Ένα πολύ ενδιαφέρον άρθρο σχετικά με την κοσμοαντίληψη και τη φιλοσοφία του Νίτσε και του Καζαντζάκη διαβάσαμε στην σελίδα Lady-ism. Για την συγκεκριμένη ομάδα μπορείτε να ακούσετε και την συνέντευξη που είχαν παραχωρήσει στην εκπομπή «Αντίδοτο» με τον Μιχάλη.
“Ως λάτρεις του Νίτσε και του Καζαντζάκη, έχουμε και οι τρεις διαχειρίστριες αυτής της σελίδας ενστερνιστεί κομμάτια από την κοσμοαντίληψη και τη φιλοσοφία τους. Γι’ αυτόν το λόγο δε θα μπορούσαμε παρά να πιστεύουμε με όλη μας τη δύναμη στην έννοια του Ανώτερου Όντος, αυτού που ακολουθεί τις επιταγές της συνείδησής του κι όχι των παθών του, αυτού που διέπεται από τις αξίες του καθήκοντος και της τιμής, αυτού που επιλέγει τον δύσβατο κι επίπονο δρόμο της αυτοβελτίωσης.
Στην πορεία μας προς την Άβυσσο, από την οποία κατά τον Καζαντζάκη ήρθαμε και στην οποία καταλήγουμε, αρνούμαστε να δεχτούμε πως το πέρασμά μας από αυτόν τον κόσμο είναι μάταιο, κενό νοήματος. Σε κάθε περίπτωση ο άνθρωπος που απλώς ήλθε, είδε και απήλθε, έχει αποτύχει. Η νοοτροπία του ηδονισμού που έχει επικρατήσει στην ανθρωπότητα την αποκτηνώνει καθημερινά, απομακρύνοντάς την όλο και περισσότερο από τον υψηλό κι ευγενικό της στόχο. Όχι, δεν ήλθαμε απλώς για ν’ απολαύσουμε τις ηδονές της ζωής. Δεν υπάρχουμε για να ικανοποιούμε τα πάθη και τα κατώτερα ένστικτά μας. Είμαστε εδώ για να δημιουργήσουμε. Να προσφέρουμε. Να παραδώσουμε στους επόμενους κάτι μεγαλύτερο από ‘μας. Ν’ αφήσουμε αυτόν τον κόσμο καλύτερο απ’ ό,τι τον βρήκαμε.
Το τι θ’ αφήσει καθένας πίσω του εξαρτάται από τον ίδιο. Κάθε άνθρωπος μπορεί ν’ αφήσει κάτι άλλο, ανάλογα με τις κλίσεις και τις δυνάμεις του. Άλλος αφήνει κάποιο σπουδαίο λογοτεχνικό έργο, άλλος μια εφεύρεση που αλλάζει για πάντα την ιστορία, κάποιος άλλος ίσως μια επιστημονική έρευνα που βοηθά τον κόσμο να κατανοήσει τον εαυτό του. Κι άλλος αφήνει απλώς ένα παιδί (ή και περισσότερα). Αφήνει, δηλαδή, τον σπόρο για το μέλλον. Το ίδιο το μέλλον. Αφήνει ζωή…
«Το πρώτο σου χρέος, εκτελώντας τη θητεία σου στη ράτσα, είναι να νιώσεις μέσα σου όλους τους προγόνους. Το δεύτερο, να φωτίσεις την ορμή τους. Το τρίτο σου χρέος, να δώσεις στο γιο τη μεγάλη εντολή να σε ξεπεράσει.» Σ’ αυτές τις τρεις προτάσεις ο Καζαντζάκης αποτυπώνει άψογα το πιο σπουδαίο καθήκον ενός ανθρώπου, όλο το νόημα της ζωής. Mας δείχνει το δρόμο, όχι απλά για να συνεχίσει να υπάρχει ο κόσμος, αλλά και για να γίνεται κάθε μέρα καλύτερος. Φτιάξε ζωή και δώσ’ της μορφή, σμίλεψέ την, δημιούργησε κάτι ανώτερο από ‘σένα. Σφυρηλάτησε έναν άνθρωπο με πυγμή, με αξίες, πιστό στο καθήκον και όχι έρμαιο των «θέλω» του. Έναν άνθρωπο που να κατανοεί τις υποχρεώσεις του και να μην απαιτεί μόνο “δικαιώματα”. Έτσι ώστε να βάλεις κι εσύ το λιθαράκι σου για να βγει η επόμενη γενιά καλύτερη και να υψωθεί μια μέρα εν τέλει ο Άνθρωπος στο νιτσεϊκό Υπεράνθρωπο. Έτσι ώστε να μην είναι, άνθρωπε, μάταιο το πέρασμά σου απ’ αυτόν τον κόσμο.
