Άρθρο του Βύρωνα Γ. Πολύδωρα στην Κυριακάτικη Δημοκρατία
«Εις των Φράγκων υποσχέσεις μη στηρίζετε ελπίδας
έμπορος ο βασιλεύς των αγοράζει και πωλεί•
εις των τέκνων σας τας λόγχας και ασπίδας και κοπίδας
εις αυτά, αυτά και μόνον η ελπίς ας στηριχθή.»
(Lord Byron, «Δον Ζουάν», μετάφρ. Κ. Ν. Δοσίου)
Ξαναθυμήθηκα το στίχο αυτό τη νύχτα του Eurogroup της 22 προς 23 Μαΐου 2017. Της στείρας από αποτελέσματα, εταιρικά, οικονομικά, ηθικά. Και της γονιμότατης από καρπούς αλαζονείας, απανθρωπιάς, κυνισμού και βαθέος δόλου. Και από σχέδια (5 τον αριθμό είπαν) ανανέωσης της δουλείας στο διηνεκές! Ένας λαός ολόκληρος εναγώνιος, αιμοπτύσσων, σχεδόν ημιθανής ανέμενε αποτελέσματα. Αξιολόγηση, ποσοτική χαλάρωση, ρύθμιση χρέους. Τα ανέμενε σαν μια ρουφηξιά οξυγόνου, σαν φιλί ζωής. Ήθελε να ελπίζει. Και εκείνοι, τα μέλη της Ευρωπαϊκής «γκρούπας» (όπως είναι στην κυριολεξία το όνομα της άτυπης σχεδόν παράνομης και σίγουρα εξωθεσμικής σύναξης), δεν του τα ʼδωσαν.
Ξόδεψαν τη νύχτα τους με συγκεντρωμένη την προσοχή τους στους τόκους και στα επιτόκια, στους χρόνους των δανείων, στους όρους του «εμπόρου της Βενετίας» του Σαίξπηρ, στα κέρδη και στις αισχροκέρδειες «του βασιλιά τους που αγοράζει και πωλεί», που λέει και ο ποιητής. Ούτε στιγμή σκέψης στην Ελλάδα και στον καθημαγμένο λαό της, από τις πληγές που οι ίδιοι τού προκάλεσαν. Ούτε μια ματιά στους τόμους των φιλοσοφικών, ηθικών και νομικών κειμένων που μιλούν για ανθρώπινα δικαιώματα, για καταστάσεις ανάγκης και για ανθρωπιστικές κρίσεις. Παρέπεμψαν το θέμα για συζήτηση και για αμφίβολη απόφαση για τις 15 Ιουνίου. Ούτε αξίζει ο λόγος για τις συνεχώς ανανεούμενες και πάντα ψεύτικες υποσχέσεις τους και για τις κούφιες «αποδόσεις τιμής» προς τον δοκιμαζόμενο λαό, τις θυσίες του και τα κουράγια του. Ή για τις επιδόσεις των κυβερνήσεών του, δηλώσεις που έκαναν δημόσια και πανηγυρικά.
Ζούμε ένα ευρωπαϊκό παράδοξο. Οι περισσότεροι, πλην ενός μετά των υποτελών δορυφόρων του βεβαίως, να απορρίπτουν την Ένωση και τη Ζώνη όπως είναι σήμερα, όπως έχει καταντήσει, και την ίδια στιγμή όλοι σαν υπνωτισμένοι να ομονοούν σαν τους επιβάτες ενός πλοίου που βυθίζεται. Και δεν κάνουν τίποτα για να το σώσουν. Και να σωθούν. Εκτός και αν κανονίζουν να πετάξουν έναν (την Ελλάδα) στη θάλασσα, σαν αβαρία του ναυτικού δικαίου, για να σωθούν. Και εμείς κοιμόμαστε τον ύπνο του δικαίου. Μοιραίοι και άβουλοι. Και προπαντός φοβισμένοι. Και πήραμε ό,τι μας έδωσαν. Μια κούφια αναβολή. Για ανανέωση μάταιης ελπίδας. Για τις 15 Ιουνίου. Με τις αβεβαιότητες πολλαπλασιασμένες και συμπαγείς.
Και πριν φθάσουν τα νέα από τις Βρυξέλλες, οι πολιτικές φατρίες επεδόθησαν στο προσφιλές τους σπορ: της καταγγελίας της κυβέρνησης. Το σπορ «της διχόνοιας (λόγω φιλαρχίας) της δολερής που βαστάει ένα σκήπτρο και καθενός χαμογελάει, πάρτο λέγοντας και συ». Ενώ αλλού είναι ο αντίπαλος και ο κίνδυνος. Στον «Μεγάλο Βασιλέα» των Περσών, όπως έλεγαν οι «μηδίζοντες» των χρόνων της παρακμής της αρχαίας Ελλάδος. Και έτρεχαν να πάρουν την εύνοιά του (και τους «Δαρεικούς» του, σημερινά «Euro») έναντι υποτελούς συμμαχίας. Ιστορία ίδια, 2.500 ετών! Και στον βασανισμένο λαό να λένε: «εγώ θα τα κάνω καλύτερα από αυτούς» (τους κυβερνώντες!), γνωρίζοντας καλά ότι τίποτα δεν μπορούν να κάνουν. Απολύτως.
Γιατί οι «κανόνες» που μας έχουν θέσει-επιβάλει, είναι κανόνες κατακτητή προς «δορυάλωτους». Κανόνες επιβολής φτώχειας και πείνας (που τους είπαν μισθολογική προσαρμογή), κανόνες αρπαγής και λεηλασίας (που τους είπαν ιδιωτικοποίηση) και κανόνες «Ταϋλανδοποίησης» (που τους είπαν επενδύσεις και ανάπτυξη). Η «μεταρρυθμισιομανία»! Αφού κατέστρεψαν την οικονομία, την κοινωνία και τη συνταγματική τάξη οι πιστωτές με τους ντόπιους συνεργούς τους, διακηρύσσουν ότι πρέπει να τηρηθούν οι «κανόνες». Και την ίδια ώρα με περισσή θρασύτητα ότι «η οικονομία της Ελλάδος δεν λειτουργεί, γι’ αυτό δεν υπάρχει ούτε QE»! Έτσι κάνουν πάντα οι κατακτητές. Δεν τους νοιάζει ούτε για τις αντιφάσεις τους ούτε για λογική συνέπεια. Σκοτώνουν τους δικούς τους δουλοπάροικους έστω και αν δεν τους συμφέρει. Αυτό που τους νοιάζει είναι να σε «σώσουν»(!), όπως: 2009 χρέος 295 δισ. και 129% του ΑΕΠ. 2016, 352 δισ. και 177% του ΑΕΠ. Πράγματι, ωραία σωτηρία!!! Ο Θεός να φυλάει τους σωτήρες μας!!!
Β.Γ.Π.
28.V.2017
