Οι δόλιοι δανειστές δε μας πετάνε έξω από την ευρωζώνη, γιατί προφανώς δε τους συμφέρει, τουλάχιστον για την ώρα, πριν υποθηκεύσει όλη τη χώρα. Το κυρίαρχο εδώ πολιτικοδημοσιογραφικό κατεστημένο, πειθήνιο στα Τροικανά κελεύσματα, τρομοκρατεί τους φοβισμένους πολίτες με έωλα επιχειρήματα του τύπου ότι, δε θα έχουμε τρόφιμα,φάρμακα κλπ..
Εξορκίζει την επιστροφή στη δραχμή ως τον Εξαποδώ που θα μας γυρίσει στο Μεσαίωνα. Μόνιμα, αντιπαρέρχεται το γεγονός ότι, ενώ η ένταξή μας στην Ευρωζώνη το 2002 έγινε για να στηριχθεί και να αναπτυχθεί η ελληνική οικονομία, συνέβη ακριβώς το αντίθετο.
Τα τελευταία εκατό χρόνια με τη δραχμή, ουδέποτε ζήσαμε παρόμοια τραγωδία όπως η σημερινή. Ασφαλώς και μέρος της ευθύνης οφείλεται στο άθλιο πελατειακό μας σύστημα και το ξεχαρβάλωμα των δημόσιων οικονομικών από ανεύθυνες ηγεσίες των τελευταίων είκοσι χρόνων, που πρέπει κάποτε να λογοδοτήσουν.
Αλλά η σημερινή ελληνική τραγωδία έχει πλήξει όλες τις περιφερειακές οικονομίες και ειδικότερα τα PIGS ( Πορτογαλία, Ισπανία, Ελλάδα, Ισπανία), οι οποίες έχουν καταρρεύσει αμέσως μετά την ένταξή τους στην ευρωζώνη. Μια ματιά στην πορεία του ισοζυγίου των πληρωμών τους, αποδεικνύει αυτή τη διαπίστωση. ( βλ. European CentralBank, Harmonized real exchange rates). Και ενώ οι περισσότερες χώρες μέσα στην ευρωζώνη έχουν καταρρεύσει, δε συμβαίνει το ίδιο με όσες είναι απ’ έξω, αλλά και για όσες βρίσκονται εκτός Ευρωπαϊκής Ένωσης.
