Του Andrew Hamilton (Counter-Currents) / ΚΟ
Τον Μάιο του 2013, η General Mills, η πολυεθνική εταιρία τροφίμων, που εδρεύει στη Μινεάπολη των ΗΠΑ, πρόβαλε μια τηλεοπτική διαφήμιση για τα δημητριακά της Cheerios, στην οποία προωθούσε την φυλετική επιμιξία (συνήθως αυτές οι διαφημίσεις απεικονίζουν μια λευκή γυναίκα και έναν μαύρο άνδρα*).
Είναι ασαφές πως συνδυάζεται η πώληση δημητριακών με την καταστροφή της λευκής φυλής, αλλά η διαφημιστική βιομηχανία, όπως και τα μέσα ψυχαγωγίας που αυτή υπηρετεί, έχει αυτή την υψηλή προτεραιότητα στην ατζέντα της.
Φυσικά, προπαγάνδα της φυλετικής ανάμιξης είναι πανταχού παρούσα σε ταινίες, διαφημιστικές εκστρατείες, τηλεόραση ακόμα και στην πορνογραφία. Μέσα από την επανάληψη ξανά και ξανά «προτύπων» που διοχετεύονται από τον μαζικό θάλαμο ηχώ των μέσων ενημέρωσης, αυτά εμφυτεύονται εύκολα ως «αληθινά» στα μυαλά όλων.
Στην διαδικασία μετάλλαξης της δυτικής κοινωνίας, πολιτικά κόμματα, μεγάλες επιχειρήσεις και διαφημιστικές εταιρείες, γνωρίζουν ότι δεν θα υπάρξει καμιά ουσιαστική αντίδραση στην ατζέντα τους αυτή από μια κοινωνία που κοιμάται ή είναι αλυσοδεμένη με δεσμά προπαγάνδας και ενοχών. Και όταν εμφανιστεί κάποιο ίχνος αντίδρασης ή έστω ενόχλησης, σαν έτοιμοι από καιρό, οι ιεροεξεταστές της πολιτικής ορθότητας ξιφουλκούν εναντίον του «αντιδραστικού» μιλώντας για «μίσος». Ποιοι; Εκείνοι που συστηματικά τροφοδοτούν το μίσος. Μήπως αυτό επιδιώκουν τελικά; Με τις απανωτές προκλήσεις τους να προκαλέσουν μία αντίδραση και να χτίσουν μετά επάνω σε αυτήν νέες επιθέσεις και νέες καμπάνιες κατά του «ρατσισμού»;
Η διαφήμιση “Just Checking” όπως αποκαλείται, δείχνει ένα μικρό mulatto (μιγάδα) κορίτσι να ρωτάει τη λευκή μητέρα του εάν τα Cheerios είναι υγιή για την καρδιά. Όταν η μητέρα αποκρίνεται ότι είναι, το παιδί με αφέλεια (τι “χαριτωμένο”) αδειάζει το περιεχόμενο του κιβωτίου των δημητριακών πάνω στο στήθος του μαύρου πατέρα του.
Αμέσως οι ιερείς και οι ραβίνοι των ελεγχόμενων μέσων εξεμάνησαν, υποστηρίζοντας ότι η διαφήμιση προκάλεσε ευρύτατο “μίσος” από το αμερικανικό κοινό. Η υποτιθέμενη αγανάκτηση προφανώς επικεντρώθηκε σε κάποια αρνητικά σχόλια σχετικά με τη διαφήμιση στο YouTube.
Η General Mills απάντησε ότι ήταν «περήφανη» για αυτό που είχε κάνει – και στη συνέχεια απενεργοποίησε και αφαίρεσε όλα τα αρνητικά σχόλια από το YouTube. Δεν είστε πολιτικά ορθός; “Δεν δικαιούστε να ομιλείτε!”
Οι κραυγές του κατεστημένου σχετικά με την υποτιθέμενη αντίδραση των λευκών στο διαφημιστικό των Cheerios ήταν προβλέψιμες: οι λευκοί είναι κακοί ρατσιστές, η γενοκτονία μας είναι “αναπόφευκτη” και κανείς δεν πρέπει να τολμήσει να προφέρει κάτι θετικό για λογαριασμό των λευκών.
Όλα αυτά όμως τα μηνύματα που προβάλλονται από διαφημιστικά όπως το “Just Checking” «απλά» συμβαίνουν; Ή μήπως ειδικές εταιρείες και συγκεκριμένα άτομα με συγκεκριμένα κίνητρα τα δημιουργούν και τα διαδίδουν;
Οι δυτικοί λευκοί μαζάνθρωποι αγνοούν αυτό το γεγονός επειδή δεν παίζουν κανένα ρόλο στην παραγωγή πολιτισμού μέσω των ηλεκτρονικών μέσων. Ως εκ τούτου, εστιάζουν αποκλειστικά σε εικόνες και σε ιστορίες παρά στις διαδικασίες και στους ανθρώπους που τις δημιουργούν. Ανάβουν έναν διακόπτη και η τηλεόραση αρχίζει και τους πλένει το μυαλό. Ή πηγαίνουν σε μια ταινία, νοικιάζουν ένα DVD ή συνδέονται με τη Netflix. Δεν έχουν κανένα έλεγχο επί του περιεχομένου της τηλεόρασης ή του κινηματογράφου – ούτε καν το δικαίωμα να ασκήσουν βέτο – και καμία ανεξάρτητη εταιρία παραγωγής ή διανομής.
Τα μηνύματα προπαγάνδας προχωρούν μονόδρομα. Η προώθηση της κοινωνικής προπαγάνδας σε τηλεοπτικές διαφημίσεις απαιτεί δύο πρωταρχικά μέλη εκτός από τα δίκτυα που την μεταδίδουν: τον εταιρικό χορηγό και την διαφημιστική αντιπροσωπεία.
Η διαφήμιση του “Just Checking” δεν απαιτούσε κανένα θάρρος από την πλευρά της General Mills. Η αντι-λευκή διαφήμισηCheerios δεν ήταν παρακινημένη από το κέρδος, αλλά από μια βαθιά επιθυμία να θιγούν οι λευκοί.
Ποιοι ήταν οι διαφημιστές πίσω από το “Just Checking”; Αν και χιλιάδες λέξεις ξοδεύτηκαν για τις δήθεν «ρατσιστικές» απαντήσεις στην διαφήμιση, η προσοχή δεν επικεντρώθηκε ποτέ στους δημιουργούς της διαφήμισης, αν και αντικειμενικά ήταν ένα μεγάλο μέρος της ιστορίας.
Ο διαφημιστικός οργανισμός που ήταν υπεύθυνος για την εκστρατεία ήταν ο γιγαντιαίος “Saatchi & Saatchi” με έδρα τη Νέα Υόρκη, που ιδρύθηκε από τους Εβραίους αδελφούς, Maurice(τώρα Λόρδο) Saatchi και τον συλλέκτη τέχνης Charles Saatchi το 1970. Έφυγαν από την εταιρεία το 1995. Ένας πρώην διευθύνων σύμβουλος ήταν ο Robert Louis-Dreyfus, εγγονός του Léopold Louis-Dreyfus, Εβραίου ιδρυτή μιας από τις παγκόσμιες εταιρείες εμπορίας σιτηρών στον κόσμο και την μεγαλύτερη τότε ιδιωτική επιχείρηση της Γαλλίας. Ο Ρόμπερτ ήταν επίσης ο ξάδελφος του εβραϊκής καταγωγής αστεριού της τηλεόρασης Julia Louis-Dreyfus (“Seinfeld”, “The New Adventures of Old Christine”), η οποία είναι επίσης άμεσος απόγονος του Léopold.
Το 2000, η Saatchi & Saatchi εξαγοράστηκε από τον σημερινό ιδιοκτήτη της, το Publicis Groupe της Γαλλίας, μια πολυεθνική εταιρία διαφημίσεων και μια PR (Public relations) εταιρεία. που είναι μία από τις μεγαλύτερες παγκόσμιες τρείς εταιρείες στην βιομηχανία των διαφημίσεων. Ο εβραϊκής καταγωγής διευθυντής της Publicis Groupe είναι ο Maurice Lévy. Από το 2007, η Saatchiκαι Saatchi είναι ο επίσημος διαφημιστής του Εργατικού Κόμματος της Βρετανίας, το οποίο φημολογείται ότι μυστικά κατέστρεψε τον λευκό πληθυσμό της Βρετανίας μέσω της μαζικής αφροασιατικής μετανάστευσης και των βίαιων κατασταλτικών αντι-λευκών νόμων. (“Labour wanted mass immigration to make UK more multicultural, says former adviser,” The Telegraph, 23/10/2009 – διάβασε σχετικά: Γιατί αυτό δεν λέγεται ΠΡΟΔΟΣΙΑ;και “Immigrants? We sent out search parties to get them to come… and made it hard for Britons to get work, says [Jewish Labour Lord Peter] Mandelson,” Daily Mail, 13/5/2013)
Επειδή το Adweek επέλεξε το διαφημιστικό της General Mills, που ακολουθούσε το “Just Checking” της Cheerios ως “Ad of theWeek” (διαφημιστικό της εβδομάδας), μπορέσαμε να δούμε τις λεπτομερείς εκείνων που ήταν πίσω από το δεύτερο διαφημιστικό. Μάθαμε ότι η ίδια διαφημιστική εταιρεία, η Saatchi & Saatchi και η εταιρεία παραγωγής, Community Films, έκαναν και τα δύο τηλεοπτικά σποτ και ότι το προσωπικό και στις δύο περιπτώσεις ήταν σχεδόν το ίδιο .
Ιδού η «ποικιλομορφία» των Community Films: Από αριστερά προς τα δεξιά: Seth Gordon, Lizzie Schwartz, Matt Smukler, JaredHess, Pam Thomas, Carl Swan.
Ο Matt Smukler ήταν ο διευθυντής του διαφημιστικού τωνCheerios. Ο ιστότοπος της επιχείρησής του τονίζει μια άλλη από τις τηλεοπτικές διαφημίσεις του, για τα cookies Oreo, τα οποία επίσης παρουσιάζουν πολύπλοκα, πολιτικώς ορθά, φυλετικώς ανάμικτα θέματα.
Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι πολλοί άνθρωποι της διαφήμισης, όπως και οι ομόλογοί τους στο Χόλιγουντ, προωθούν το μίσος και την περιφρόνηση για τους λευκούς Αμερικανούς (βλ. π.χ. S. RobertLichter, Stanley Rothman, and Linda Lichter, The Media Elite:America’s New Power-Brokers, 1986, and Ben Stein, The Viewfrom Sunset Boulevard: America As Brought to You by the PeopleWho Make Television, 1979) και βρίσκονται κυρίως στον χώρο αυτόν λόγω των κοινωνικά και φυλετικά καταστροφικών ευκαιριών που τους προσφέρει – χωρίς να ξεχνάμε τον παράγοντα χρήμα.
Κλείνοντας, αξίζει να δούμε το διαφημιστικό των Cheerios από την δεκαετία του ’50. Μια άλλη εποχή…
https://www.youtube.com/watch?v=SGNL9P0pDYU
* Άλλο ένα ανάλογου θέματος διαφημιστικό. Θα υπάρχουν πολλά τέτοια σίγουρα.
ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ / Πηγή
