Πολύ μεγαλύτερη, σχεδόν διπλάσια από αυτήν που δείχνουν τα επίσημα στοιχεία είναι η ανεργία στην ευρωζώνη με συνέπεια τη διαρκή συμπίεση των μισθών και απειροελάχιστες αυξήσεις για τους περισσότερους εργαζόμενους.
Τη διαπίστωση αυτή δεν την κάνει κάποιο αριστερό, κομμουνιστικό, μαρξιστικό, λενινιστικό κ.λπ. κόμμα της ευρωζώνης αλλά η… Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, o θεματοφύλακας της απορρύθμισης, της ευελιξίας και των υπόλοιπων πολιτικών που εφαρμόστηκαν τα τελευταία δεκαπέντε χρόνια στην ευρωπαϊκή αγορά εργασίας και φτάσαμε ώς εδώ.
Σε μελέτη που ανάρτησε χθες στην ιστοσελίδα της η ΕΚΤ διαπιστώνει ούτε λίγο ούτε πολύ ότι η πραγματική μαύρη τρύπα στην αγορά εργασίας της ευρωζώνης αγγίζει σήμερα το 18% και όχι το 9,5% που δείχνουν τα επίσημα στοιχεία της Eurostat για το ποσοστό ανεργίας και για το οποίο κομπορρημονούν κυβερνήσεις και ευρωπαϊκοί θεσμοί.
Η μελέτη ψάχνει να βρει γιατί ενώ η ευρωζώνη αναπτύσσεται σήμερα με τους υψηλότερους ρυθμούς των τελευταίων δέκα ετών, γιατί ενώ τα ποσοστά απασχόλησης βελτιώνονται συνεχώς, οι αυξήσεις στους μισθούς παραμένουν χαμηλές με αποτέλεσμα να μη δημιουργείται δυναμική για έναν βιώσιμο πληθωρισμό.
Το «παράδοξο» οφείλεται -σύμφωνα με την ΕΚΤ- στο γεγονός ότι ένα μεγάλο ποσοστό ανέργων της ευρωζώνης δεν υπολογίζεται σήμερα από τις επίσημες στατιστικές. Οι τελευταίες δεν λαμβάνουν υπόψη τους:
α. Τους υποαπασχολούμενους. Δηλαδή τους εργαζόμενους μερικής απασχόλησης (part-time) που επιθυμούν όμως να εργαστούν κανονικό ωράριο. Ο αριθμός αυτών δεν είναι ευκαταφρόνητος.
Συνολικά σήμερα υπάρχουν στην ευρωζώνη περίπου 7 εκατομμύρια υποαπασχολούμενοι εργαζόμενοι μερικής απασχόλησης έναντι μόλις ενός εκατομμυρίου το 2008, στην αρχή της οικονομικής κρίσης, και αντιστοιχούν στο 3% τού σε ηλικία απασχόλησης πληθυσμού της ευρωζώνης.
β. Το «δυνητικά πρόσθετο εργατικό δυναμικό» της ευρωζώνης που δεν καταγράφεται στα επίσημα στοιχεία ανεργίας. Η κατηγορία αυτή αποτελείται από: (i). Οσους έχουν αποθαρρυνθεί και δεν ψάχνουν επί του παρόντος για δουλειά παρότι είναι διαθέσιμοι. Δεν καταγράφονται ως άνεργοι παρότι αποτελούν το 2,6% τού σε ηλικία απασχόλησης πληθυσμού της ευρωζώνης. (ii) Οσους ψάχνουν ενεργά για δουλειά αλλά για διαφόρους λόγους δεν είναι διαθέσιμοι να ξεκινήσουν στο επόμενο δεκαπενθήμερο (όπως ορίζουν οι κανόνες της Διεθνούς Οργάνωσης Εργασίας προκειμένου να καταγραφούν ως άνεργοι). Η ομάδα αυτή αποτελεί το 1% του πληθυσμού σε ηλικία απασχόλησης.
Οι μετρήσεις
Συνδυάζοντας τις δύο αυτές κατηγορίες ανέργων και υποαπασχολούμενων με ευρύτερες μετρήσεις των ανέργων, η ΕΚΤ διαπιστώνει ότι τελικά η υποτονική κατάσταση της αγοράς εργασίας αγγίζει σήμερα περίπου το 18% του εργατικού δυναμικού της ευρωζώνης.
Υπεύθυνες γι’ αυτήν την κατάσταση είναι βέβαια η κρίση αλλά και οι μεταρρυθμίσεις στην αγορά εργασίας που προηγήθηκαν στη γηραιά ήπειρο και στηρίχτηκαν απόλυτα από την ΕΚΤ.
Οι αλλαγές αυτές οδήγησαν σε αύξηση της μερικής απασχόλησης και άλλων μορφών ελαστικής εργασίας που με τη σειρά τους προσέφεραν μεγαλύτερη ευελιξία και επιλογές στους εργοδότες.
Αποτέλεσμα είναι οι επιχειρήσεις σήμερα να προσλαμβάνουν περισσότερους εργαζόμενους με καθεστώς μερικής απασχόλησης ή συμβάσεις προσωρινής εργασίας αντί συμβάσεις πλήρους απασχόλησης.
Σε ένα τέτοιο περιβάλλον είναι προφανές ότι οι πολυπόθητες αυξήσεις των μισθών -που θα τροφοδοτούσαν τον πληθωρισμό για τον οποίο καίγεται η ΕΚΤ- αποτελούν όνειρο απατηλό για την πλειοψηφία των εργαζομένων… Συμπέρασμα: Αναδιανομή χρειάζεται, κύριε Ντράγκι. Μην το παραζαλίζουμε!
