Ένα… παιδί 85 ετών διδάσκει ανακύκλωση

«ΔΕΝ ΕΧΩ ΠΑΡΑΠΟΝΟ ΑΠΟ ΤΗ ΖΩΗ. ΘΕΩΡΩ ΟΤΙ ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΑ ΠΟΛΥ ΚΑΛΑ»

Ενα παιδί, ηλικίας 85 ετών, εδώ και αρκετούς μήνες γυρνά από σχολείο σε σχολείο και μαθαίνει στους μικρούς μαθητές πως κάτι που μοιάζει άχρηστο μπορεί να γίνει πολύ όμορφο εάν του ξαναδώσουμε ζωή και δεν το πετάξουμε στα σκουπίδια.

Το όνομα του μεγάλου αυτού παιδιού είναι Χρήστος Κοντόπουλος και κύριος σκοπός του είναι να εκπέμψει το μήνυμα ότι η ανακύκλωση αποτελεί μορφή τέχνης.

Ηδη έχει πραγματοποιήσει περισσότερες από 25 επισκέψεις, όλες αφιλοκερδώς και με δική του πρωτοβουλία, ενώ πέρα από το ότι δείχνει στην πράξη στα παιδιά πώς να χρησιμοποιήσουν τη φαντασία τους, χαρίζει στα σχολεία τους δεκάδες έργα του. Το «Εθνος» τον συνάντησε στο 1ο Δημοτικό Σχολείο Αγίων Αναργύρων και κατέγραψε τις εντυπώσεις δασκάλων και μαθητών κατά τη διάρκεια της «διάλεξης» του Χρ. Κοντόπουλου.

Το κίνητρο
«Είμαι και εγώ ένα παιδί ηλικίας 85 ετών. Με τη γυναίκα μου είμαστε παντρεμένοι περισσότερα από πενήντα χρόνια και έχουμε αποκτήσει τρία παιδιά και έξι εγγόνια. Επαγγελματικά έχω δραστηριοποιηθεί στον χώρο των καλλυντικών. Οταν, όμως, βγήκα σε σύνταξη έπρεπε με κάτι να ασχοληθώ γιατί δεν μπορούσα απλώς να κάθομαι. Κάπως έτσι ανακάλυψα την αγάπη μου στο να κατασκευάζω διακοσμητικά αντικείμενα από ανακυκλώσιμα υλικά».

Με αυτά τα λόγια ο κ. Χρήστος εισήγαγε τους μαθητές στον μοναδικό κόσμο της ανακύκλωσης. Γύρω του, όπως και σε κάθε τοίχο της αίθουσας, υπήρχαν αντικείμενα τα οποία εάν ο ίδιος δεν τους είχε αλλάξει την ιδιότητα θα βρίσκονταν σε κάποια χωματερή. Μερικά από αυτά ήταν πίνακες με διάφορα σχέδια φτιαγμένα από μπαταρίες, ξύλα, πέτρες, ακόμη και από γραβάτες, μολυβοθήκες από παπούτσια, βάζα από πλαστικά ή γυάλινα μπουκάλια, ελαστικά αυτοκινήτων που έγιναν σκαμπό και πολλά άλλα.

Στην αίθουσα η μόνη φωνή που ακουγόταν ήταν εκείνη του Χρ. Κοντόπουλου, με τους μαθητές να τον διακόπτουν με επιφωνήματα θαυμασμού και απορίες γύρω από το πώς μετέτρεψε κάτι το φαινομενικά άχρηστο σε διακοσμητικό αντικείμενο.

Εκείνος όχι μόνο απαντούσε σε κάθε ερώτηση, αλλά έδειξε και στα παιδιά πώς μπορούν και μόνα τους να δώσουν ξανά ζωή στο οτιδήποτε πετά ο μπαμπάς ή η μαμά στο σπίτι.

Το μοναδικό αυτό μάθημα παρακολούθησαν, μαζί με τους μαθητές και τους δασκάλους του σχολείου, η διευθύντρια Μαρία Ευαγγελίου, ο Περικλής Παπαγεωργίου, εντεταλμένος σύμβουλος Παιδείας, Πολιτισμού, Ευρωπαϊκών Προγραμμάτων και Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης, και η υπεύθυνη περιβαλλοντικών θεμάτων της Διεύθυνσης Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης Γ΄Αθήνας, Ελένη Νιάρχου.

«Μάθαμε για τον κ. Κοντόπουλο έπειτα από επικοινωνία που είχε ο ίδιος μαζί μας. Από την αρχή ήμασταν θετικά διακείμενοι σε αυτή την πρόταση. Ομως, επειδή είναι ένας εξωσχολικός άνθρωπος, τον προσκαλέσαμε στο σχολείο μας αφού συγκεντρώσαμε πληροφορίες για τη δράση του από άλλα σχολεία που είχε επισκεφθεί», λέει στο «Εθνος» η διευθύντρια του σχολείου, Μαρία Ευαγγελίου.

«Ολοι μάς είπαν τα καλύτερα και έχοντας δει και στην πράξη το έργο του μπορώ να πω ότι είναι μια ωραία ευκαιρία για τους μαθητές να πάρουν ιδέες και να αποκτήσουν γνώση για την ανακύκλωση με βιωματικό τρόπο. Αυτή, άλλωστε, είναι και η φιλοσοφία του σχολείου μας», σημειώνει. «Οι μαθητές μας μέσα από αυτό το -μάθημα- έμαθαν ότι δεν πετάμε πράγματα και ότι μπορούμε να τα αξιοποιήσουμε ή να τα χαρίσουμε σε κάποιον άλλον άνθρωπο. Μάλιστα πολλά παιδιά πρότειναν και νέες ιδέες γύρω από την ανακύκλωση και τη χρησιμότητά της», συνεχίζει.

Το δίδαγμα
«Το μάθημα που πήραν τα παιδιά μέσα από το έργο του κ. Κοντόπουλου ήταν πολύ σπουδαίο, γιατί είχαν τη δυνατότητα να δουν πώς πρέπει να αντιμετωπίζουμε το περιβάλλον. Περιβάλλον δεν είναι μόνο η φύση, τα βουνά, τα δέντρα ή τα ποτάμια, αλλά οτιδήποτε παράγεται και βρίσκεται στα χέρια μας. Είναι σημαντικό τα παιδιά να καταλάβουν ότι η ανακύκλωση είναι πολύ χρήσιμη και ότι ανακύκλωση δεν σημαίνει μονάχα ότι συλλέγουμε κάποια σκουπίδια και τα βάζουμε στον μπλε κάδο», επισημαίνει από την πλευρά της η Ελένη Νιάρχου.

«Εντυπωσιάστηκα που μέσα σε σύντομο χρόνο ο κ. Χρήστος, με αξιοζήλευτη ζωντάνια, μπόρεσε να μεταφέρει στα παιδιά τόσες πολλές και σημαντικές ιδέες για την ανακύκλωση, σε βαθμό που να τα εμπνεύσει να δώσουν μαζί με τους γονείς τους ξανά ζωή σε αντικείμενα που θεωρούσαν άχρηστα», προσθέτει.

«Δεν έχω παράπονο από τη ζωή. Θεωρώ ότι τα κατάφερα πολύ καλά»

Πίνακες με διάφορα σχέδια φτιαγμένα από μπαταρίες, ξύλα, πέτρες, ακόμα και από γραβάτες έχει δημιουργήσει ο Χρ. Κοντόπουλος. Η συλλογή του είναι μεγάλη και περιλαμβάνει μεταξύ άλλων εντυπωσιακά βάζα από πλαστικά ή γυάλινα μπουκάλια και σκαμπό από ελαστικά αυτοκινήτων

Σημείο αφετηρίας του Χρήστου Κοντόπουλου αποτελεί το σπίτι του στην Ερέτρια. Εκεί μετατρέπει ένα σωρό πράγματα σε διακοσμητικά αντικείμενα, τα οποία στη συνέχεια, με προσωπικό κόπο και μόχθο, παρουσιάζει σε διάφορες εκθέσεις σε σχολεία και δήμους. Η αστείρευτη ενέργειά του και η γεμάτη καλοσύνη προσωπικότητά του έχουν εντυπωσιάσει όλους τους μαθητές και τους δασκάλους που τον έχουν γνωρίσει. Ο ίδιος κατάγεται από ένα χωριό της Φωκίδας και η ιστορία της ζωής του θυμίζει μία Ελλάδα πολύ μακρινή και ίσως παντελώς άγνωστη στις νέες γενιές.

Οπως συστήνεται ο ίδιος, είναι ένα «παιδί 85 ετών», ενώ καταπιάστηκε με την ανακύκλωση και την τέχνη όταν συνταξιοδοτήθηκε. «Είμαι ένας άνθρωπος που δεν μου αρέσει να μην ασχολούμαι με κάτι. Δουλεύω από τα εννέα μου χρόνια και αισθάνομαι ότι έχω πολλά πράγματα ακόμη να προσφέρω», σχολιάζει. Εχασε τη μητέρα του όταν γεννήθηκε και στην ηλικία των εννέα ετών ο πατέρας του τον έστειλε στην Αθήνα για μια καλύτερη ζωή. «Τότε έπιασα δουλειά σε μία συγγενή που είχε μπακάλικο στο Νέο Φάληρο.

Κοιμόμουν σε μια αποθηκούλα γεμάτη σκόνη, με άχρηστα αντικείμενα. Κάθε βράδυ σκεφτόμουν πώς θα γλιτώσω», μας λέει. «Στη συνέχεια έκανα και άλλες δουλειές μέχρι που άρχισα να δουλεύω σε μία αποθήκη καλλυντικών. Και από εκεί, επειδή ήμουν μικρός, με έδιωξαν. Τελικώς δανείστηκα χρήματα από έναν θείο μου, αγόρασα μία τσάντα και άρχισα να πουλάω καλλυντικά στους δρόμους, μέχρι που μετά από πολλά χρόνια έφτιαξα τη δική μου επιχείρηση καλλυντικών με περισσότερα από 250 δικά μου προϊόντα», συνεχίζει. «Δεν έχω κανένα παράπονο από τη ζωή. Οταν κοιτάζω πίσω μου χαμογελάω, γιατί θεωρώ ότι τα κατάφερα πολύ καλά», καταλήγει.

Ευλαμπία Ρέβη
Φωτογραφίες Χάρης Γκίκας

Πηγή:http://www.ethnos.gr/