάνεται Ορθόδοξος και να υπερηφανεύεται για αυτό αλλά να βιώνει και να αγωνίζεται για την Πίστη. Άλλωστε αυτός είναι το “πλήρωμα της Εκκλησίας”[5]. Θα πρέπει να γίνει ξεκάθαρο ότι ως τέτοιο θα αναγνωρίζει τον Ιησού ως τον μόνο Θεάνθρωπο, Σωτήρα και Λυτρωτή. Ως λογικό ποίμνιο θα αναγνωρίζει τη φωνή του Ποιμένος και θα ακολουθεί μόνον αυτόν. Δεν αρμόζει στους Ορθοδόξους να ακολουθούν φωνές αλλότριες, που αντιστρέφουν το νόημα του Ευαγγελίου.

[σ.σ.: Ὁ Ποιμὴν ὁ Καλός, λοιπόν, πάτερ, διὰ τοῦ ἠγαπημένου μαθητοῦ Του, εἶπε: “Στοὺς αἱρετικούς, οὔτε “χαίρεται“ δὲν θὰ λέτε. Ὄχι νὰ πηγαίνετε νὰ κοινωνᾶτε σ’ αὐτούς, ἐφευρίσκοντας λόγους Οἰκονομίας!].

 Δεν είναι δυνατόν η ορθόδοξη μάνα αντί να διδάσκει στα παιδιά της πώς να προσεύχονται στον Τριαδικό Θεό, να τους μαθαίνει Γιόγκα! Αντί Χριστό, Βούδα! Αντί Χριστό, Αλλάχ και Μωάμεθ! Αντί Χριστό, Ειδωλολατρία! Επιβάλλεται να προφυλάξουμε τους εαυτούς μας αγιαζόμενοι από τα Μυστήρια της Εκκλησίας, από την εξομολόγηση και τη θεία Κοινωνία, από την προσευχή και τη μελέτη της αγίας Γραφής και των αγίων Πατέρων μας. Και ταυτόχρονα να αντισταθούμε σε όσους κηρύττουν την αίρεση.

Δε θα εκκλησιάζεται ο λαός του Θεού σε φανερούς οικουμενιστές ιερείς και δεσποτάδες. Δε θα επιλέγει να έχει πνευματικούς εκείνους που αναγνωρίζουν ιεροσύνη και Χάρη στους Παπικούς στους Μονοφυσίτες, στους Προτεστάντες. Σε όσους δέχονται πως και οι άλλες θρησκείες σώζουν τον άνθρωπο. Να αποκλείουν αυτούς τους ρασοφόρους από την κοινωνία μαζί τους. Να εκκλησιάζονται και να διατηρούν κοινωνία πνευματική με τους πιο παραδοσιακούς των ιερέων, με αυτούς που προέβησαν στη διακοπή του μνημοσύνου των αιρετικών επισκόπων τους, των ψευδοεπισκόπων, με όσους αγωνίζονται εναντίον του θηρίου της παναιρέσεως.

[σ.σ.: Ποιά Ἁγία Γραφή, ποιός Ἅγιος τὸ συνιστᾶ αὐτό, π. Νικόλαε; Γιατίἀλλάζεις πάτερ τὴν Πατερικὴ διδασκαλία; Δὲν διάβασες, δὲν ἄκουσες τί λέγει ὁλόκληρη Οἰκουμενικὴ Σύνοδος: “Πᾶσι τοῖς αἱρετικοῖς ἀνάθεμα”! Καὶ σὺ τοὺς στέλνεις νὰ κοινωνήσουν ἐκεῖ; Ἀκόμα καὶ οἱ δικοί σας, τῆς Γατζέας, ἔγραφαν πρὶν λίγους μῆνες ὅπως μᾶς θύμισε σχολιαστὴς στὴν ἱστοσελίδα σας: «Μετά από όλα αυτά αναμένεται με τεράστιο ενδιαφέρον η προσεχής σύγκληση της Ιεραρχίας του μηνός Οκτωβρίου (2016), ώστε να πληροφορηθούμε όλοι, πώς θα αντιμετωπισθεί από τους Αρχιερείς η ανατροπή της αποφάσεώς τους. Τι θα πράξουν οι υπόλοιποι Αρχιερείς;Θα ΣΥΝΕΧΙΣΟΥΝ να γίνονται ΣΥΝΥΠΕΥΘΥΝΟΙ και ΣΥΝΕΝΟΧΟΙ στα ΕΓΚΛΗΜΑΤΑ που συντελούνται κατά της αμωμήτου πίστεώς μας;»(Αρχιμ. Αθανασίου Αναστασίου). Καὶ οἱ Ἀρχιερεῖς συνεχίζουν νὰ “ἐγκληματοῦν”! Καὶ σ’ αὐτοὺς τοὺς “συνενόχους στὰ ἐγκλήματα κατάτης αμωμήτου πίστεώς μας” συνεχίζετε πάτερ, νὰ στέλνετε τοὺς πιστοὺς νὰ κοινωνήσουν καὶ νὰ εὐλογηθοῦν! Καὶ μὲ αὐτοὺς κοινωνεῖτε κι ἐσεῖς!!! Ὁπότε ποιά διακοπή, τάχα, κάνατε;].

Αν ως τώρα κατόρθωσαν οι ταγοί της Εκκλησίας να χαράξουν ένα δρόμο διαφορετικό από εκείνον του Χριστού, αν μπόρεσαν να διοικήσουν περίπου έναν αιώνα την Εκκλησία οδηγώντας την στην αίρεση, έχει ευθύνη και ο λαός. Ποιούς εμπιστεύτηκε; Άλλοτε με την αδιαφορία, άλλοτε με το ψευτοδίλημμα της ιεροκατάκρισης, άλλοτε με την αποστασιοποίηση από την θρησκεία, άλλοτε παρασυρόμενοι από κηρύγματα αθεϊστικά πολιτικών φορέων, απωλέσαμε την ευκαιρία να αντισταθούμε τότε που έθεταν τα θεμέλια της αλλοίωσης της Πίστης μας. Θα δώσουμε λόγο στο Θεό για ποιον Χριστό θα μεταλαμπαδεύσουμε στα παιδιά μας! Τον Χριστό της Ορθοδοξίας ή τον αντίχριστο του Οικουμενισμού και της Μασονίας;

Είναι χρέος μας να επανευαγγελίσουμε τους εαυτούς μας. Μόνο που τώρα πρέπει να προσέξουμε. Ποιο θερμά να ζητήσουμε την Πίστη, με διάκριση να επιλέγουμε τους πνευματικούς μας πατέρες, να απορρίψουμε την χλιαρότητα, τους ψευτοευσεβισμούς και τις αναιμικές προσεγγίσεις στα θέματα της Εκκλησίας. Μόνο έτσι θα έχουμε τη δυνατότητα να προστατεύσουμε αυτήν από τη βλασφημία και την προδοσία των ιθυνόντων.

[1] Η εκκλησιαστικότητα των Παπικών έχει ήδη αναγνωρισθή στο επαίσχυντο και προδοτικό κείμενο του Balamand του Λιβάνου (1993), στον Διάλογο με τους Ρωμαιοκαθολικούς, των δε Προτεσταντών και Μονοφυσιτών στις Γενικές Συνελεύσεις του λεγομένου «Παγκοσμίου Συμβουλίου Εκκλησιών» στο Πόρτο Αλέγκρε της Βραζιλίας, (2006) και στο Πουσάν της Ν. Κορέας (2013). Η αποφυγή από την «Σύνοδο» της Κρήτης να κρίνει τα κείμενα των Θεολογικών Διαλόγων και την συμμετοχή μας στο «Παγκόσμιο Συμβούλιο Εκκλησιών», ενώ αντίθετα επαινεί και τα δύο, σημαίνει ότι ουσιαστικά εγκρίνει ότι οι Παπικοί έχουν Χάρη, Μυστήρια Ιερωσύνη, Αποστολική Διαδοχή (Balamand), και ότι εμείς χωρισμένοι από τους Μονοφυσίτες, τους Παπικούς και τους Προτεστάντες δεν μπορούμε να είμαστε η Μία, Αγία, Καθολική και Αποστολική Εκκλησία (Πόρτο Αλέγκρε, Πουσάν). ΑΝΟΙΚΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ-ΟΜΟΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΗ «ΣΥΝΟΔΟ» ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ, ΣΥΝΑΞΙΣ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΚΛΗΡΙΚΩΝ ΚΑΙ ΜΟΝΑΧΩΝhttps://katanixis.blogspot.gr/2016/09/blog-post_159.html
[2] Αποκάλ. 13, 8
[3] “Ουκ αρνησόμεθα σε, φίλη Ορθοδοξία, ου ψευδόμεθά σου το πατροπαράδοτον σέβας, εν σοι εγεννήθημεν και σοι ζώμεν και εν σοι κοιμηθησόμεθα, ει δε καλέσει καιρός και μυριάκις υπέρ σου τεθνηξόμεθα”. (Ιωσήφ Βρυέννιος)
[4] Ψαλμ. 2, 9
[5] “Κύριε, ο Θεός ημών, σώσον τον λαόν σου και ευλόγησον την κληρονομίαν σου, το πλήρωμα της εκκλησίας σου φύλαξον…” (ΕΥΧΗ ΤΟΥ Β΄ ΑΝΤΙΦΩΝΟΥ ΤΗΣ ΘΕΙΑΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΣ)