Η ιδεοληπτική εμμονή της μνημονιακής κυβέρνησης και αντιπολίτευσης στο «πάση θυσία στο ευρώ» οδηγεί σε συνεχείς υποχωρήσεις που επιβάλλουν οι δανειστές, ανοιγοκλείνοντας ανάλογα την κάνουλα της ρευστότητας.
Όταν οι κυβερνώντες δείξουν, αν δείξουν, δυσανεξία και καθυστέρηση σε κάποιο από τα σκληρά μέτρα που απαιτούν οι δανειστές, τότε κλείνει η στρόφιγγα. Και ανοίγει όταν η κυβέρνηση υποχωρήσει. Στην πραγματικότητα δεν υφίσταται διαπραγμάτευση αλλά μια κατάσταση συνεχούς ικεσίας από την πλευρά της ελληνικής κυβέρνησης για τον κατά το δυνατό περιορισμό ή αναβολή επιβολής ακραίων μέτρων.
Κανένα παζάρι δεν μπορεί να γίνει όταν ο ένας από τους δύο διαπραγματευόμενους εξαρτάται απόλυτα από τον άλλο. Όταν δηλ. δεν έχει εναλλακτική λύση. Κάθε φορά που οι δανειστές απειλούν ότι θα καθυστερήσουν ή δε θα καταβάλλουν τη δόση, η ελληνική πλευρά πέφτει στα γόνατα. Οι δανειστές παραγγέλλουν τη μουσική και εμείς χορεύουμε. Χτυπάνε το ζουρνά και χορεύουμε όχι απλώς πεντοζάλι αλλά το χορό του Ζαλόγγου.
Η απέραντη φτωχοποίηση και καταστροφή της χώρας, η εξόντωση των συντάξεων, των μισθών, των γεωργοκτηνοτρόφων, των ελληνικών επιχειρήσεων, η υπέρπτηση της ανεργίας, η διάλυση του κοινωνικού κράτους,η ρίψη των ΑΜΕΑ στον Καιάδα, το ξεπούλημα της χώρας, η υφαρπαγή του δημόσιου πλούτου και των ελληνικών τραπεζών και όλη η τραγωδία που βιώνουμε τα τελευταία οχτώ χρόνια οφείλονται σε ένα κεντρικό αίτιο. Στη οικονομική κατοχή της χώρας από του Γερμανούς.
