Στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ έθεσε σε τηλεοπτικό πάνελ το ακόλουθο ερώτημα: «Γιατί η Νέα Δημοκρατία δεν ψήφισε στη Βουλή τα μέτρα; Εάν, δηλαδή, γινόταν αύριο κυβέρνηση δεν θα τα εφάρμοζε;».
Με μια πρώτη ανάγνωση ο εν λόγω προβληματισμός, υπό τη μορφή μιας μάλλον ρητορικής ερώτησης, φαίνεται εύλογος. Ομως η απάντηση δίνεται από την πεζή πραγματικότητα, η οποία εξακολουθεί δυστυχώς από πολλούς να μην είναι αποδεκτή.
Εάν, λοιπόν, η Νέα Δημοκρατία γίνει κυβέρνηση φυσικά και είναι υποχρεωμένη να εφαρμόσει τα μέτρα που έφερε και ψήφισε η συγκυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ, γιατί αυτά αποτελούν δέσμευση της χώρας έναντι των δανειστών της. Τόσο απλά.
Και γι’ αυτόν το λόγο, είναι ένα μείζον πολιτικό θέμα, πρωτίστως ηθικής τάξης, ότι η σημερινή κυβέρνηση συναίνεσε σε μέτρα που εκτείνονται σε χρονικό ορίζοντα και πέραν της δικής της θητείας, δεσμεύοντας ως προς την υλοποίησή τους και την επομένη.
Η αλήθεια είναι ότι δεν έγινε ποτέ συνείδηση μεγάλου μέρους του πολιτικού συστήματος ότι το κράτος έχει συνέχεια. Ή για την ακρίβεια ότι πρέπει να έχει συνέχεια.
Υπάρχουν αρκετές παράμετροι που επιβεβαιώνουν την προαναφερόμενη διαπίστωση, με πρώτη και καλύτερη την παράλυση της κρατικής μηχανής κάθε φορά που προκηρύσσονται εκλογές.
Χρόνια τώρα, όποτε η χώρα οδηγείται στις κάλπες ο κρατικός μηχανισμός «σέρνεται», λες και το διάστημα που μεσολαβεί έως τη διεξαγωγή μιας εκλογικής αναμέτρησης πρέπει να «παγώνουν» σχεδόν τα πάντα.
Αλλά ακόμη και ως προς την υψηλόβαθμη στελέχωση της δημόσιας διοίκησης δεν θεωρείται δεδομένη η συνέχεια του κράτους, υπό την έννοια ότι οι αλλαγές των κυβερνήσεων συνεπάγονται αντικαταστάσεις και τοποθετήσεις αξιωματούχων, εννοείται με αμιγώς κομματικά χαρακτηριστικά.
Το «ράβε – ξήλωνε» αυτών σε κρίσιμα πόστα της κρατικής μηχανής, αναλόγως με το εάν είναι αρεστοί ή όχι στην εκάστοτε κυβέρνηση, είναι μια από τις σοβαρές παθογένειες που δεν έχουμε ξεπεράσει και δεν λέμε να ξεπεράσουμε. Πώς μετά να εξασφαλιστεί η συνέχιση της ομαλής λειτουργίας του κράτους;
Ακόμη και στις μέρες μας δεν κρίνεται αυτονόητο ότι τη δημόσια διοίκηση πρέπει να στελεχώνουν ικανά πρόσωπα σε βάθος χρόνου, με αξιοκρατικά κριτήρια, με πλούσια προσόντα, αλλά και με αίσθηση ευθύνης ως προς την άσκηση των καθηκόντων τους έναντι του κοινωνικού συνόλου.
Ναι, το κράτος πρέπει να έχει συνέχεια, τόσο ως προς την εσωτερική λειτουργία του όσο και ως προς τις διεθνείς σχέσεις του.
Κι αν μέσα αδυνατούμε να την εμπεδώσουμε και να την εξασφαλίσουμε, προς τα έξω (εν προκειμένω με τους δανειστές μας), θέλουμε δεν θέλουμε, οφείλουμε να την έχουμε.
Πηγή:http://pelop.gr/?page=article&DocID=367776
