Α ρε φουκαρά “μικρέ” Μάριε, παρά ήσουν άτυχος ρε φιλαράκι!
Πέρα από το τραγικό του γεγονότος, ήσουν άτυχος γιατί η “αδέσποτη” σφαίρα δεν έφυγε από αστυνομικό όπλο. Αν είχε γίνει αυτό το όνομα σου θα γινόταν το σύμβολο του αγώνα, τώρα είσαι απλά ο “μικρός”…
Η αναφορά στον θανάτου σου γίνεται σαν να πέθανες σε τροχαίο. Είσαι ο “άτυχος 11χρονος”. Ήταν ατύχημα η σφαίρα που προσγειώθηκε στο κεφάλι σου, αφού κατά τύχη στην περιοχή σου οι πρεζέμποροι ζουν ανενόχλητοι και γιορτάζουν την ελευθερία τους με μπαλωθιές, μέσα σε μια πόλη με 110.000 κατοίκους. Κατά τύχη την έφαγες εσύ λοιπόν, θα μπορούσε να είναι κάποιος άλλος ο άτυχος.
Είσαι άτυχος γιατί δεν σε λένε Αυλάν και σε λένε Μάριο… Οι φωτογραφίες σου δεν θα παίξουν στην τηλεόραση και στο ίντερνετ. Δεν υπάρχει κάποιος που πρέπει να ευαισθητοποιηθεί με το θέμα σου.
Το επίθετο σου πιθανό να μην το μάθουμε ποτέ. Θες γιατί το κράτος δεν μπορεί να εγγυηθεί για την ασφάλεια της οικογένειας σου; Θες για να ξεχαστείς πιο γρήγορα; Μια φορά είσαι καταδικασμένος στην λήθη.
Η μόνη σου τύχη είναι που πέθανες. Αν έμενες ανάπηρος η φυτό εκτός από την μανούλα και τον μπαμπά σου κανένας δεν θα γύριζε να σε κοιτάξει. Θα σ’ έβλεπαν και σαν βάρος στο ασφαλιστικό σύστημα…
Πέθανες και ησύχασες, πριν καταλάβεις που ήρθες. Πριν μάθεις να ζεις με τον φόβο γιατί έτσι πρέπει… Πριν αντιληφθείς την σαπίλα που θα κληρονομούσες από τις γενιές των πατεράδων και των παππούδων σου.
Συγνώμη ρε Μάριε!…
Τόσο καιρό είχα την εντύπωση ότι αγωνίζομαι για σένα, αλλά τελικά έκανα λάθος. Ο θάνατος σου δεν αξίζει ούτε μια προσαγωγή. Είναι βλέπεις και ο αντιρατσιστικός. Δεν είναι στα πλαίσια της νομιμότητας να βρίσουμε τους υπεύθυνους για τον χαμό σου κ εμείς είμαστε εντός πλαισίων…
Είμαστε αυτοί που θέλουμε να πάμε στην Σμύρνη, στην Πόλη και στην Αγιά Σοφιά και ακόμα παραπέρα στην κόκκινη μηλιά, αλλά περιμένουμε τις προσφορές τις Aegean για να πάμε με 14,90€. Με ένα νόμο δεν φτάνουμε ούτε μέχρι την Δυτική Αττική…
Τι να σου κάνω ρε φιλαράκι; Έπεσες σε εποχή πολιτικής ορθότητας και ο θάνατος σου δημιουργεί προβλήματα. Κανένας δεν έχει την διάθεση να ξεβολευτεί για πάρτη σου και ντρέπομαι που δεν μπορώ να κάνω κάτι γι αυτό.
Υπόσχομαι να μην σε ξεχάσω και ας μην σε ήξερα.
Αναγνωρίζω το μερίδιο της ευθύνης που έχω, όσο ο καθένας για τον άδικο χαμό σου και θα κάνω τα πάντα για να μείνει το στίγμα σου. Ο χαμός σου δεν θα είναι τζάμπα, θα πληρωθεί και μάλιστα ακριβά… Μπορεί ν αργήσει, αλλά θα πληρωθεί να είσαι σίγουρος!
Καλό ταξίδι μικρέ Έλληνα, ίσως και να βρεθούμε κάποια στιγμή σ έναν καλύτερο κόσμο, εκεί που αξίζει να ζει κάθε αγγελούδι σαν κ εσένα.
πηγή: Απογευματινή Φρουρά
