Ακούσαμε πως αποχωρεί ο Παναγιώτης Δουφεξής από τη θέση του Διοικητή του ΕΦΚΑ η πιο σωστά του ζητήθηκε η παραίτηση. Κανείς δεν κατάλαβε το γιατί, μιας και ο συγκεκριμένος εξυπηρέτησε και ταυτίστηκε σε μεγάλο βαθμό με το αφήγημα της κυβέρνησης για την απονομή των εκκρεμών συντάξεων χρόνιο πρόβλημα που για πολύ μεγάλο διάστημα ταλάνιζε τους συνταξιούχους και απαξίωνε την ανάγκη του πολίτη για αξιοπρεπή διαβίωση.
Ενα ιδιόρρυθμο rotation σε μια θητεία η οποία δεν έληξε αλλά διεκόπη και η οποία σχετικά πρόσφατα εγκρίθηκε από τη Βουλή των Ελλήνων. Χωρίς αλλαγή στο μοντέλο διακυβέρνησης της χώρας αλλά και χωρίς να προκύψει θέμα που να δικαιολογεί την παραπάνω ενέργεια.
Τέτοιες επιλογές που μάλλον πάνε κόντρα στην κοινή λογική και αναπτύσσουν λογικές άλλης εποχής- βόλεμα ημετέρων- ίσως να μην έπρεπε να είχαν θέση σε μια σύγχρονη Δημοκρατία όπως αυτήν που ευαγγελίζεται η κυβέρνηση.
Σε κάθε περίπτωση φαίνεται πως κανένας δημόσιος λειτουργός δεν θα πρέπει να νιώθει ασφαλής όσο έργο κι αν παράγει, κάτι που αργά ή γρήγορα θα οδηγήσει τον κρατικό μηχανισμό σε νευραλγικές θέσεις να γίνει αντιπαραγωγικός.
Μπορεί στο τέλος της πολιτικής διαδρομής αυτό να είναι και το ζητούμενο
