Τις τελευταiες μέρες και ενώ η δεύτερη αξιολόγηση της ελληνικής οικονομίας βρίσκεται σε εξέλιξη, το θέμα που βρίσκεται στην επιφάνεια της τρέχουσας πολιτικοοικονομικής επικαιρότητας, είναι αν το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (ΔΝΤ) μείνει ή φύγει από το πρόγραμμα και το κουαρτέτο ξαναγίνει τρόικα. Στελέχη της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, με τη συνδρομή των εγχώριων ραδιοτηλεοπτικών και διαδικτυακών μέσων πλύσης εγκεφάλου, αφιερώνουν συζητήσεις επί συζητήσεων, αν και πότε ο μπαμπούλας που ακούει στο όνομα ΔΝΤ, ακούσια ή εκούσια αποχωρήσει από το χρηματοδοτικό πρόγραμμα διάσωσης της Ελλάδας. Στη σαλάτα με το κουτόχορτο, οι ντόπιοι προπαγανδιστές ρίχνουν και ρινίσματα Σόιμπλε και το παραμύθιασμα του ελληνικού λαού πάει σύννεφο. Σύμφωνα με τα διαθέσιμα στοιχεία, η Ελλάδα εκτιμάται ότι οφείλει σήμερα στο ΔΝΤ περίπου 35 δις ευρώ (€).
Ας υποτεθεί ότι αύριο το μισητό ΔΝΤ έφευγε από το ελληνικό πρόγραμμα. Το εύλογο ερώτημα σε αυτούς που παράγουν και μας σερβίρουν το κουτόχορτο είναι: Εσείς οι κυβερνώντες, οι πρώην και οι νυν, δηλαδή ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝΕΛ, θα μπορούσατε να διαβεβαιώσετε τους χαρατσωμένους και φτωχοποιημένους πολίτες, ότι, η Ελλάδα θα κατάφερνε με τις δικές της οικονομικές δυνάμεις, να αποπλήρωνε στο ΔΝΤ με τους νόμιμους τόκους το ποσό των 35 δις €; Επεκτείνοντας το σενάριο της διάσωσης, ας πάμε ένα βήμα παραπέρα, υποθέτοντας ότι μια οικουμενική κυβέρνηση με κάποιον Παπαδήμο πρωθυπουργό, απαιτούσε την απομάκρυνση και των τεσσάρων μελών του κουαρτέτου, δηλαδή ΔΝΤ, Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ), Ευρωπαϊκή Επιτροπή και Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας (ΤΧΣ). Ουσιαστικά, το κουαρτέτο εκπροσωπεί τους ξένους πιστωτές. Με κριτήριο τα διαθέσιμα στοιχεία, το ελληνικό κράτος οφείλει στους ξένους πιστωτές 285 δις € και οι εγχώριες ελληνικές τράπεζες 215 δις €, δίνοντας έτσι το συνολικό ποσό εξωτερικού χρέους ύψους 500 δις €.
Από πού η Ελλάδα θα έβρισκε χρηματικούς πόρους και μάλιστα σε σκληρό συνάλλαγμα, ώστε να ανταποκρινόταν στην εξυπηρέτηση του τερατώδους εξωτερικού χρέους των 500 δις €; Ας κάνουμε ένα άλμα παραπέρα, υποθέτοντας ότι ξυπνάμε αύριο το πρωί και αντί για ευρώ κυκλοφορούσαν στην ελληνική οικονομία δραχμές. Θα μπορούσαν οι διακινητές σανού, να εξηγήσουν στους πολίτες με ποιο απόθεμα συναλλαγματοφόρων πόρων, η Ελλάδα θα εξυπηρετούσε το εξωτερικό χρέος των 500 δις €;
Αν υποτεθεί ότι η μέση φυσική διάρκεια αποπληρωμής των 500 δις € ήταν 15 χρόνια και με την φανταστική υπόθεση ότι ο κρατικός προϋπολογισμός ήταν ισοσκελισμένος, από ποιες πηγές οι κυβερνήσεις και οι τράπεζες, θα έβρισκαν κάθε χρόνο σκληρό συνάλλαγμα ισοδύναμο με 50 δις € (ή $), για την συνεπή καταβολή των τοκοχρεολυσίων στους ξένους πιστωτές; Με επικοινωνιακά πυροτεχνήματα και συνειδητά ψεύδη, δεν επιλύονται τα πολύπλοκα οικονομικά-δημοσιονομικά προβλήματα της χώρας. Τα πολλά ψέματα των μνημονιακών κομμάτων εξουσίας δημιούργησαν φαινόμενα τύπου Σώρρα.
Ο Αρτέμης Σώρρας σε παχιά λόγια ξεπέρασε όλους τους εγχώριους ψεύτες πολιτικούς. Πουλάει τόνους κουτόχορτο, τσάμπα και καλοφάγοτο. Ο κύριος Σώρρας, πρόεδρος της Ελλήνων Συνέλευσις, ανέβηκε στην κορυφή του Ολύμπου και σαν ημίθεος είπε στον ελληνικό λαό, ότι, θα πάρει πάνω του όλα τα χρέη της χώρας. Ο Πρόεδρος της Ελλήνων Συνέλευσις, παροτρύνει το ελληνικό δημόσιο, τα νοικοκυριά και τις επιχειρήσεις, να μην πληρώνουν φράγκο τσακιστό σε ξένους και εγχώριους πιστωτές, στις εφορίες, τα ασφαλιστικά ταμεία (ΙΚΑ, κ.ά.) και στις τράπεζες. Όλων τα χρέη τα παίρνει πάνω του, καθότι ο Πρόεδρος ισχυρίζεται ότι κατέχει και εκπροσωπεί περιουσιακά στοιχεία σε ομόλογα, διαμάντια, χρυσό, κ.λπ., συνολικής αξίας άνω των 100 τρις δολαρίων.
Σε πρόσφατη συνέντευξή του, ο κύριος Σώρρας υποστήριξε ότι τα εγγεγραμμένα μέλη του κόμματος Ελλήνων Συνέλευσις, ανέρχονται σε πολλές χιλιάδες και κρυφές κυλιόμενες δημοσκοπήσεις δίνουν στο κόμμα του ποσοστά γύρω στο 35%. Με τόσο σανό, που μετά το 2010 το εγχώριο κομματικό κατεστημένο εξουσίας έχει ταΐσει τον ελληνικό λαό, γιατί οι κουτόφραγκοι πολίτες να πιστέψουν τους ψευτάκους μνημονιακούς κυβερνώντες και όχι τον Σώρρα, που άλλωστε κατέχει και το χρυσό δακτυλίδι του Μεγάλου Αλεξάνδρου;
Του Γ. Βάμβουκα
