Ο πόλεμος στην Συρία αποτελεί τον τελευταίο κρίκο στην αλυσίδα των ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων ΝΑΤΟ-ΗΠΑ. Έχει πολλές ομοιότητες με τις προηγούμενες επεμβάσεις (Ιράκ, Γιουγκοσλαβία, Αφγανιστάν) αλλά και διαφορές.
Όπως και στις προηγούμενες τον χορό ξεκίνησαν τα ΜΜΕ με μια εκστρατείας λάσπης, κατασυκοφάντησης και δαιμονοποίησης της κυβέρνησης που είχε μπει στο στόχαστρο. Δεν πρόκειται να χρησιμοποιήσουμε τον όρο καθεστώς γιατί μόλις μία κυβέρνηση μπει στο στόχαστρο αμέσως βαπτίζεται καθεστώς από τους καλοθελητές.
Το κατηγορητήριο των ΜΜΕ μπορεί να έχει μία μικρή δόση αλήθειας ή ακόμα και να είναι εντελώς φανταστικό. Μπορούμε να θυμηθούμε ως το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα συκοφάντησης και αβάσιμων κατηγοριών την περίφημη παρουσίαση στο συμβούλιο ασφαλείας του ΟΗΕ των χημικών και βιολογικών όπλων που υποτίθεται διέθετε ο Σαντάμ από τον Κόλιν Πάουελ.
Ακόμα και ο ίδιος ο Πάουελ αργότερα παραδέχθηκε ότι ”παραπλανήθηκε” από τις ψευδείς πληροφορίες που του έδωσαν οι μυστικές υπηρεσίες. Στην ίδια λογική και με ανάλογους τρόπους και μέσα ο Μιλόσεβιτς παραβίαζε τα ανθρώπινα δικαιώματα, το Αφγανιστάν ευθυνόταν για την 11 Σεπτεμβρίου, ο Καντάφι και ο Άσαντ αιμοσταγείς δικτάτορες.
Συνήθως το μελύτερο μέρος του κατηγορητήριου των ηθικολόγων φαρισαίων της Δύσης δεν έχει καμιά σχέση με την πραγματικότητα και αν οι κυβερνήσεις που βάζουν στο στόχαστρο είναι μία φορά αντιδραστικές τα ανδρείκελα με τα οποία θα τις αντικαταστήσουν θα είναι τρεις φορές πιό αντιδραστικά.
Πάμε τώρα στην περίπτωση της Συρίας όπου από πολύ νωρίς το 2011 οι ΗΠΑ διά στόματος Χίλαρυ Κλίντον τότε υπουργού εξωτερικώνείχαν δείξει τις διαθέσεις τους. Στο βίντεο που ουσιαστικά ισοδυναμεί με κήρυξη πολέμου έναντι της Συρίας η Χίλαρυ επαναλαμβάνει αρκετές φορές ότι ο Άσαντ πρέπει να φύγει και ότι οι ΗΠΑ και οι σύμμαχοι τους θα κάνουν ότι μπορούν για να τον διώξουν.
Επειδή πολλοί(αναρχικοί, ΣΕΚ, συμμετέχοντες στην ΛΑΕ) για να δικαιολογήσουν την στάση τους η οποία ήταν είτε απροκάλυπτα εχθρική εναντίον της κυβέρνησης Άσαντ είτε στάση ίσων αποστάσεων προέβαλλαν το επιχείρημα ότι υπήρξε επανάσταση εναντίον του Άσαντ το 2011.
Το ΣΕΚ έφτασε στο σημείο να υποστηρίζει στο παραπάνω κείμενο με τίτλο ”η αντεπανάσταση συνθλίβει το Χαλέπι” ότι το Χαλέπι είχε ”απελευθερωθεί” από το 2011 από τις ”επαναστατικές δυνάμεις” και ξανάπεσε στα χέρια του ”δικτάτορα” Άσαντ”.
Να σημειώσουμε εδώ ότι το συγκεκριμένο κείμενο δεν αποτελεί προϊόν ανάλυσης του ελληνικού ΣΕΚ αλλά μετάφραση από άλλη οργάνωση στο εξωτερικό πράγμα που δείχνει πολλά για το ανύπαρκτο επίπεδο αυτονομίας αλλά και θεωρητικής και αναλυτικής ικανότηταςτης οργάνωσης.
Εδώ διαπιστώνουμε ότι η κήρυξη πολέμου των ιμπεριαλιστών και η ”επανάσταση” που είδαν το ΣΕΚ και πολλοί άλλοι συμπίπτουν χρονικά(2011) και είχαν και τον ίδιο στόχο την ανατροπή Άσαντ.
Αυτό που δεν μπορεί να αμφισβητηθεί είναι η ιμπεριαλιστική επέμβαση η οποία μετά τους τελευταίους βομβαρδισμούς από τον αμερικάνικο στόλο από έμεση έγινε άμεση, εκτός και αν στο ΣΕΚ πιστεύουν ότι οι ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις μπορεί να μην είναι και τόσο κακές τελικά ή μπορούν να έχουν τους ίδιους πολιτικούς στόχους με τις επαναστάσεις.
Καλά θα κάνουν να μας το πουν ανοικτά να μην μπαίνουμε στον κόπο να γράφουμε πολεμικές γιατί εδώ με πρόσχημα την υποτιθέμενη επανάσταση επιχειρείται ξέπλυμα του ιμπεριαλισμού.
Το έργο το έχουμε ξαναδεί στην Ουκρανία όπου ο θεωρητικός του ΣΕΚ Άλεξ Καλλίνικος μας έλεγε ότι ”εκείνοι που ισχυρίζονται ότι η ανατροπή Γιανουκόβιτς ήταν ένα φασιστικό πραξικόπημα παπαγαλίζουν την προπαγάνδα της Μόσχας”. Περισσότερα για τις θέσεις Καλλίνικου εδώ οι οποίες αποτελούν ξεκάθαρη υποστήριξη της Δύσης και των φασιστικών ανδρεικέλων του Κιέβου τα οποία ξεπήδησαν από το ”κίνημα” του Μαϊντάν.
Δεν είναι μόνο το ΣΕΚ
Όσοι μιλούν περί επανάστασης στην Συρία και δυστυχώς δεν είναι μόνο το ΣΕΚ (θα αναφέρουμε και τους υπόλοιπους πιο κάτω) θα πρέπει να καταλάβουν ότι ”κινήματα διαμαρτυρίας” όπου από την αρχή ηγεμονεύουν πλήρως αντιδραστικές δυνάμεις για αυτόν χαίρουν και της πλήρους υποστήριξης και ενίσχυσης του ιμπεριαλισμού δεν μπορούν να βαπτιστούν επαναστάσεις επειδή για κάποιο διάστημα κυρίως στην αρχή μπορεί να συμμετέχουν σε κάποιες εκδηλώσεις σε ρόλο κομπάρσου κάποιοι αριστεροί.
Αν ήταν μόνο το ΣΕΚ που αναπαράγει τα περί επανάστασης το πρόβλημα δεν θα ήταν τόσο μεγάλο. Όμως παρόμοια ρητορική βρίσκουμε σε αρκετά κείμενα στο indymedia, εδώ, εδώ και εδώ αλλά και στο rproject που συμμετέχει στη ΛΑΕ εδώ και εδώ.
Στα κείμενα που έχουν αναρτηθεί στο indymedia κάποιοι φτάνουν στο σημείο να καλούν σε πορεία στην Ρωσική πρεσβεία για τόσο ξεδιάντοπη στήριξη του ιμπεριαλισμού μιλάμε. Όσον αφορά το rproject το ένα κείμενο το υπογράφει κάποιος Αλέξης Λιοσάτος πρώην υποψήφιος βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ. Δεν είχε την θεωρητική επάρκεια να καταλάβει τι εστί ΣΥΡΙΖΑ θέλει να αναλύσει και διεθνή ζητήματα.
Οι ιμπεριαλιστές στηρίζουν πλήρως τη συριακή αντιπολίτευση.
Θα ήταν κατανοητό κάποιος να προβεί σε μία λάθος εκτίμηση στην αρχή των γεγονότων όταν τα πράγματα ήταν πολύ πιο θολά και μπορούσε να πέσει θύμα παραπληροφόρησης αλλά έξι χρόνια μετά είναι ηλίου φαεινότερον τι ακριβώς συμβαίνει. Μόνο και μόνο η στάση στήριξης των ιμπεριαλιστών απέναντι στη συριακή αντιπολίτευση αρκεί.
Από 2011 ο γαλλικός ιμπεριαλισμός είχε δώσει τις ευλογίες του και είχε αναγνωρίσει ως νόμιμο συνομιλητή τη συριακή αντιπολίτευση χωρίς να ανησυχεί για την υποτιθέμενη επανάσταση που είχε ”απελευθερώσει” το Χαλέπι. Στο ίδιο μήκος κύματος το 2013 και ο αραβικός σύνδεσμος όπου οι πετρελαιομοναρχίες δέχτηκαν ως επίσημους εκπροσώπους της Συρίας στελέχη της αντιπολίτευσης και όχι του Άσαντ ,χωρίς να δείχνουν να ανησυχούν για την ”επανάσταση”.
Παρόμοια θέση πήραν και τα δικά μας κατοχικά ανδρείκελα το 2012 με την απέλαση της πρέσβειρας της Συρίας επί υπουργίας Αβραμόπουλου. Φυσικά επίσημη διπλωματική αναγνώριση της αντιπολίτευσης είχαμε και από τις ΗΠΑ.
Θα μπορούσαμε να παραθέτουμε τέτοια παραδείγματα για πολλή ώρα ακόμα σε αντίθεση με τους υποστηρικτές της ”επανάστασης” που δεν μας έχουν παρουσιάσει ούτε καν μία ένδειξη που να επαληθεύει τους ισχυρισμούς τους.
Όλα αυτά είναι προφάσεις εν αμαρτίαις. Εδώ έχουμε μία ξεκάθαρη απόπειρα ανατροπής μίας κυβέρνησης από τους ιμπεριαλιστές και μάλιστα πρόσφατα με αφορμή την προβοκάτσια των χημικών είχαμε και βομβαρδισμούς και η απάντηση του κινήματος έπρεπε να είναι ανάλογη όπως στον πόλεμο εναντίον της Γιουγκοσλαβίας και του Ιράκ.
 |
| Η σημαία της αναγνωρισμένης από τους ιμπεριαλιστές συριακής αντιπολίτευσης |
Επίσης παράλυση προκάλεσε και η λογική των ίσων αποστάσεων όπου με αφορμή την στάση της Ρωσίας και του Ιράν να στηρίξουν τον Άσαντ για τα δικά τους συμφέροντα κάποιοι θεωρούν όπως έκαναν και στην Ουκρανία ότι πρέπει να τηρήσουν ίσες αποστάσεις από τις δύο πλευρές.
Σε λογική ΣΥΡΙΖΑ η ΑΝΤΑΡΣΥΑ
Εκεί όμως που θέλουμε να εστιάσουμε περισσότερο είναι ότι στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ εκφράστηκαν εκ διαμέτρου αντίθετες απόψεις από αυτές του ΣΕΚ για τη Συρία.
Για ένα κόμμα που αυτοαποκαλείται μαρξιστικό-λενιστικό δεν μπορεί να υπάρχει μία τόσο μεγάλη διάσταση απόψεων σε τόσο κρίσιμα ζητήματα και η στάση απέναντι στον ιμπεριαλισμό και τον πόλεμο είναι από τα πιο σημαντικά. Το παράδειγμα της ασυμβίβαστης σύγκρουσης και της διάσπασης της Β’ Διεθνούς όταν η πλειοψηφία στήριξε τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο αποτελεί ορόσημο για κάθε συνεπή επαναστάτη.
Αντίθετα ο Μαυροειδής και οι υπόλοιποι της ΑΝΤΑΡΣΥΑ ακολουθούν το παράδειγμα του ΣΥΡΙΖΑ και του μικροαστικού πλουραλισμού. Το κείμενο του Μαυροειδή είναι γραμμένο τέσσερις ημέρες μετά το ”η αντεπανάσταση συντρίβει το Χαλέπι” και είναι προφανές ότι αποτελεί απάντηση. Το περίεργο είναι ότι ενώ απαντά γενικά δεν αναφέρεται ειδικά στο κείμενο πράγμα το οποίο είναι άξιο απορίας.
Το να μην το γνώριζε είναι εντελώς απίθανο μάλλον δεν ήθελε να συγκρουστεί μετωπικά όπως όφειλε επειδή από ότι φαίνεται και στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ ασπάζονται τις μικροαστικές λογικές ΣΥΡΙΖΑ ενότητα για την ενότητα ακόμα και αν διαφωνούμε στα πλέον βασικά.
Έτσι όπως στον ΣΥΡΙΖΑ συνυπήρχαν ο Κουβελάκης και ο Λαπαβίτσας που υποστήριζαν την έξοδο από το ευρώ με τον Παπαδημούλη και τους υπόλοιπους ευρωλάγνους στα ίδια χνάρια βαδίζουν και στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ.
Από όσο γνωρίζουμε ούτε το ΣΕΚ έχει αναθεωρήσει τις απόψεις του ούτε οι υπόλοιποι άρα αν θέλουν να κρατήσουν έστω τα προσχήματα ότι είναι συνεπείς μαρξιστές-λενιστές δεν θα έπρεπε να συνεχίζουν να συνυπάρχουν σαν να μην τρέχει τίποτα στον ίδιο πολιτικό χώρο.
Για εμάς πλέον κάθε παραστράτημα του ΣΕΚ χρεώνεται συνολικά στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ και στους διαφωνούντες. Αν θέλουν να διαφωνούν πραγματικά να διαχωρίσουν την θέση τους πολιτικά και να αφήσουν τις μικροαστικές ευγένειες και τα συριζέικα τεχνάσματα.
Πάμε τώρα στον επαγγελματία τυχοδιώκτη Λαφαζάνη και την ΛΑΕ όπου δεν θα μπορούσε να απουσιάζει η διγλωσσία για την Συρία. Ενώ γενικά κινείται στην σωστή κατεύθυνση υπάρχει και η ΔΕΑ που όπως είδαμε παραπάνω κινείται σε άλλο μήκος κύματος και η ζωή συνεχίζεται σαν να μην τρέχει τίποτα.
Δεν περιμέναμε κάτι καλύτερο από τον Λαφαζάνη, άλλωστε αυτές τις πρακτικές εφάρμοζε επί δεκαετίες στον ΣΥΡΙΖΑ παριστάνοντας την αριστερή αντιπολίτευση.
Πάνω στο ζήτημα του ιμπεριαλισμού και του πολέμου δεν χωράνε μισόλογα και διγλωσσίες. Η ΛΑΕ και η ΑΝΤΑΡΣΥΑ θα έπρεπε ήδη να έχουν ξεκαθαρίσει τις γραμμές τους από τους έμμεσους απολογητές του ιμπεριαλισμού όσο δεν το κάνουν φέρουν ακέραια την ευθύνη.
