Κανόνας δεκαετιών είναι κάθε χρόνο τέτοια εποχή τα τρακτέρ να ζεσταίνουν τις μηχανές τους και οι αγρότες να βγαίνουν στους δρόμους αναλόγως και με τις προβλέψεις της ΕΜΥ. Σε συνδυασμό συνήθως με τις πολιτικές και κομματικές σκοπιμότητες της κάθε φορά αντιπολίτευσης.
Ασφαλώς τον αγροτικό κόσμο κινητοποιούν τα μεγάλα προβλήματα. Αν και ο τρόπος προβολής των αιτημάτων δεν περνά μέσα από αποκλεισμούς και ταλαιπωρία των άλλων πολιτών, έχει και αυτός μια «λογική». Κάθε χρόνο, επίσης, τέτοιες μέρες διεξάγεται στη Βουλή τουλάχιστον μια συζήτηση για το Αγροτικό, σε συμπλοκή μάλιστα με τα άλλα μεγάλα οικονομικά και πολιτικά προβλήματα, με αποτέλεσμα πάντα όλα να καταλήγουν ένα κουβάρι.
Οπως έγινε χθες με την κυβέρνηση και τα κόμματα να διασταυρώνουν τα ξίφη τους επί παντός επιστητού. Ετσι το Αγροτικό παρέμεινε περίπου όπως και προ συζητήσεως. Διατυπώθηκαν, βεβαίως, προτάσεις και εκδηλώθηκαν προθέσεις. Η κυβερνητική πλευρά παρουσίασε δέσμη μέτρων και κατευθύνσεων. Η αντιπολίτευση δεσμεύσεις και προτάσεις.
Στον πυρήνα της συζήτησης, αν κάποιος αποπολιτικοποιήσει αυτές τις προτάσεις και τις αποχρωματίσει, αν υπερβεί επιμέρους θέματα -από το Φορολογικό έως το Ασφαλιστικό και από το κόστος παραγωγής έως τις ενισχύσεις-αποζημιώσεις- αναδύεται η ουσία. Η πρωτογενής παραγωγή ως εθνικό πρόβλημα. Ως όχημα ανάπτυξης προς όφελος του αγροτικού κόσμου και συνολικά της κοινωνίας.
Αν αυτό είναι αληθές, το επόμενο αναγκαίο βήμα θα ήταν μια συναινετική, σε γενικές γραμμές, χάραξη στρατηγικής για την ανασυγκρότηση της αγροτικής οικονομίας και την αναζωογόνηση της υπαίθρου. Ιδού πεδίον δόξης λαμπρόν μεταξύ κυβέρνησης, κομμάτων και αγροτών. Για να ξέρουν όλοι πού πάμε και τι ζητάμε…
Πηγή: http://www.ethnos.gr
