Η εποχή μας κάλλιστα θα μπορούσε να ονομάζεται η εποχή των σκουπιδιών. Η μαύρη προπαγάνδα της πολιτικής εξουσίας έχει κατακλύσει τον κόσμο σε τέτοιο βαθμό, που δύσκολα κανείς μπορεί να ξεχωρίσει την αλήθεια από το ψέμα, το γεγονός από το φανταστικό, ενώ ποτέ δεν μπορεί να διακρίνει το μυστικό που πάντα κρύβεται πίσω από μία είδηση, πλαστή ή αληθινή.
Αλλά και οι άνθρωποι, στην συντριπτική τους πλειοψηφία, λατρεύουν το ψέμα και έλκονται με ένα μυστήριο τρόπο από αυτούς, που τους εξαπατούν και τους χρησιμοποιούν. Είναι πολύ δύσπιστοι στην αλήθεια και σε αυτούς που την εκφράζουν, ενώ αντίθετα αποδέχονται -για να μην πω χάφτουν που είναι βαρύτερη αλλά ρεαλιστικότερη έκφραση- την οποιαδήποτε αστήρικτη ανοησία τους προβάλλει ο κάθε τυχαίος, αγράμματος, αστοιχείωτος complexικός.
Η εποχή της υπερπληροφόρησης είναι μια εποχή σκοταδισμού και αγραμματοσύνης, όπου απουσιάζει το πνεύμα της μαθητείας και συνεπώς η γνώση. Οι πάντες θεωρούν τους εαυτούς τους ειδήμονες επί παντός επιστητού, κανείς δεν λογαριάζει το ποιον έχει απέναντί του και όλοι εξυπηρετούν το παιχνίδι αυτών, που διαμόρφωσαν αυτές τις τραγικές συνθήκες της εποχής μας.
Γιατί όμως οι άνθρωποι αγαπούν το ψέμα και τους υπηρέτες του, και ταυτόχρονα διώκουν την αλήθεια και όλους όσοι την εκφράζουν;
Οι ψεύτες και οι προπαγανδιστές παρουσιάζουν μία πραγματικότητα που δεν υπάρχει. Εμφανίζουν τους εαυτούς τους πανίσχυρους και ο αστοιχείωτος ανθρωπάκος, που νομίζει πως τα ξέρει όλα, συντάσσεται μαζί τους για να είναι με την πλευρά του νικητή.
Αυτοί, που υπηρετούν την Αλήθεια από τότε που γεννήθηκαν είναι ελάχιστοι στην εποχή μας και καθόλου αγαπητοί στην πλειοψηφία. Ο κόσμος τους μίσησε, και εξακολουθεί να τους μισεί, γιατί μας υπενθυμίζουν, όχι με λόγια αλλά με την στάση και την παρουσία τους, όλα όσα παραβλέπουμε καθημερινά, όλα όσα έπρεπε να κάνουμε και τα αμελούμε, αλλά, κυρίως, γιατί μας υπερτονίζουν την ανάγκη να επαναλειτουργήσει ο εγκέφαλός μας, που έχει αδρανήσει χαμένος κάπου στο χάος του internet.
Ο καιρός έφθασε και όλοι πρέπει να πάρουμε θέση, τοποθετούμενοι στο στρατόπεδο που μας εκφράζει. Όπως έκανε κάποτε ο Ηρακλής, έτσι και εμείς σήμερα στεκόμαστε μπροστά στο σταυροδρόμι, που μας δίνει δύο επιλογές, ασύμβατες μεταξύ τους: Τον δρόμο της κακίας και του ψέματος μαζί με την πλειοψηφία, και, τον δύσβατο δρόμο της αρετής και της Αλήθειας, όπου μας περιμένει κόπος, αγώνας, ιδρώτας, αλλά πάνω από όλα χαρά! Η χαρά είναι το πολυτιμότερο αγαθό για τον άνθρωπο και αυτό το αίσθημα που δεν θα νιώσουν ποτέ αυτοί, που το μόνο που έμαθαν στην ζωή τους είναι να μισούν και να ξερνούν χολή και δηλητήριο, μολύνοντας όχι μόνο τον χώρο που αναπνέουν, αλλά ολόκληρη την υφήλιο.
